ေဆာင္းလို႕အမည္ေပးခံရတဲ့ ဆယ္လသားျမီွးေကာင္ေပါက္ ကေလးဟာ ထံုးစံအတိုင္းဒီအစိုင္အခဲရဲ႕အေရွ႕ျခမ္းဆီကိုလာတယ္၊ အဲသည္မွာအရင္လိုပဲလား အဲသည္မွာနားခိုစရာရင္ခြင္ေတြသုန္းျပီလား၊ အဲသည္မွာထူထူထပ္ထပ္သိပ္သိပ္ သည္းသည္းေရာရွိေသးလား၊ အဲသည္မွာအဆင္မေျပလည္းအဆင္ေျပေနၾက ေပါ့၊ အဲသည္ကအရာေတြဟာ အဲသည့္အရပ္နဲ႕တန္လို႕ေပါ့ မတန္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ အဲသည္ကလူေတြရဲ႕သက္တမ္းေတြဟာဖန္သားလႊာ ကိုပြန္းပဲ့ရာမထင္ေအာင္ၾကိဳးစားထုတ္လုပ္သူေတြကို ခြဲေ၀ေပးလို႕ အဲသည္မွာ အဆင္ေျပပါရဲ႕လား၊ အဲသည္မွာ ရွိတဲ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ အရိုင္းအစိုင္းေတြကိုတစ္ ဘက္တစ္လမ္းကေမြးျမဴသလိုလား၊ အဲသည္မွာ ဓါတုေဗဒေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုမသိ က်ိဳးကြ်န္အားေပးတဲ့လူတစ္စုနဲ႕ အဲသည္မွာ သဘာ၀စစ္စစ္အဖူးေတြအပြင့္ေတြ လြတ္လပ္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့လား၊ အဲသည္ကို အေအးဓါတ္နည္းနည္းေပးရင္ အဲသည္က အာဟာရမျပည့္၀တဲ့၊ အဲသည္က ေနထိုင္စရာမျပည့္၀တဲ့၊ ေငြေၾကးနဲ႕ကင္းကြာတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္တူအခြင့္အေရးမဲ့ေတြ ခံနိုင္ရည္ရွိပါ့မလား၊ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ပဲေၾကြမလား၊ မႏွစ္ကလိုပဲ အလင္းလိုလိုအေမွာင္လိုလို၊ ေသြးသား၊ လုပ္အား၊ အခြင့္အေရးေတြ တရားမွ်တမႈလိုလို နိုင္သူစားတမ္းလိုလိုပဲလား၊ ဘယ္လိုလည္း ေျဖမလား မေျဖ ဘူးလား၊ အနာဟာရင္းျပီလား ေပါက္ထြက္မလား လႈိက္စားမလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီအရာဟာ ျငိမ္းခါနီးမီစာရဲ႕ ဖေယာင္းရည္နဲနဲပဲက်န္တဲ့အပိုင္းေလးလား၊ ကိုယ္ဟာ ငိုျပျပီး ၀င္လာရမလား ရႊင္ရႊင္ျပျပပဲ ၀င္လာရမလား၊ စာေတြမဖတ္တတ္ ဘူး ကိုယ့္အျပစ္လား ကိုယ္အျဖစ္မွားတဲ့ဘ၀အျပစ္လားလို႕ေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖ ရမလည္း မငိုတတ္ေတာ့ဘူးလား၊ က်င့္သားရေနျပီလား၊ ေသခ်ာလား၊ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္သလား၊ ညီမွ်ျခင္းကိုလိုခ်င္တာလား အျပံဳးတစ္ခုကိုပဲလိုခ်င္တာ လား ေက်ာေပၚက်မယ့္ ၾကိမ္ခ်က္ကိုပဲ ယင္းထတတ္ေနျပီလား၊ မသိဘူးလား၊ ဘာသိလည္း၊ နည္းနည္းပဲသိျပီး အမ်ားၾကီးမသိတာလား၊ ဘာမွမသိတာလား၊ မရယ္ပါနဲ႕ ေပ်ာ္လို႕ရယ္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသားပဲ၊ ကိုယ့္ကိုေလွာင္တာ လား၊ ဒီအစိုင္အခဲၾကီးကိုေလွာင္တာလား၊ ကပ္ပါးေကာင္နဲ႕တူတဲ့မ်ိဳးစိတ္ၾကီးကို ေလွာင္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္အရာရာကိုလား၊ ကိုယ္ဒီမွာခဏပဲ ျပီးရင္သြားေတာ့ မယ္၊ ကိုယ္ရွိေနတာ ၾကိဳက္လား မၾကိဳက္လား၊ သတိေတာင္မထားမိဘူးလား၊ အေႏြးထည္ပါးပါးေတာ့၀တ္ထား၊ ျပီးရင္ကိုယ္သြားေတာ့မယ္၊