Professional Authors

ပိတ္ကားမလိုတဲ့ ရုပ္ရွင္

                                   ပိတ္ကားမလိုတဲ့ ရုပ္ရွင္

ေရြးခ်ယ္ခြင့္ နည္းပါးမွုေတြနဲ ့ ၇ွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀တစ္ခုက အသက္ရွဴရက်ပ္ခဲတယ္ဆိုတာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ လေရာင္
က်ဲပါးတဲ့ ညေတြမွာ  ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ကို ျပန္ေၾကာက္ရင္း ညတာေတြ ၇ွည္လြန္းခဲ့တာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ သိခဲ့တဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုေပါ့…။
တိတ္ဆိတ္ညဆိုတာ ကိုယ္ ျမတ္နုိးတဲ့ အရာေတြထဲမွာ ပါတာ မွန္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကိုယ္ေၾကာက္ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ဟိုးအေ၀းက အေမွာင္နံရံထက္မွာ နတ္ဆိုးတို ့ မီးပံုပြဲ က်င္းပေနျပီ…။

သံစဥ္မဲ့ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သီဆိုရင္း နာရီလက္တံေတြ ဇက္က်ိဳးက်ခ်ိန္ကို ကိုယ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္မိတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ
လမ္းနီကေလးကို သတိရရင္ ကိုယ္ သီခ်င္းဆိုတတ္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ ကိုယ္ မွားခဲ့တယ္ ထင္ပါတယ္ ။ ကိုယ္ဟာ လူပီသစြာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္။ လူပီသစြာ အတၱၾကီးတယ္ ။ ကိုယ့္ရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြမွာ အမွားလကၡဏာေတြ မ်ားျပားလြန္းတာကို သူတို့မွမဟုတ္ဘူး ကိုယ္လည္း ဘယ္ႏွစ္သက္ပါ့မလဲ ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ လိုခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနရင္လည္း ေလာကၾကီးက ေလာကၾကီး ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ။ မျဖစ္နိုင္မွုေေလးေတြ ၇ွိမွာေပါ့။ ဒါေတြကို ကိုယ္နားလည္ပါတယ္ ။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ။ ကိုယ့္အတြက္ ေလာကၾကီးကေပးတဲ့ မျဖစ္နုိင္မွုေတြက သူမ်ားေတြထက္ပိုမ်ားေနသလိုပဲ။ အေနာက္ေတာင္ေလ တိုက္ခတ္တိုင္း ေသြးညွီနံ ့ရရေနတတ္တာ ဒီႏွစ္မိုးဦးက်ကတည္းကပဲ။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကီးစြာနဲ ့ ကိုယ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့တဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ရွိတယ္။ အဲ့ဒီပန္းေလးရဲ့အေရာင္က အျဖဴေရာင္..။
ကိုယ္က အဲ့ဒီ ပန္းေလးကို ျမတ္နိုးတယ္.။ကိုယ္က အဲ့ဒီပန္းေလးကို ခ်စ္တယ္ ။ အဲ့ဒီပနး္ေလး က သနပ္ခါး ပါးကြက္ကေလးကို အျမဲလိမ္းတယ္။
သနပ္ခါးပါးကြက္ကေလးနဲ့ ပန္းေလးကို ္ျမင္လိုက္ရရင္ ကိုယ္ေလ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး …အရမ္းခ်စ္တာပဲ။ ခ်စ္ေနခြင့္ရတာကိုက ခ်စ္တာပဲတဲ့.။ အခ်စ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ေကာင္းတဲ့အရာမဟုတ္ဘူးတဲ့.။ အဲ့ဒီစကားေတြကို ဘယ္သူေတြ ေျပာသြားမွန္း ကိုယ္မသိပါဘူး။ အဲ့ဒီ စကားၾကားတဲ့ေန ့က ကိုယ့္ေကာင္းကင္မွာ တိမ္းမည္းေတြ ရုတ္ခ်ည္းအုံ ့စိုင္းသြားတာ ေျပာရင္ ယံုမွာမဟုတ္ဘူး။

တိုက္ဆို္င္မွုေတြ ၇ွိလာတိုင္း ကိုယ္ ဆိုတတ္တဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရယ္ ၊ ကိုယ္ ရြတ္တတ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္ ကို ပန္းေလး
က သေဘာက်တယ္တဲ့.။ ဒီလို မိုးရြာျပီးစ ေပၚလာတတ္တဲ့ သက္တံေလးေတြကိုပဲ ကိုယ္က တန္ဖိုးထားရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အဟုတ္ၾကီးထင္ေနခဲ့တာေလ..။ ေလျပည္ေတြမွာ စီးေမ်ာလာတတ္တဲ့ ပန္းရနံံ ့ေလးေတြထဲမွာ ကိုယ့္ခ်စ္သူရဲ့ ကိုယ္သင္းရနံ ့မ်ားပါမလားလို့ အရူးအမူးလိုက္ရွာ မိတတ္တာလည္း ကိုယ့္ရဲ့ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။

ဘ၀ ဟာ ထင္သေလာက္ မရုိးစင္းမွန္း ကိုယ္ အပါအ၀င္ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္..။ ကိုယ္ဟာ ေဖေဖနဲ့ ေမေမအတြက္
လိမ္မာတဲ့သားတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့သလို ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လည္း ေကာင္းမြန္တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ သိတဲ့အတိုင္း ကိုယ္က အမွားမ်ားတဲ့လူေလ။ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္ရဲ့ အျပဳအမူေတြအတြက္ ေနာက္တ ေတြရမိတာေတာ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ပဲ..။ ကိုယ္ဘာလို့ ဒီေလာက္အမွားမ်ားေနခဲ့တာလဲ။ ဒါဟာ ကိုယ့္ညံ့ဖ်င္းမွုပဲ ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကံတရားကလည္း ကိုယ့္ဆို မ်က္ႏွာသာ မေပးခ်င္ခဲ့ဘူးနဲ့တူတယ္။

လြဲမွားစြာ ျခယ္သခဲ့တဲ့
ေရာင္စဥ္ေတြရဲ့
က်ိန္စာတစ္ပိုဒ္နဲ ့
ကိုယ့္ကို
သူတို ့က စည္းထဲကို အ၀င္မခံခဲ့ၾကဘူး
ေရွာင္ပုန္းခ်င္ေပမယ့္ ေရွာင္ပုန္းရမယ့္ ေနရာမရွိခဲ့တဲ့ ေန ့ေတြ..။ လက္ခံခ်င္ေပမယ့္ ေပးအပ္မယ့္သူမရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ..။
ျငင္းပယ္ခ်င္ေပမယ့္ ျငင္းပယ္လို့ မရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ…။ ကိုယ္ေလ ေနာင္တေတြကို အရမ္းမုန္းလာျပီ..။ ကိုယ္ေတြ ့ဖူးတဲ့ ဘ၀အခ်ိဳ ့ဟာ ကိုယ့္ေလာက္မခက္ခဲၾကတာ အမွန္ပဲ..။ သစၥာေတြ အထပ္ထပ္ျဖိဳခ်ရင္း ေကာင္းကင္ ထက္မွာ ကိုယ့္အတြက္ ေတာင္ပံတစ္စံုကို ကိုယ္ အသဲအသန္လိုက္၇ွာမိတယ္..။ လူေတာ္မျဖစ္ခ်င္ေနပါ .. လူေကာင္းေလးေတာ့ ကိုယ္ ျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္..။

လမ္းေဘးမွာ ျဖဳန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖုိးရွိေအာင္ ဘယ္လိုစစ္ထုတ္ယူရမလဲ..။ ကိုယ့္ ဘ၀ ကို ကိုယ္
တစိမ့္စိမ့္သတ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အခ်ိန္ေတြက အခုခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေတြက်လို ့..။ ကိုယ္က အိပ္မက္ေတြကို ရူးသြပ္တတ္သူ ။ တရွိုက္မက္မက္ ကိုယ္စားသံုးဖူးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ ၇ွိတယ္..။ အေနာက္ေတာင္ ပင္လယ္မွာ လွုိင္းထန္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္ကေတာ့ ေခါင္မိုးေပၚက မိုးစက္ဂီတသံနဲ ့ အိပ္မက္ေတြကို အပိုင္သိမ္းဖို ့ ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္..။

တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညတစ္ညမွာ ကိုယ့္ဆီကို ပင္လယ္တစ္ခုရယ္ ျမစ္တစ္စင္းရယ္ ေကာင္းကင္တစ္ခု ရယ္ ၾကယ္တစ္စင္း
ရယ္ လမင္းေတာ့မပါဘူးေပါ့.. အလည္ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတို ့က ကိုယ့္ဆီက ေကာ္ဖီေသာက္ျပီး ကိုယ့္ကို စစ္မလို့တဲ့ေလ..။
ပင္လယ္ၾကီးက ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းကို စစ္တယ္..။ ျမစ္ ကေလးက ကိုယ့္ ရဲ့ ညံ့ဖ်င္းမွုေတြကို စစ္တယ္.။ ေကာင္းကင္ၾကီးက ကိုယ့္ရဲ့အမွားေတြကို စစ္တယ္.။ ၾကယ္ေလးက ကိုယ့္၇ဲ့ ပန္းေလးအေၾကာင္းစစ္တယ္..။ ေနာက္ဆံုး အားလံုးသေဘာတူညီခ်က္နဲ့ ကိုယ့္ကို
အမွား တစ္ထုပ္ ဆုခ်သြားတယ္..။
                                          

စကားေျပာတတ္တဲ့ အိပ္မက္တစ္ပုဒ္ရဲ ့
ခပ္ခါးခါး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို
ခိုးေသာက္ရင္း
ငါ့ မွာတိုးလာတဲ့စြမ္းအင္က
တိမ္ေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္နိုင္စြမ္းမရွိေသးဘူး
အလိုေလာဘေတြက
ဆတိုးနဲ ့ ၾကီးထြားလာရင္း
ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ့ လူမွုဆက္ဆံေရးထဲမွာ
ငါ ကိုယ္ ငါ ျပန္ရွာေနရတာကို က
အလုပ္တစ္လုပ္

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ကံတူအက်ိဳးေပးေတြကို တမ္းတရင္း ကိုယ့္ရဲ ့ ဥယ်ာဥ္မွာ ပန္းေပါင္းစံုဟာ ပြင့္လန္းေနခဲ့ျပီ..။

ေနျခည္ေထြးကို ဖိတ္ေခၚရင္း ကိုယ့္ရဲ ့ နံနက္စာ ဟာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္တည္းနဲ ့ ျပည့္စံုေနပါျပီ..။ ကိုယ့္ ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြအေၾကာင္း ေန၀င္ခ်ိန္ေတြမွာ သတိရရင္း စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ ့ ဘ၀ ကို ျပည့္စံုေအာင္ေနတတ္ဖို့ ကိုယ္ ၾကိဳးစားေနပါျပီ..။ တကယ္တမ္း ရူးသြပ္မွုေတြကို အေျဖစစ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ မက္ေနက် အိပ္မက္ေလးေလာက္ေတာင္ ၇င္ခုန္စရာမေကာင္းတာ ကို ေတြ့ခဲ့ရျပန္ျပီ..။ အားလံုးဟာ အမွန္တရားနဲ ့အစစ္တရားကို ေက်ာခိုင္းျပီး ကမ္းပါး ထက္မွာ မ်က္စိစံုမွိတ္ေအာ္ဟစ္ ေတာင့္တေနၾကတာကုိလည္း ကိုယ္ ျမင္တတ္ခဲ့ပါျပီ..။
ေမာဟေတြကို ရိတ္သင္ရင္း ကိုယ္ ၇ဲ့ အိမ္ျပန္လမ္းေလးမွာ ငွက္ကေလးေတြ ေတးသီဆိုဖို ့ ကိုယ့္ ရဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္ဖြဖြေလးနင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္..။

                                                                                                                                                                                                                             မိုးအိမ္

In: ဝတၳဳ Posted By: Date: Aug 5, 2010
Comment #1

ကၽြန္ေတာ္ သိပ္နားမလည္လို႕ပါ ဆရာမိုးအိမ္ ေရးထားတာက အက္ေဆး မဟုတ္ဘူးလား ေအာက္က အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ၀တၳဳ ဆိုျပီး ေရးထားလို႕ ေမးၾကည့္တာပါ ….

commentinfo By: ngasai at Aug 5, 2010
Comment #2

အခုလို ကၽြန္ေတာ့္စာေလးကို တခုတ္တရဖတ္တဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗ်ာ။

ဟုတ္ပါတယ္.. အားလံု းေတြ့ျမင္ေနက် သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတုိင္းဆိုရင္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စာက အက္ေဆးထဲ ၀င္ေနမွာပါ..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၀တၳဳအေနနဲ့ ခံစားျပီး ၀တၳဳလို့ပဲအမည္တပ္ သတ္မွတ္ထားတာပါ..။
စံ အခ်ိဳ ့ကို ခ်ိဳးထားတာေပါ့..။

စာဖတ္သူအေနနဲ ့ အက္ေဆးလို့ သတ္မွတ္ျပီး ဖတ္မယ္ဆိုလည္း စာဖတ္သူ သေဘာေပါ့ဗ်..။
ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ့ ဘာမွ သိပ္ေျပာစရာမရွိပါဘူး..။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

commentinfo By: moe eain at Aug 6, 2010
Comment #3

အေရးအသားေလးေတြကို သေဘာက်တယ္…..
ကိုမိုးအိမ္ေရာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ နည္းပါးသူေတြထဲမွာ ပါသလား…. သိပါရေစ….

commentinfo By: ႏိႈင္းခ at Aug 7, 2010
Comment #4

ပါ ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ..။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

commentinfo By: moe eain at Aug 7, 2010

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment