ကိုခ်ီရြန္ရဲ႕   ပံုျပင္ေလးကိုၾကိဳက္လို႕   ေမေလးလဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေရးၾကည့္ပါတယ္…

ဖတ္မေကာင္းရင္လဲ သည္းခံေပးၾကပါေနာ္…

—————————————————————————–

အျဖည့္ခံ

တစ္ခါက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ…ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႕  ဆံုးျဖတ္္လိုက္တယ္တဲ့။

သူဟာအရင္ဆံုး ေရနဲ႕   လဲနီး ေျမဆီေျမၾသဇာလဲ ေကာင္းတဲ့ေနရာတစ္ခုမွာ ေျမကြက္လပ္က်ယ္က်ယ္ေလးတစ္ခု၀ယ္လိုက္တယ္။

ေနာက္…ေျမကြက္လပ္ရဲ႕   ေထာင့္ေနရာမွာ သူေနဖို႕   တဲေလးတစ္လံုးထိုးလိုက္တယ္။

ျပီးေတာ့…သူက ဘာဆက္လုပ္ရမလဲစဥ္းစားတယ္။

ပထမဆံုး သူရဲ႕  ဥယ်ာဥ္ေလးကို အျပင္လူေတြမေႏွာက္ယွက္ႏိုင္ေအာင္ ျခံစည္းရိုးခတ္ရမယ္ေပါ့။

အဲဒါနဲ႕   သူကိုယ္တိုင္း ၀ါးေတြခုတ္တယ္…ေနာက္ ၀ါးလံုး ၀ါးျခမ္းေတြနဲ႕   သူပိုင္ေျမကြက္ေလးကို ျခံစည္းရိုးခတ္လိုက္တယ္ေပါ့။

ျခံစည္းရိုးခတ္ျပီးသြားတဲ့အခါ လူငယ္ေလးက စဥ္းစားတယ္။

ဒီ၀ါးျခံစည္းရိုးဟာ…ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ သူ႕   ရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ေလးနဲ႕  မလိုက္ဖက္ဘူးေပါ့။

ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားရင္း လူငယ္ေလးဟာ ေတာထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္။

တစ္ေနရာအေရာက္မွာ…သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ကို တြယ္တက္ျပီးေပါက္ေနတဲ့ အရမ္းလွတဲ့ ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြကို သတိထားမိသြားတယ္။

ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြက ႏြယ္ပင္ကေန ေပါက္ေနတာပဲ။

ႏြယ္ပင္ရဲ႕   ပင္စည္မွာလဲ ခြၽန္ျမတဲ့ ဆူးေတြနဲ႕  ။

အဲဒီ ပန္းႏြယ္ပင္ေတြကိုၾကည့္ျပီး လူငယ္ေလးကအၾကံတစ္ခုရသြားတယ္။

သူ႕   ရဲ႕   ၀ါးျခံစည္းရိုးေပၚကေနမံျပီး ဆူးပါတဲ့ ပန္းႏြယ္ပင္စိုက္ရမယ္ေပါ့။

ဒါဆို သူရဲ႕   ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ႕   လဲလိုက္ဖက္မယ္….သူ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ေႏွာက္ယွက္မယ့္သူေတြရန္ကလဲ ကာကြယ္ျပီးျဖစ္မယ္ေလ။

အဲဒါနဲ႕   သူက…ႏြယ္ပန္းျခံဳၾကီးကေန အပင္ေပါက္ေလးတစ္ခု ယူလာခဲ့တယ္။

ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကေတာ့ေပ်ာ္လို႕   ေပါ့။

ဘယ္သူ႕   ကမွသူ႕  ကို အခုလို တယုတယ စိုက္ပ်ိဳး ဖို႕   ယူမသြားခဲ့ဖူးဘူးေလ။

လူငယ္ေလးက ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကို ယူသြားျပီး ျခံစည္းရိုးရဲ႕  ေထာင့္တစ္ေနရာကေန စျပီးစိုက္တယ္။

ဒီအပင္ေလးဟာ သူ႕   အတြက္ေတာ့ ပထမဆံုးပန္းပင္ေလးပဲေလ။

ေန႕   တိုင္း ႏြယ္ပင္ေပါက္ေလးကို ေရေလာင္း ေျမဆြ ေျမၾသဇာထည့္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ေျမရိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕  ရဲ႕   ေျမကြက္လပ္ကိုလည္း ပန္းပင္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိုက္လို႕   ရေအာင္ ေပါင္းသင္ ေျမဆြေပးတယ္။

ေတာထဲမွာ အၾကမ္းပတမ္းရွင္သန္ေနရတဲ့ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ အခုလို ကရုတစိုက္ ေရေလာင္းေျမဆြေပးေတာ့ တရိွန္ထိုးၾကီးထြားလာတာေပါ့။

အရြက္ေတြလဲ ဖားဖားေ၀ေ၀၊ ပင္စည္က ဆူးေတြကလဲ ခြၽန္ျမလို႕   ။

၀ါးျခံစည္းရိုးကို ျဖန္႕  က်က္ျခံဳလႊမ္းလို႕   သူ႕  သခင္ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးရဲ႕   ျခံ ကိုအစြမ္းကုန္ကာကြယ္ေပးဖို႕   ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားေလရဲ႕   ။

ႏြယ္ပင္ေလး ျခံစည္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ၾကီးထြားလာတာနဲ႕   အမွ် လူငယ္ေလးရဲ႕   ျခံဟာလဲ ပန္းပင္ေတြ စိုက္ပ်ိဳးဖို႕   အဆင္သင့္ျဖစ္လာျပီေလ။

ဒါနဲ႕   တစ္ေန႕   ေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ျမိဳ႕   ကိုတက္ျပီး ပန္းမ်ိဳး ေစ့ေတြသြား၀ယ္တယ္။

လူငယ္ေလးမရိွတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ သူ႕  ရဲ႕   တာ၀န္ကိုအစြမ္းကုန္ထမ္းေဆာင္ျပီး ျခံကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္းက်န္ခဲ့ပါတယ္။

၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ လူငယ္ေလးက ျမိဳ႕  ကျပန္ေရာက္လာတယ္။

မ်ိဳးေစ့ထုပ္ေတြနဲ႕   ၀မ္းသာေနတဲ့ လူငယ္ေလးဟာ သူ႕  ရဲ႕  ႏြယ္ပင္ေလးကိုေတာင္ ႏႈတ္မဆက္အားပဲ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ သူရဲ႕   ႏြယ္ပင္ေလးမွာ ခရမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေလးေတြ စပြင့္ေနျပီဆိုတာကို သူသတိမထားမိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ေန႕  ေတြလဲ လူငယ္ေလးဟာ ေပါင္းသင္ေျမဆြထားတဲ့ ေျမေပၚမွာ သူ၀ယ္လာတဲ့ ပန္း မ်ိဳးေစ့ေတြက်ဲရင္းအလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။

ႏြယ္ပင္ေလးကို ေရေလာင္းဖို႕   ေနေနသာသာ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္လည္း သန္မာေနျပီျဖစ္တဲ့ ႏြယ္ပင္ေလးဟာ လူငယ္ေလးအလုပ္မ်ားေနတာကိုၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးရင္းနဲ႕  ဆက္ၾကီးထြားလာခဲ့တယ္။

တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ လူငယ္ေလးရဲ႕   ျခံေလးဟာ ပန္းေတြအစံုအလင္နဲ႕   အရမ္းလွတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ျခံစည္းရိုးတစ္ခုလံုးလဲ ခရမ္းေရာင္ပန္းႏြယ္ေတြနဲ႕   လႊမ္းျခံဳ လို႕   ဥယ်ာဥ္ၾကီးနဲ႕   အရမ္းကို ပနံရေနခဲ့တယ္။

ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကလဲ ခရမ္းေရာင္ျခံစည္းရိုးၾကီးကိုၾကည့္ျပီး လူငယ္ေလးရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ကို ခရမ္းေရာင္ ဥယ်ာဥ္လို႕   နာမည္ေပးထားၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္လူငယ္ေလးကေတာ့…သူ႕   ျခံစည္းရိုးက ႏြယ္ပင္ေလးကို သတိေတာင္မထားမိပါဘူး။

သူ႕  ျခံထဲက မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႕   ပန္းေတြနဲ႕  ပဲအလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။

ျခံစည္းရိုးေပၚက ႏြယ္ပင္ေလးခမ်ာသူ႕   ကိုကရုမစိုက္ေတာ့လဲ လူငယ္ေလးကို အျပစ္မတင္ရက္ပါဘူး။

ေတာထဲကေန ေခၚလာျပီး ျခံစည္းရိုးေပၚမွာေနရာေပးခဲ့တာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္ေနျပီး ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို အစြမ္းကုန္ကာကြယ္ေပးေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႕   ေတာ့လူငယ္ေလးက ေတြးမိတယ္။

သူ႕   ရဲ႕   အရမ္းလွတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ပတ္၀န္းက်င္ကိုျပခ်င္တယ္။

ဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးအတြက္နဲ႕   ဂုဏ္ယူခ်င္တယ္။

ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ခရမ္းေရာင္ ဥယ်ာဥ္လို႕  ေခၚတာကိုေတာင္ သေဘာမေတြ႕  ေတာ့ဘူး။

သူ႕   ဥယ်ာဥ္ထဲမွာက ပန္းေရာင္စံုရိွေနတာပဲေလ…

အဲဒီေတာ့ ျခံစည္းရိုးက ႏြယ္ပင္ေတြကို မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး…ရႈပ္တယ္လို႕   ျမင္လာတယ္။

သူ႕   ဥယ်ာဥ္ၾကီးရဲ႕   အလွကို ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႕   ျမင္လာတယ္…ႏြယ္ပင္ေတြေၾကာင့္ ျခံထဲမွာ အလင္းေရာင္နည္းေနတယ္လို႕  ခံစားလာရတယ္။

ဒါနဲ႕   တစ္ေန႕   ေတာ့ ဒါးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕   ႏြယ္ပင္ေတြအကုန္ခုတ္ခ်ပါေလေရာ။

ဒီႏြယ္ပင္ေတြဟာ သူ႕   ရဲ႕ ပထမဆံုးပန္းပင္ဆိုတာကိုလဲ ေမ့သြားတယ္

သူ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာကြယ္ေပးခဲ့တာကိုလဲ ေမ့သြားတယ္။

ႏြယ္ပင္ေလးကေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ….

ရင္နာရင္းနဲ႕   ပဲ….သူခ်စ္တဲ့ သခင္ရဲ႕   ဒါးခ်က္ေအာက္မွာ အကိုင္းအခက္ေတြ တိခနဲတိခနဲ…

မၾကာခင္မွာပဲ ၀ါးျခံစည္းရိုးကို ဖံုးထားတဲ့ ႏြယ္ပင္ရဲ႕   အကိုင္းအခက္ေတြအကုန္ကုန္သြားျပီး ၀ါးျခံစည္းရိုးပဲက်န္ခဲ့တယ္။

ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးလဲ လင္းသြားျပီး လူငယ္ေလးလဲ ေက်နပ္သြားေတာ့တယ္။

ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ လူေတြက…၀ါးျခံစည္းရိုးၾကားကေနျမင္ေနရတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ႕   ဥယ်ာဥ္ကို ပိုခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။

အနားက ျဖတ္သြားတဲ့ လူတိုင္း ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ရပ္မၾကည့္ရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ကို ဥယ်ာဥ္ၾကီးကလွပါတယ္။

လူငယ္ေလးကလဲ သူ႕   ဥယ်ာဥ္အတြက္အရမ္းကို ဂုဏ္ယူေနခဲ့တယ္။

တစ္ရက္ေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ သူ႕   ဥယ်ာဥ္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေျမၾသဇာေတြ၀ယ္ဖို႕   ျမိဳ႕ ကိုသြားရတယ္။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးကိုေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြလက္ထဲအပ္ထားခဲ့ရတာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ပဲ ဥယ်ာဥ္ၾကီးနားကို နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္တဲ့ ဆိတ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕   ဆိတ္အုပ္တစ္အုပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ဆာေလာင္ေနတဲ့ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ဆိတ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဥယ်ာဥ္ထဲက ရြက္ႏုပြင့္ႏုေလးေတြဟာ…အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္အားေကာင္းေနခဲ့တာေပါ့။

ခါတိုင္း သူတို႕  ကိုတားဆီးေနတဲ့ ဆူးႏြယ္ပင္ေတြလဲမရိွေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ၀ါးျခံစည္းရိုးကိုအတင္းတိုးျပီး၀င္ၾကတယ္။

၀ါးျခံစည္းရိုးက ဆာေလာင္ေနတဲ့ ဆိတ္ေတြရဲ႕   ဒဏ္ကိုဘယ္ခံႏိုင္မလဲ။

ဆိတ္ေတြရဲ႕   တြန္းထိုးမႈေအာက္မွ လဲက် က်ိဳးပ်က္သြားတယ္။

ျခံစည္းရိုးလဲ က်ိဳးသြားေရာဆိတ္ေတြဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲ၀င္ျပီးထင္တိုင္းက်ဲေတာ့တာပါပဲ။

ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို နင္းေျခၾကတယ္၊ ပန္းပြင့္ေတြကို ၀ါးျမိဳၾကတယ္၊ ရြက္ႏုေတြကို စားေသာက္ၾကတယ္။

စားလို႕   မရတဲ့ အပင္ေတြအကိုင္းေတြက်ေတာ့ ကိုယ္လံုးေတြနဲ႕   တြန္းတိုက္ခ်ိဳးဖဲ့ၾကတယ္။

ဆိတ္အုပ္ၾကီးဟာ စားေသာက္ေသာင္းက်န္းလို႕   ၀မွ ဥယ်ာဥ္ထဲကေန ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။

ဥယ်ာဥ္မႈးလူငယ္ေလးျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မျမင္ရက္စရာ ျမင္ကြင္းက ဆီးၾကိဳေနပါတယ္။

တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕   ေမ့ေနခဲ့တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြလဲ ဘာမွမေျပာႏိုင္ၾကပါဘူး။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးရ႕ဲ   ျခံစည္းရိုးက လဲက် က်ိဳးပ်က္ေနတယ္။

ျခံထဲမွာလဲ….အပင္က်ိဴးေတြ၊ အပြင့္ေၾကြေတြ၊ အရြက္ေၾကေတြနဲ႕   ရႈပ္ပြ ညစ္ပတ္ေနတယ္။

ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ မူးေမ့လဲက်သြားမတတ္ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

သူအရမ္းတန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးဟာ အခုေတာ့ အမိႈက္ပံုတစ္ခုလိုျဖစ္ေနပါျပီ။

ဒါေပမယ့္လဲ…ျဖစ္တာက ျဖစ္ျပီးသြားျပီမို႕   ရင္နာနာနဲ႕  ပဲ ျပန္ျပင္ဆင္ဖို႕   ၾကိဳးစားရပါေတာ့တယ္…

အရင္ဆံုး အပင္က်ိဳး အရြက္ေၾက ေတြကိုအရင္ရွင္းထုတ္ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အေကာင္းက်န္ေသးတယ္ အပင္ေလးေတြ နည္းနည္းကို ျပန္ျပီးေသခ်ာ ေျမဆြ အားျဖည့္ရတယ္။

ပ်က္ဆီး သြားတဲ့ အပင္ေတြေနရာမွာ ျပန္စိုက္ဖို႕…ပ်ိဳး ပင္ေပါက္ေလးေတြျပန္ေမြးရတယ္။

ရွင္းလင္းတဲ့အလုပ္ေတြျပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးဟာ က်ိဳးပဲ့ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုၾကည့္မိတယ္။

ဆိတ္ေတြေၾကာင့္ က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ ျခံစည္းရိုးကိုလဲ ျပန္ျပဳျပင္ရဦးမယ္ေလ။

ဒီတစ္ခါေတာ့ အခိုင္အခံ့လုပ္ရမယ္လို႕   ဥယ်ာဥ္မႈးေလးက ေတြးတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ… ျခံစည္းရိုးရဲ႕   ေအာက္ေျခကေန အေပၚကို ႏြယ္တက္ဖို႕   ၾကိဳးစားေနတဲ့အပင္ေလးေတြကို သတိထားမိသြားတယ္။

ေသးေသးသြယ္သြယ္အပင္ေလးေတြပါပဲ…ခရမ္းေရာင္အပြင့္ေလးေတြနဲ႕    ျခံစည္းရိုးေအာက္ေျခမွာ ေပါက္ေနၾကတာ။

အဲဒီခရမ္းေရာင္အပြင့္ေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း ဥယ်ာဥ္မႈးေလးကအရမ္းလွတယ္လို႕   ခံစားလိုက္ရတယ္။

ေနာက္ျပီး ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႕   ဥယ်ာဥ္ကိုကာကြယ္ေပးသြားတဲ့ သူ႕   ရဲ႕   ပထမဆံုး ပန္းႏြယ္ပင္ေလးကိုသတိရလိုက္တယ္။

သူက ဥယ်ာဥ္ကို ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ ပန္းႏြယ္ပင္ေလးကို ရက္စက္မိေပမယ့္ ႏြယ္ပင္ေလးကျပန္မရက္စက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို ဆက္ျပီးေစာင့္ေရွာက္ဖို႕  အတြက္ မ်ိဳးဆက္ေလးေတြထားသြားတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဥယ်ာဥ္မႈးေလးလဲ နားလည္သြားပါျပီ။

ျခံစည္းရိုးကို ျပန္ျပင္ျပီး ခရမ္းေရာင္ပန္းႏြယ္ေလးေတြကုိလဲ ကရုတစိုက္ေစာင့္ေရွာက္တယ္..ျခံထဲက တျခားပန္းေတြနဲ႕ တန္းတူေပါ့။

မၾကာခင္မွာပဲ…လူငယ္ေလးရဲ႕  ဥယ်ာဥ္ၾကီးက ပန္းေတြနဲ႕   ျပန္ျပီးေ၀ဆာလာပါတယ္။

ခရမ္းေရာင္ႏြယ္ျခံစည္းရိုးၾကီးအပါအ၀င္ေပါ့။

ျပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္ဥယ်ာဥ္ဆိုတဲ့နာမည္ကလဲ…အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္တင္မကပဲ ဟိုးအေ၀းအထိေက်ာ္ၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

……….။……..

တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကြၽန္မတို႕   ပတ္၀န္းက်င္မွာ ႏြယ္ပင္ေလးကို အျဖည့္ခံ လူသားေတြရိွေနတတ္ပါတယ္….

သူတို႕   ကိုသတိမမူပဲ ရက္စက္မိတဲ့ခါ….ဘ၀မွာ က်ရံႈးမႈေတြၾကံဳလာရတတ္ပါတယ္…

ဒုတိယအၾကိမ္အခြင့္အေရးဆိုတာက လဲ….အျမဲမေသခ်ာတာမို႕…..ကြၽန္မတို႕   ေဘးကေန….ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့ သူေတြကို…

သတိထား တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္ေနာ္….