အထပ္ထပ္ၾကဲခ်ေျခရာမ်ား
နွလံုးသားေပၚျမတ္နိုးစြာ
သိမ္းမယ္။

ဘာေၾကာင့္ပစ္ပစ္ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္
မင္းမ်က္ေစာင္းေတြအားလံုး
အခ်စ္နဲ႕လဲျပီး သိမ္းမယ္။

ျမင္လိုက္တာနဲ႕
စံပယ္ဖူးလို စူသြားတဲ့မင္းနႈတ္ခမ္း
မ်က္ဝန္းထဲမွာ သိမ္းမယ္။

ရင္ခုန္သံေတြအေပၚ
နင္းသြားတဲ့ မင္းေျခေဆာင့္သံ
နားနွစ္ဖက္နဲ႕ သိမ္းမယ္။

အထပ္ထပ္ဝါးထားတဲ့
မင္းပီေကေလး
ေခါင္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။

ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ခ်ာခနဲ လွည့္အထြက္
အက်ၤီၾကားက မင္းခါးသားေလး
ဝင္းမြတ္စြာ သိမ္းမယ္။

မင္းေခြ်းသုတ္ျပီး လႊင့္ပစ္တဲ့
တစ္သွ်ဳးေပၚက အနံ႕ေလး
အိပ္ကပ္ထဲမွာ အျမဲသိမ္းမယ္။

အျမဲမလစ္လပ္တဲ့ မင္းနွလံုးသား
လပ္ရဲလပ္ၾကည့္အေတြးနဲ႕
သိမ္းမယ္။

အရမ္းခံစားျပီး ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးေပးဖတ္လိုက္တဲ့အခါ
အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာ ဆုတ္ျဖဲျပီး
ဘာေၾကာင္တာလဲ ဆိုတဲ့မင္းအသံေလးနဲ႔ပဲ ထုပ္သိမ္းမယ္။

ရည္းစားတစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္အကူး
ထြက္က်သြားတဲ့ မင္းရယ္သံ
နႈတ္ခမ္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။

ေန႔ည ေတြးသမွ် အေတြးေတြအကုန္လံုး
မင္းသိမ္းသြားတဲ့အခါ
အၾကီးက်ယ္ဆံုး အရံႈးတစ္ခု သိမ္းမယ္။

ရည္းစားဘဝ စိတ္ေကာက္ရင္ရာထူးတက္တယ္တဲ့
ရည္းစားမဟုတ္ေသးေပမယ့္မင္းစိတ္ေကာက္ေနတာေလး
စိတ္နဲ႕ သိမ္းမယ္။

မေတြ႕မျမင္တာၾကာလို့ ေမးတဲ့အခါဖ်ားေနတာ
အဖ်ားေတြ တသက္လံုးသိမ္းပါလား တဲ့
တံု႕ျပန္စကားလံုးမ်ားအိမ္မက္ထဲမွာ သိမ္းမယ္။

ရိုက္ေတာ့မယ္လို႔မာန္ေစာင္ေနတဲ့
မင္းလက္ဖဝါးေလး
ပါးျပင္ေပၚမွာ သိမ္းမယ္။

အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔သာလိမ္းျခယ္ထားမိတဲ့
ဘဝေလးက်ားသစ္လက္
ငါးမန္းပါးစပ္နဲ႕တစ္ဟုန္ထိုး ဟပ္ဟပ္ေနတာ
မင္း …ျပန္မအမ္းေတာ့ဘူးလားဟင္
သိမ္းခ်င္လို႔ပါ
သိမ္းမယ္။ ။