Comment #12

၀င္မလာေစခ်င္ေပမယ့္
တံခါးပိတ္ထားလို႕ မေစ့ေအာင္
နင့္စကားသံသြက္သြက္က
ငါ့ႏွလံုးသားအစုတ္အျပတ္ကို …..ျပဳစားတယ္။

ရင္ခုန္သံ နဲ႕ အသက္ရွုသံ
မကြဲျပားေတာ့တဲ့ ..
ရင္ခြင္ထဲ
ေန႕ညအေတြးခက္..
ရင္ခုန္သံသြက္ေအာင္…နင္..ဖန္..ဆင္းတယ္။

အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳနားမလည္
သံုးရာသီစိုစြတ္တဲ့..ဒီမ်က္၀န္းေဒသထဲ
စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြအသက္သြင္း
ရယ္သံေတြဆူညံေအာင္….နင္..စြမ္းတယ္။

ျပန္မစခ်င္ေပမယ့္
ဒါအျဖစ္မွန္…..
အမုန္းေတြသာပိုင္ဆိုင္ဖူးတဲ့..
အသည္းထဲ နာက်ဥ္းခ်က္ေတြသာ..
စိုးမိုးလို႕… အနာဂတ္မဲ့ဒီဘ၀ထဲ..
အလြမ္းေတြမစဲမွာ..စိုးထိတ္မိတယ္။

ငါ့ရဲ႕..ေမွာ္ဆရာေလးေရ
မ၀င္ရ..မလာရ..မနားရ…မလည္ရ
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ပိတ္ပင္ထားတာ
ဇကာအသည္း..ေၾကမြကြဲမွာ…
စိုးထိတ္လို႕မဟုတ္ပါဘူး။

အျဖဴထည္နင့္အျပံဳးေတြအေပၚ
ငါ့အမုန္းေတြ..ေဆးထင္သြားမွာ…
အေပးသက္သက္..စေတးခံမယ့္
ႏွလံုးသားထက္..
အၾကင္နာဆိုရင္ေတာင္ နာက်င္သူ..
ဒီလူေပးမွာမို႕ အက်ဥ္းတန္ခံစားခ်က္ေတြ..
သည္းထန္သြားမွာ… ငါ…………….ပူပန္ေနမိတယ္။

ေဆြးေျမ့အသည္းနဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲ….
ေနာက္ဆံုးအျဖစ္..
ၾကိဳဆိုလိုက္ခ်င္လည္း……
ဘာမွမရွိတဲ့.ဒီရင္ခြင္ထဲ
ရာသီစံုခ်ိဳ႕တဲ့မွာ..မျမင္ရက္
ေႏြေနပူထဲ…..နင္ ရင္ပူမွာ…ေတြးေၾကာက္ေနလို႕
ငါ့ကို..
………..ႏိုးထမလာေတာ့ေအာင္
နင္စြမ္းသေလာက္နဲ႕..ျပဳစားပါေတာ့

“အိပ္မက္ထဲမွာ ဆံုၾကမယ္”

By: ဆည္းဆာ(ရဲသူ) at Jul 12, 2011