သူတို႔တစ္ေတြအဆင္မေျပတာေတြေလးေတြၾကားမိေတာ႔ ကိုယ္ငယ္ငယ္ ခပ္မုိက္မုိက္အရြယ္တုံးကျဖစ္ခဲ႔တာေလးကိုလဲ

ျပန္ျပီးသတိရလုိ႔လာပါတယ္။

အဲဒီတုန္းကက်ေနာ္လညး္အိမ္ေထာင္က်ခါစ။

လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ကို္ယ္႔ဘ၀ကုိယ္ရုန္းကန္ျပီးတည္႔မတ္ေအာင္မနည္းေနရပါတယ္။

ႏွစ္ေယာက္လုံးက အစုိးရ၀န္ထမ္းလခစားေတြပါ။

ဘယ္သြားသြား ေဂ်ာက္ဂ်က္ေဂ်ာက္ဂ်က္အသံေတြေပးေနတတ္တဲ႔စက္ဘီးစုတ္ကေလးနဲ႔ေပါ႔။

အဲဒီေန႔က ပထမမုန္႔ဟင္းခါးစားမယ္ဆုိျပီး သြားၾကပါတယ္။

မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ကလဲအဲဒီတုနး္ကနာမယ္ၾကီး သူသားေတြနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ကလဲ ငယ္ကတည္းက ကစားေဖာ္ ကစားဖက္ေတြပါ။

ေရာက္ေတာ႔ မုန္႔ဟငး္ခါး ရုိးရုိးနွစ္ပြဲဆုိျပီးမွာလုိက္ပါတယ္။

အစုံဆုိရင္ ငါးဖယ္ေတြ ဘဲဥေတြပါမယ္ေစ်းကလဲ ၾကီးမယ္ေလ။

တစ္ပြဲတစ္ရာ ရုိးရုိးဆုိရင္60ဘဲကုန္မွာ။

အိမ္ေထာင္ဦးဆုိေတာ႔ အစစ အရာရာတြက္ခ်က္ျပီးသုံးေနရတဲ႔ဘ၀ေပါ႔။

က်ေနာ္တို႔ ထုိင္ျပီးမၾကာခင္မွာမိသားစု ငါးေယာက္ ပါတဲ႔ ကား တစ္စီး၀င္လာပါတယ္။

အဲဒီလူေတြေရာက္လာေတာ႔“အန္တီအစုံငါးပြဲ ငါးဖယ္ ႏွစ္တုံးစီ အပုိညွပ္ထည္႔ေပး” ဆိုျပီးေအာ္မွာသံၾကားရပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔ သူတုိ႔၀ုိငး္ကုိမုန္႔ပြဲခ်လုိက္တာကို ျမင္လုိက္ရပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ေတာ႔လာခ်မေပးပါဘူး စိတ္ထဲမွာေတာ႔ “ကိုယ္က လူရင္း သူတုိ႔က တစိမ္းမုိ႔ေနာက္မွျပင္ေပးတာေနမွာ”ဆုိတဲ႔အေတြးနဲ႔ေစာင္႔ေနပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတာေတာင္လာမခ်ေတာ႔ “အန္တီ က်ေနာ္တုိ႔ကိုျပင္ေပးအုံးေလ”လုိ႔လွမ္းေျပာလုိက္ေတာ႔မွ

“ကိုေပါက္ရယ္ အားနာလုိက္တာမုန္႔ကကုန္သြားျပီ အန္တီက ေမ႔သြားတာ ေနာက္ေန႔မွ စားေတာ႔ “ဆုိျပီး ေျပာေတာ႔

က်ေနာ္ အေတာ္ေလးစိတ္တုိသြားျပီးေျပာမယ္ လုပ္ဘုိ႔ ပါးစပ္ျပင္တုံး ေလဒီေပါက္က “ရတယ္ အန္တီ ေနာက္ေန႔ေပါ႔“လုိ႔လွမ္းေျပာရင္း က်ေနာ္လက္ကိုဆြဲျပီး အျပင္ထြက္လာပါတယ္။

မခံခ်င္စိတ္ၾကီးတဲ႔ ေဒါသၾကီးတဲ႔က်ေနာ္႔ အေၾကာင္းကုိ သိေတာ႔ ျပႆနာတက္မွာ အျမဲေတြ႔ေနတဲ႔လူေတြဆုိေတာ႔

မိန္းမပီပီအားနာတာလည္းပါ ပါတယ္။

ဒါေတာင္က်ေနာ္က ခုံတစ္လုံးကိုေျခေထာက္နဲ႔ေဆာင္႔ကန္ခဲ႔ပါေသးတယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး