အေမွာင္ထုအတိၿပီးေနေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ၄င္းအရပ္တြင္ ေနထိုင္သူတို႕သည္ အေမွာင္ကိုသာ ျမင္ႏိုင္ၾကသည္။ အေမွာင္သည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာအတိ၊ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာအတိ။ ထိုအရပ္တြင္ ေနထိုင္သူတခ်ိဳ႕က အေမွာင္ထဲမွ ဆြဲမိဆြဲရာ အဆိပ္မွ်ားကို ေရာဂါကုသဖို႕ရန္ ေဆးဝါးထင္ကာ အသံုးျပဳခဲ့ဖူးၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ေသနတ္တစ္လက္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဂ်ိဳးငွက္အျဖစ္ လႊတ္ေဖာက္သည္။ အခ်ိဳ႕ကျမင္ရသည္ဆိုကာ အေမွာင္ထု ပိတ္ကားထက္က သူတို႕၏စိတ္ကူးယဥ္ပံုရိပ္မ်ားကို သူတို႕၏ကမၻာဟု မွတ္ယူေနၾကသည္။
မေမွ်ာ္လင့္ထားဘဲ အလင္းတန္းတစ္ခု မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ က်ေရာက္ခဲ့သည္။ လူအခ်ိဳ႕တို႕တြင္ အလင္း စြန္းထင္ခဲ့သည္။ က်ည္ဆန္ရာျဖင့္ေသြသံရဲရဲ ခႏၶာမ်ား၊ အေမွာင္ထုပိတ္ကားဆုတ္ပ်က္သြားသည့္ စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာမ်ား၊ အဆိပ္မိျပာႏွမ္းေနသည့္ မ်က္ႏွာမ်ား။ တခ်ိဳ႕က ေသနတ္ကိုပစ္ခ်လိုက္သည္။ တခ်ိဳ႕က အဆိပ္မွ်ားကို စြန္႕ကာ ေဆးပင္ေဆးျမစ္မ်ား စတင္တူးေဖၚသည္။ အလင္းစြန္းထင္းေနသည့္ေနရာတြင္ ပတ္ဝန္းက်င္၏ ညစ္ေထးမႈမ်ားကလည္း မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္။ တခ်ိဳ႕က အလင္းစြန္းထင္းသူကို အဆိပ္မွ်ားျဖင့္ လုပ္ၾကံသည္။ အလင္းစြန္းထင္းသူ တစ္ခ်ိဳ႕တို႕မွာ က်ည္ဆန္ဒဏ္ရာျဖင့္ အျခားသူတခ်ိဳ႕တို႕ထံ အလင္းကူးေစခဲ့သည္။
အလင္းအားေကာင္းခဲ့သည္။ မွိန္သည့္အခါလည္း မွိန္သည္။ အလင္း လံုးလံုးမရွိေတာ့သည့္ အေခ်ေတာ့မဆိုက္။
အလင္းစြန္းသူမ်ားထံမွအလင္းျဖင့္ ၄င္းအရပ္၏ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပိုမိုရွင္းလင္းစြာ ျမင္လာၾကကာ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ပိုမိုေနတတ္လာသည္။
ထိုအရပ္တြင္ အလင္းႏွင့္အေမွာင္သည္ အလြန္ကြဲျပားခဲ့၏။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ မီခိုးေဖ်ာ့ေရာင္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလည္းေပၚလာခဲ့သည္။ ထိုပတ္ဝန္းက်င္ကို “ဓာတ္ျပယ္နယ္ေျမ” ဟု အမည္တပ္သူက တပ္သည္။ အေပါင္းမရွိ၊ အႏႈတ္မရွိ။ အလင္းမဟုတ္၊ အေမွာင္မဟုတ္။ ထိုပတ္ဝန္းက်င္ကို အျမင္က်ယ္မႈ၊ ရိုးသားမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈအျဖစ္ ျမင္လာသည္။
အလင္းပီပီ၊ အေမွာင္ပီပီ မေနၾကဘဲ၊ ဓာတ္ျပယ္နယ္ေျမ ဆိုတဲ့ အျမင္က်ယ္ရိုးသားေသာ ယဥ္ေက်းမႈလို႕ နာမည္ေကာင္းရထားတဲ့ မီးခိုေရာင္ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕တရားကို တမန္ေတာ္ေတြလႊတ္ၿပီး ေဟာၾကားတယ္။
နားေယာင္သြားတဲ့အလင္းဟာ အလင္းပီသမႈကို စြန္႕လႊတ္ဖို႕ႀကိဳးစားရင္း…။
အလင္းပီသေသာအလင္းစြန္းသူမ်ားဟာ ေထာင့္စြန္းတစ္ခုမွာ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနခဲ့သည္။ ထိုအရပ္တြင္လည္း မီးခိုးေရာင္ပတ္ဝန္းက်င္က က်ယ္မလာ။ အေမွာင္ထုကသာ လံုးလံုးအုပ္စီးေတာ့မတတ္။
မီးခိုးေရာင္တမန္ေတာ္ဆိုတာ အေမွာင္အနာဂတၱိစကားကို ဆိုသူပဲ။
တစ္ခ်ိန္က မေမွ်ာ္လင့္ဘဲက်ေရာက္ခဲ့ေသာ အလင္းတန္းသည္ အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ တစ္ခြင္ ထပ္မံသြန္းက်လာသည္။
အလင္းပီသေသာအလင္းစြန္းသူတို႕ ထိုအလင္းတန္းႏွင့္တစ္သားတည္းျဖစ္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ မီးခိုးေရာင္ႏွင့္အေမွာင္ကို ထာဝရေလာင္စာအျဖစ္ မီးထဲပစ္ခ်လိုက္သည္။

ကမၻာ့သမိုင္းၿပီး၍
ကမၻာသစ္သမိုင္းစမည္။