စိတ္ညစ္မႈနဲ႔ ဖိအားတစ္စု
အိမ္ျခံအျပင္မွ ရပ္က်န္ရစ္ၾကတယ္
ေမေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာရိပ္ထဲ
သူတို႔ေတြ ေနရာမက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္ရွလို႔…..။

၀မ္းနည္းျခင္းနဲ႔ ခံစားခဲ႔ရသမွ်
ေမေမ ေျပာတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕သာဓကေတြေအာက္
ျပားျပား၀ပ္ရင္း ကြယ္ေပ်ာက္
ေခတၱမွ်ေတာင္ ငါ႔ဦးေနွာက္ထဲ အလည္မေရာက္ေတာ႔ဘူး…..။

သိမ္ငယ္မႈနဲ႔ ရႈံးနိမ္႔ေသာအေတြး
ငါ႔နံေဘးကပဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္
အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ အခ်ိန္မေရာက္ခင္
ေမေမက တားစီး ….
စိတ္ဓါတ္ေတြကို ျမွင္႔တင္ေပးရင္း….
သူတို႔ေတြလည္း အလိုအေလ်ာက္ ငါ႔ရဲ႕အေ၀းကိုေရာက္ၾကတယ္…..။

ေမတၱာတရားေတြကို တုနႈိင္းမရ
ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာေရးရင္း…..မြန္းမံ…..
ေမေမေပးေသာ အသိဥာဏ္မ်ားျဖင္႔
ခြန္အားေတြ ေရွ႕ေမွာက္ ငါေရာက္ရွိရင္း…
ေရွ႕ဆက္ေသာ မနက္ျဖန္မ်ားစြာထဲ၌
ငါသည္ ေမေမ႔ အတြက္…..အားကိုးရာ ထီးတစ္လက္ ျဖစ္ပါေစသား……။     ။

“အေမမ်ားေန”႔ အတြက္ အမွတ္တရ