ကၽြန္ေတာ္ မေန႕က သိရတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုပါဗ်ာ။ သိသင့္တယ္ထင္လုိ႕ မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေန႕ကမွ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိခဲ့ရလုိ႕ပါ။
ဒါကေတာ့ ေသပီးသား လူတစ္ေယာက္ကို အမွ်ေ၀ရင္ ရ၊ မရ ဆုိတဲ့ ျပသနာပါဘဲ ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူေတြမွာ ရက္လည္တာတုိ႕ ဆြမ္းသြပ္တာတုိ႕ လုပ္ၾကတယ္ဗ်၊ တရုတ္ဆုိရင္လည္း တေစၦႀကီးကန္ေတာ့တာေတာ့ ဘာတုိ႕ လုပ္ၾကတယ္၊ ပိုက္ဆံ ရွိရင္ ရွိသေလာက္ ခ်ဲ႕တယ္ဗ်။ ဘာသာတရားရွိတဲ့ သူတုိင္းမွာ ဒီလုိ ဓေလ့ေလးေတြ ကိုယ္စီ ရွိမယ္လုိ႕ ထင္တယ္ဗ်ာ။
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ခ်ျပမယ္ဗ်ာ ဘုရားေဟာထားတဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြထဲကပါပဲ ဟိုးအရင္တုန္းက ရြာဇနပုဒ္ငယ္ေလးတစ္ခုမွာ အရမ္းခ်မ္းသာတယ့္ နႏၵမာတာဆိုတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့ လယ္ပိုင္ ေျမပိုင္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သူ႕မွာ စပါးက်ီ ၁၅က်ီ ရွိတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီ စပါးေတြကို ဘယ္ေလာက္ယူသံုးသံုး ကုန္တယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ အၿမဲပဲ ဒီအတုိင္း ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာမွာ ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကတယ္တဲ့ ဒီလို စပါးက်ီ ၃က်ီေလာက္ရရင္ ေတာ္ပါၿပီဆုိၿပီးေတာ့ေလ။
ဒီလို စပါးက်ီ ဘာလုိ႕ ရတာလဲလို႕ ဇာတ္ေၾကာင္းေဖာ္ရရင္ နတ္မင္းႀကီးတစ္ပါးက အဓိ႒ာန္ေပးခဲ့တာတဲ့။ ဒီသူေ႒းမႀကီးဟာ တရားနဲ႕ အၿမဲ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနတယ္တဲ့။ သူ႕မွာ အားေနတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ သုတၱန္တရားကို အၿမဲ ရြတ္ဆုိ သရဇ်ယ္တယ္တဲ့ဗ်ာ။ မ်က္လံုးေလးကို ပိတ္ တရားကိုရြတ္ၿပီး မ်က္စိနဲ႕ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ပီတိကို ခံစားတယ္တဲ့ဗ်ာ။ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နဲ႕မ်ားကြာတယ္ေနာ္။ ရြတ္ေတာ့ ရြတ္လုိက္တယ္ ဘာေတြလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ဒီၾကားထဲ စကားမပီတာကရွိေသးတယ္။ ကုသိုလ္မရတာ မေျပာနဲ႕။)  တေန႕ေတာ့ သူမဟာ အိမ္ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ တရားရြတ္ဆို ပီတိခံစားေနတုန္း။ ေ၀သ၀ဏ္နတ္မင္းႀကီးက နတ္အေပါင္း ၿခံရံလုိ႕ နတ္ျပည္ကေနဆင္းလာတယ္တဲ့ ဘုရားဆီမွာ ေမးခြန္းျပသနာ ေမးေလွ်ာက္ဖုိ႕။ အဲ့ဒီ့အခုိက္မွာ သုတၱန္တရားကို ေလးေလးနက္နက္ရြတ္သံၾကားလို႕ ေ၀သ၀ဏ္နတ္မင္းႀကီးက ဆက္မသြားပဲ အာရံု စူးစိုက္လုိ႕ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ နာေနတယ္တဲ့။ သုတ္ရြတ္သံ အဆံုးမွာေတာ့ အိမ္ျပတင္းေပါက္ကေန အသံေပးလုိက္တယ္တဲ့။ ႏွမႀကီး ေမာင္ႀကီး ႏွမႀကီးအသံၾကားရတာ အရမ္းကို က်က္သေရ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႕ ျပည့္စံုပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ သူေ႒းမႀကီးက ေမးတယ္ မိုးေပၚက ႀကြလာေတာ့ နဂါးမင္းသားလား? ဂဠဳန္မင္းလား၊ နတ္မင္းလား ဒီထဲက တစ္ပါးပါးပဲ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ျပန္ေမးတယ္တဲ့ဗ်။ နတ္မင္းႀကီးက သူဟာ ေ၀သ၀ဏ္ နတ္မင္းႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ႏွမေတာ္ႀကီး ဘုရားရွင္နဲ႕ သံဃာအေတာ္ အေပါင္းအပါးကို စိတ္ရွိတုိင္း ဆြမ္းခဲဘြယ္ကပ္ႏုိင္ေအာင္ စပါးက်ီ ၁၅က်ီဟာ ႏွမႀကီးအသက္မခ်ဳပ္သေရႊ႕ ျပည့္ေစဆိုုၿပီး အဓိဌာန္နဲ႕ ဆုေတာင္းေပးတယ္တဲ့။ ကုသိုလ္ျပဳတုိင္းမွာလည္း သူ႕ကို အမွ်ေပးေ၀ဖို႕ မွာသြားခဲ့တယ္တဲ့။ မႏုသဘံုကလဲြရင္ က်န္တာ ပရေလာကလုိ႕ ေခၚတယ္ဆုိေတာ့ နတ္ျပည္၊ ငရဲျပည္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အတြက္ ပရေလာကသားေတြပါဘဲ။
ဒါကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေသလြန္ၿပီးတဲ့ မကၽြတ္မလြတ္တဲ့ သူေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေပးတဲ့ ကုသိုလ္ကို ရယူႏိုင္တယ္လုိ႕ ဘုရားေဟာ က်မ္းစာ အေထာက္အထားေတြမွာ အခုိင္အမာေတြ႕ရတယ္ဗ်။

ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ေတြမွာ နာမည္ေတြ ေခၚၿပီး အမွ်ေပးေ၀တာေတြ ရွိတယ္၊ နာမည္ေခၚရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း တျခားမဟုတ္ဘူး လူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲတြင္းနက္နက္ ေလာကီကို ေပ်ာ္ေနသလို၊ သရဲ၊ တိရိစၦာန္ဘံုဟာလည္း ေပ်ာ္ေနၾကတာပါဘဲ။ သူတုိ႕ေမ့ၿပီး ေပ်ာ္ေနမွာစိုးလုိ႕ နာမည္ေခၚၿပီး အမွ်ေပးေ၀ၾကရတာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာဗ်ာ ဘုရားရွစ္ခိုးတုိင္းမွာ အမွ်ေပး သာဓုေခၚတဲ့ အက်င့္ေလးေတာ့ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္အတြက္ေကာ မျမင္ႏုိင္တဲ့ ပရေလာကသားေတြ အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေလာကီလူ႕ဘ၀မွာ က်က္စားက်င္လည္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေပါင္းေတြ နည္းမွာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အေဖေတြ အေမေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မကၽြတ္လြတ္ေသးတဲ့ ေရွးဘ၀က ေရစက္ဆံုခဲ့ဖူးသူေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႀကိဳးစားပီး အမွ်ေ၀ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။

ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ မဂၤလာရွိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲဗ်ာ။

(၁၈-၁-၂၀၁၁)

လိပ္ျပာ