သတို႔သားနဲ႕ သတို႔သမီးက မွန္ေဘာင္ထဲကေန ငါ့ကိုၾကည့္တယ္။
ငါ့ေဘးမွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုးေရာက္ေနၿပီး သူကလည္း ရွဳတည္တည္နဲ႔။
စက္ဝိုင္းမ်က္ႏွာကိုတပ္ၿပီး ပန္ကာက အိပ္ငိုက္ေနတယ္။
ဖန္တေကာင္းထဲမွာ ေမာ့ေနတဲ့စကၠဴတို႕ လန္းလန္းပြင့္လို႕။

ငါ့ကိုမရည္ရြယ္ေပမယ့္ ေၾကာင္ေတြက အပ်င္းရြဲ႕ရြဲ႕ ရွည္ထြက္လာတယ္။
လူေၿခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို လိုက္ကာေအာက္က ဖတ္လတ္ဖတ္လတ္ ေတြ႔လိုက္တယ္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ ကတၱီပါနံ႔ေတြ ရစ္ေခြမွဳန္သီေနတယ္။
လူသာလာပါ၊ ၿပႆနာ ေခၚမလာပါနဲ႔လို႔ တအြတ္အြတ္ ၾကိဳ႕ထိုးတယ္။

‘ေဘာ့’ ဆိုတဲ့ ခံုေရႊ႕သံကို လွမ္းၾကားရတယ္။
ငါရွိေနလွ်က္နဲ႔ ေလွကားၾကီးကလည္း သူ႔ဘာသာသူ တက္သြားတယ္။

ၿပကၡဒိန္ထဲက ဝက္ဝံေမွာင္ရီကို အလ်ားလိုက္ ဟန္႔တား
ေရာက္လာတာ မၾကာလွေသးေပမယ့္ ၿပန္ခ်င္တာၾကာလွၿပီ။
ေတြ႔ခ်င္လို႔ လာခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ရၿပီရၿပီ။
တို႔ခ်င္းေတာ့ သိၾကပါရဲ႕၊ အခ်ိန္က ေစ့ခဲ့ၿပီးၿပီ။

တာရာမင္းေ၀ (ရွဴး)