“  မကူစေကာင္း ကူစေကာင္း  “(အပုိင္းသုံး)

ကားကလမ္းေဘးကိုထုိးဆင္းသြားေတာ႔အားလုံးလန္႔သြားပါတယ္။ကားလဲရပ္ေရာ ကားေပၚကေနအားလုံးအေျပးအလြႊားဆင္းလုိက္ၾကပါတယ္။

ကားေနာက္ဘီးကြဲထြက္သြားတာပါ။ကားက ပုံမွန္ေလးဘဲေမာင္းလာတာကံေကာင္းသြားပါတယ္။

လမ္းကေက်ာက္လမ္းေတာ႔ ေက်ာက္လမ္းပါဘဲ။ဒါေပမယ္႔ျမဳိ႕ေပၚကလမ္းေတြလုိေတာ႔ မေခ်ာဘူးေပါ႔။ျဗဳတ္ထေနတဲ႔လမ္းလုိျဖစ္ေနတာရယ္ ကားတာယာက အေဟာင္းျဖစ္ေနတာရယ္ တာယာကနဂုိထဲက အနာပါတယ္ရယ္ေၾကာင့္ပူလြန္းျပီးတာယာကြဲထြက္သြားတာပါ။

အဲဒါနဲ႔ စပယ္ယာဘီးကို ထုတ္ျပီး ကားဘီးလဲဘုိ႔ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဂ်ဳိက္က မသုံးတာၾကာေတာ႔ စပရိန္ေတြက ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ျပန္ဘူး။ဒီေတာ႔ ကားကုိဘီးလဲဘုိ႔ လုိအပ္တဲ႔ အျမင္႔ထိေရာက္ေအာင္ မ မေပးနုိင္ဘူးျဖစ္ေနျပန္ေရာ။

ဒါနဲ႔ေအာက္ကေနခုေပးရေအာင္ ခဲလုံးလုိက္ရွာေတာ႔ လုိခ်င္တဲ႔ခဲလုံးကုိ မေတြ႔ဘူးျဖစ္ေနတုန္း ခပ္ေ၀းေ၀းက ကုန္ကားလုိကားတစ္စီးေမာင္းလာတာကိုလွမ္းျမင္ရေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး

၀မ္းသာသြားပါတယ္။ခဏေနေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္ လွမ္းမေခၚရေသးဘူး အဲဒီကားက က်ေနာ္တုိ႔နားေရာက္တာနဲ႔  ကားေပၚကလူေတြဆင္းလာျပီး

“ဘာျဖစ္တာလဲ “ဆုိျပီး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေမးပါတယ္။က်ေနာ္တုိ႔က အက်ဳိးအေၾကာင္းလဲေျပာျပလုိက္ေရာ သူုတို႔ကားေပၚမွာပါတဲ႔ဂ်ဳိက္ေတြ သံပုိက္ေတြခ်ျပီးတစ္ေယာက္တစ္လက္၀ုိင္းကူလုိက္ၾကေတာ႔ခဏေလးနဲ႔ျပီးသြားပါတယ္။

ကားဘီးလဲတပ္ျပီးျပီဆုိေတာ႔ ၀မ္းသာမလုိ႔လုပ္တုန္းရွိေသးတယ္ ကားဘီးကေလေတြေလ်ာ႔ေနတာကုိ စိတ္ပ်က္စရာေတြ႔လုိက္ရျပန္တယ္။

အဲဒီမွာကားကလူေတြက သူတုိ႔မွာေလအုိးပါတယ္ဆုိျပီးေလထုိးဘုိ႔ျပင္ၾကဆင္ၾကရျပန္ပါတယ္။

ကားကဘီးတပ္ျပီးသြားျပီဆုိေတာ႔ သူတုိ႔ကားမွာပါတဲ႔ ေလထုိးပုိက္နဲ႔မွီေအာင္ကားျခင္းကပ္ေအာင္လုပ္ျပီးမွေလထုိးေတာ႔ အဆင္ေျပသြားပါေလေရာ။

ဒါနဲ႔ဘဲ သူတုိ႔ကုိေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္းက သတိရလာတာက ကားေနာက္ခန္းထဲမွာထည္႔ထားတဲ႔လက္ဖက္ဘူးေတြကိုပါ။

ဒီလမ္းအတုိင္းသြားမယ္ဆုိရင္ နတ္ေမာက္ ကုိေရာက္မယ္။နတ္ေမာက္ကေန ေပ်ာ္ဘြယ္ကုိသြားတဲ႔လမ္းရွိတယ္ မုိင္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ႔ေ၀းတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကုိ မေရာက္ေတာ႔ ဘူးဆုိေတာ႔ ဟုိကမိတ္ေဆြကိုေပးဘုိ႔ယူလာတဲ႔လက္ဖက္ဘူးေတြကို ကူညီေပးတဲ႔ ကားၾကီးကလူေတြကို စားရေအာင္လက္ေဆာင္ျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။

ပထမဆုံးကူညီသူေပါ႔။

ေမးၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ နတ္ေမာက္ကုိေရာက္ဘုိ႔ 11မုိင္ဘဲက်န္ေတာ႔တယ္ဆုိေတာ႔အေတာ္ေလးကုိ စိတ္ေပါ႔သြားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ေရွ႔ဆက္သြားလုိက္ၾကတာ လမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေတာ႔ ထန္းပင္ေတြ သစ္ပင္ေတြနဲ႔အေတာ္ေလးကုိ စိမ္းစိမ္းစုိစုိနဲ႔ သာယာပါတယ္၊

3နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ဆုိေတာ႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္လဲျဖစ္ေနေတာ႔ လမ္းမွာ ေက်ာင္းျပန္လာတဲ႔ ကေလးေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

ထူးထူးျခားျခားေက်ာင္းသားတစ္ဖြဲ႔ကေတာ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ထမင္းခ်ိဳင္႔အားလုံးကုိ ၀ါးလုံးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔လွ်ဳိျပီးကေလး 4ေယာက္ကထမ္းလာၾကတာပါ။

လမ္းကေတာ႔ ကားအသြားအလာျပတ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ႔လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ လမ္းျပင္တဲ႔အဖြဲ႕ကို ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွေတြ႔ရပါတယ္။

အဖြဲ႕ေလးေတြခြဲလုပ္ၾကတာပါ။

သြားေနရင္းတန္းလန္း ကားဆရာေလး က ဆီထည္႔ရမယ္လုိ႔ေျပာတာနဲ႔ လမ္းျပင္ေနတဲ႔အဖြဲ႔ကိုဆီဆုိင္ရွိလားေမးေတာ႔ ေရွ႕နည္းနည္းေလးသြားရင္ ဆီေရာင္းတဲ႔ေနရာေရာက္ျပီဆုိလုိ႔ စိတ္ေအးသြားျပန္ပါေရာ၊နတ္ေမာက္ကုိဘယ္ေလာက္ေ၀းေသးလဲေမးေတာ႔ 6မုိင္ေလာက္ဘဲက်န္ေတာ႔တယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ဆီဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ပုံးလုိက္ထည္႔ဘုိ႔မရွိဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ဒါနဲ႔တစ္လီတာဘူးေလးေတြလုိက္စုလုိက္ေတာ႔ 8ဘူးေလာက္ေတာ႔ရပါတယ္။

ပထမ ေလးဘူးလဲထည္႔ျပီးေတာ့မွသတိရလုိ္က္လုိ႔ဆီေစ်းေမးလုိက္ေတာ႔ “တစ္ဂါလံဘယ္ေလာက္လဲ”လုိ႔ေမးလုိက္ေတာ႔  “ေလးေထာင္”တဲ႔။

“လမ္းမွာထည္႔တာ သုံးေထာင္ႏွစ္ရာဘဲေပးရတယ္”လုိ႔ေျပာေတာ႔ “က်ေနာ္တုိ႔ဒီကိုေရာက္ေအာင္သယ္ရတဲ႔ခရီးစရိတ္ကုိထည္႔မတြက္ဘူးလား”လုိ႔ ဆီေရာင္းတဲ႔သူက ျပန္ေမးလုိက္ေတာ႔

“ဒါလဲဟုတ္ျပန္တာဘဲ”လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ကားဆရာကုိေမးေတာ႔ တစ္ဂါလံဆုိရင္ေလာက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ တစ္ဂါလံဘဲထည္႔လုိ႔ ေရွ႕ဆက္သြားဘုိ႔ကားေပၚတက္မယ္အလုပ္ကားဘီးကုိ

ငုံ႕ၾကည္႔လုိက္မိေတာ႔ မွ ခုဏကလဲလာတဲ႔ကားဘီးကေလေတြေလ်ာ႔ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရျပန္ေရာ။

လူလဲအေတာ္ေလးကုိ စိတ္ေတြေလသြားပါတယ္။

ဒီနားမွာ ကားဘီးဖာတဲ႔ဆုိင္ရွိလားေမးေတာ႔ နတ္ေမာက္ေရာက္မွာဘဲဘီးဖာတဲ႔ဆုိင္ရွိမယ္ေျပာတာနဲ႔ကားဆရာကုိေခၚျပီးကားဘီးကုိျပျပီး ျမန္ျမန္ေမာင္းဘုိ႔ေလာေဆာ္ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲတတ္နုိင္သေလာက္ျမန္ေအာင္ေမာင္းခုိင္းေပမဲ႔ ေလမရွိတဲ႔ကားက ဘယ္ျမန္ပါ႔မလဲ။စိတ္ေတြက သာျမန္ေနတာပါ။

ဒါနဲ႔နတ္ေမာက္ျမဳိ႔ထဲေရာက္ေတာ႔ ျမဳိ႕၀င္တာနဲ႔ေလထုိးဆုိင္ကုိ ျပဴးျပဲလုိ႔ရွာရပါေတာ႔တယ္။

ေတြ႕တာနဲ႔ေလထုိးမယ္ လုပ္ေတာ႔ေလထုိးဆုိင္ထဲ႕ကမိန္းမ၀၀ၾကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီးေလထုိးမယ္လုပ္ပါတယ္။

ကားဘီးကုိ ဖာခ်င္တယ္ စစ္ၾကည္႔မယ္လုပ္ေတာ႔ သူေယာက်္ားမရွိဘူးတဲ႔ေလဘဲထုိးသြားဆုိျပီး ေနာက္ထပ္ေလထုိးဆုိင္ဘယ္နားမွာရွိသလဲလုိ႔ေမးေတာ႔ ဒီလမ္းအတုိင္းတည္႔တည္႔သြားဆုိငး္ဘုတ္ၾကီးၾကီးရွိတဲ႔လမ္းေဒါင္႔ေရာက္ရင္ေျမာက္ဘက္ေကြ႔ ပြဲလုပ္ေနတဲ႔ဘုရားနားေရာက္ရင္ေလထုိးဆုိင္ေနာက္တစ္ဆုိင္ရွိတယ္ဆုိျပီးညႊန္လုိက္လုိ႔အျမန္ေျပးဘုိ႔လုပ္ရပါတယ္။

ညေနေလးနာရီလည္းေက်ာ္သြားပါျပီ။

ဒါနဲ႔သူတုိ႔ေျပာတဲ႔ေလထုိးဆုိင္လဲေရာက္ေရာ ကားဘီးစစ္ဘုိ႔လုပ္ရပါတယ္။ေလထုိးဆရာက ကားဘီးကုိျဖဳတ္ျပီးစစ္ဘုိ႔လုပ္ေနတုန္း ထမင္းဆုိင္ရွိလားေမးေတာ႔ ေရွ႔နည္းနည္းသြား

ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ထားတဲ႔ လမ္းၾကားေလးေရာက္ရင္အေနာက္ဘက္ခ်ိဳးလုိက္တရုပ္ထမင္းဆုိင္ရွိတယ္ဆုိတာနဲ႔ ကားဆရာေလးကို ျပီးရင္ ထမင္းဆုိင္လုိက္ခဲ႔ဘုိ႔မွာျပီးထမင္းဆုိင္ကုိသြားဘုိ႔လုပ္ေတာ႔

ကုိထြန္းက “ထမင္းစားဘုိ႔ မေစာဘူးလား”လုိ႔ေမးလာပါတယ္ ဒါနဲ႔က်ေနာ္က  “ေစာတာမေစာတာ လုပ္မေနနဲ႔ စားျပီးရင္အလုပ္တစ္ခုျပီးတယ္မွတ္”လုိ႔ေျပာျပီးထမင္းဆုိင္ကုိ သြားၾကပါတယ္။

ဘုရားနားက ကြက္လပ္မွာ ေစ်းပြဲေတာ္လုပ္ေနေတာ႔ ကေလးလူၾကီးတေပ်ာ္တပါးၾကီးအပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔သြားတာကုိျမင္ေတာ႔ တစ္လမ္းလုံးဒုကၡနဲ႔နပန္းလုံးလာရေတာ႔ သူတုိ႔ကိုစိတ္ထဲကမနာလုိေတာင္ျဖစ္မိပါတယ္။

သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ကုိယ္ကားနဲ႔ကိုယ္ေလွ်ာက္လည္ေနတယ္မွတ္ျပီးအားက်ရင္အားက်ေနမွာလုိ႔ ကိုယ္လုိရာဆြဲေတြးမိပါေသးတယ္။

ထမင္းဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ကားဆရာေလးလဲစားလုိ႔အဆင္ေျပေအာင္ ငါးဟင္းမွာေတာ႔ ဒီေန႔ငါးမရပါတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ထမင္းေပါငး္ရယ္ ၾကက္ေၾကာ္ရယ္ဘဲမွာစားလုိက္ပါတယ္။စားလုိ႔ျပီးခါနီးေတာ႔ ကားဆရာေလးေရာက္လာပါတယ္။ကားဘီးက တုိင္နားေလးမွာ ေလထြက္တာနဲ႔ဆင္ေကာ္၀ယ္ျပီးကပ္လုိက္တာေလလုံသြားျပီေျပာပါတယ္။သူ႔ကိုထမင္းစားဘုိ႔ေျပာေတာ႔ သူကေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔အေၾကာ္ေတြ၀ယ္စားလာခဲ႔ျပီဆုိျပီးမစားပါဘူး။

ဒါနဲ႔ဘဲ ညမိတၳီလာေရာက္မွထပ္စားတာေပါ႔လုိ႔ေျပာရင္းထမင္းဘုိးပုိက္ဆံရွင္းမယ္လုပ္ေတာ႔ဆုိင္ရွင္က ဘယ္သြားမွာလဲေမးေတာ႔ လမ္းမွားတာကစလုိ႔ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာရင္း ေပ်ာ္ဘြယ္ဘက္ ကေနပါတ္ျပီး မန္းေလးကုိျပန္မွာလုိ႔လဲေျပာေရာ သူက ေပ်ာ္ဘြယ္ကုိမသြားနဲ႔ ေ၀းတယ္။ပင္းလမ္းကသြား၊ပင္းကေန မိတၳီလာကုိသြားတာကလမ္းပုိသာသလုိ ပုိျပီးလဲနီးတယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ဒီလမ္းသစ္ကုိ သူတုိ႔ေျပာမွက်ေနာ္တုိ႔က ၾကားဘူးတာပါ ။ဘယ္လုိသြားရမလဲေမးေတာ႔ အခုထမငး္ဆုိင္ကေနေျမာက္စူးစူးေမာင္းသြားလမ္းမွားစရာမရွိဘူး။

ပင္းျမဳိ႔ေဟာင္းေရာက္ရင္ တည္႔တည္႔ဆက္သြားတစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ရင္လမ္းခြဲေတြ႔မယ္။

လမ္းခြဲေရာက္ရင္ တံခါးေမာင္းတံေလးရွိတဲ႔ဘက္ကုိသြားအဲဒါက မိတၳီလာသြားတဲ႔လမ္း အဲဒီကေနမုိင္သုံးဆယ္ေလာက္ဆုိမိတၳီလာကုိေရာက္ျပီ။

တံခါးေမာင္းတံမရွိတဲ႔လမ္းက ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကုိ သြားတဲ႔လမ္း လမ္းေကာင္းတယ္မေန႔ကမွသူမန္းေလးကျပန္လာတာဆုိျပီး ႏုွတ္၏ေစာင္မျခင္းျဖင္႔ကူညီလုိက္ပါတယ္။ဒုတိယေျမာက္ကူညီသူေပါ႔။

ဒါနဲ႔၀မ္းသာအားရ ထြက္လာလုိက္တာ ေနာက္မွဓါတ္ဆီထည္႔ဘုိ႔သတိရျပန္ပါတယ္။

လမ္းကားေမာင္းရင္းၾကည္႔သြားလုိက္တာ ဆီဘူးေလးေတြခ်ထားတာကုိ ျမင္ေတာ႔ ဆီထည္႔မယ္ဆုိလုပ္ေတာ့သူက လက္လီဆုိင္ကယ္သမားဘဲေရာင္းတာ။တည္႔တည္႔ဆက္သြား ဆီဆုိင္တန္းကုိေတြ႔ရင္ ေျမာက္ဘက္အစြန္ဆုံးက ဆုိင္မွာ၀င္ထည္႔ ေက်ာင္းဆရာကလႊႊတ္လုိက္တာဆုိရင္ သူတုိ႔ဂရုစိုက္လုပ္ေပးလိမ္႔မယ္ ဒီဆုိင္က ဆီသန္႔တယ္လုိ႔ေျပာတာနဲ႔ဆက္သြားၾကပါတယ္။

တတိယေျမာက္ကူညီသူေပါ႔။ဒါနဲ႕ဆက္သြားရင္းသူေျပာတဲ႔ဆုိင္ကုိလဲေရာက္ေရာ ေက်ာင္းဆရာကလႊႊတ္တာလုိ႔ေျပာတာနဲ႔ ေရေႏြးေတြခ်ေပး

ထုိင္ပါျပဳပါနဲ႔ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဧည္႔ခံပါတယ္။အဲဒီမွာက်ေနာ္တုိ႔ ဟန္းဖုန္းေတြတစ္လုံးမွ လုိင္းမမိပါဘူး။ဖုန္းၾကိဳးျမင္တာနဲ႔ဖုန္းဆက္ခြင္႔ေတာင္းေတာ႔

လုိလုိအားလား ဘဲ ဆက္ပါဆုိတာနဲ႔ သုံးေယာက္လုံးမန္းေလးက အိမ္ေတြကို ေနာက္က်ရင္စိတ္မပူနဲ႔ ည 12နာရီေလာက္ေရာက္မယ္လုိ႔လဲေျပာေနတုန္း ကုိထြန္းက ပါးစပ္လွဳပ္တာေတာ့ျမင္လုိက္တယ္ ေ၀းေနေတာ႔ဘာေျပာတယ္ဆုိတာေတာ႔ မသိလုိက္ပါဘူးကားဆရာေလးက မ်က္ႏွာပ်က္တက္တက္ျဖစ္သြားတာကုိလဲ က်ေနာ္က ရိပ္ကနဲျမင္လုိ္က္ရပါတယ္။

ဓါတ္ဆီဆုိင္ပုိင္ရွင္ကုိေသခ်ာေအာင္လမ္းထပ္ေမးေတာ႔ ထမင္းဆုိင္ကေျပာတဲ႔အတုိင္းပါဘဲ စိတ္မပူနဲ႔လမး္ခရီးစုိးရိမ္စရာမရွိတဲ႔အေၾကာင္းရယ္ရပ္ထားတဲ႔ဆယ္ႏွစ္ဘီးကား2စီးကုိလက္ညုိဳးထုိးလုိ႔သူ႔ကားႏွစ္စီးလဲမန္းေလးကုိ ဒီညသြားမယ္ဆုိတာေျပာျပပါတယ္။ဒါနဲ႔ဆက္သြားလုိက္ၾကတာ နည္းနည္းေမွာင္စျပဳတာကလြဲရင္ ရာသီဥတုကေတာ႔သာသာယာယာပါ။

လမ္းပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ဲ  ရူ႕ခင္းကလဲ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ေကာင္းကင္တဆုံးကုိၾကည္႔ေနျမင္ေနရတာကုိက အရသာတစ္မ်ဳိးပါဘဲ။

ေနာက္တိမ္ေတာက္ေနတဲ႔ေန၀င္ခ်ိန္ကလဲ ျမင္ရခဲမွ် လွမွလွပါ။

သြားသာသြားတာ လမ္းမွာ ျဖတ္သြားျဖစ္လာကားမေတြ႔ရသေလာက္ပါဘဲ။လမ္းမွာေတာ႔ ထမင္းဆုိင္လုိရပ္နားစခန္းေလးေတြေတြ႔ေပမဲ႔

မနားဘဲျမန္ျမန္ဘဲဆက္သြားခဲ႔ၾကပါတယ္။

တစ္ေနရာေရာက္ေတာ႔ လမ္းက တစ္ေျဖာင္႔ထည္းကေနေကြ႔လည္းထြက္သြားေရာစိတ္ေတြပူလုိ႔ လမ္းထပ္မွားမွာေၾကာက္လုိ႔ဆင္းေမးေတာ႔ဒီလမ္းအတိုင္းမွန္တယ္ဆုိမွ ရဲရဲတင္းတင္းဆက္သြားျဖစ္ပါတယ္။

သြားေနရင္းက တျဖည္းျဖည္းလည္းေမွာင္လုိ႔လာပါတယ္။ဆက္သြားေနရင္းမ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ဘက္ ကဟြန္းသံအရွည္ေတြၾကားေတာ႔

ကားတန္းၾကီးလာေနတာကုိျမင္လုိက္ရပါတယ္။ စားနပ္ရိကၡာေတြသယ္လာတဲ႔ကားပါ။

သူတုိ႔က ရခိုိင္ျပည္နယ္ဘက္သြားမယ္ဆုိတာသိလုိက္ရမွ ဒီလမ္းကစစ္ေတြထိလမ္းေပါက္တာကုိ တအံ့တၾသသိိလုိက္ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘက္ဆက္သြားရင္အေမွာင္ထုထဲကိုတုိး၀င္ရင္းသြားေနတယ္ဆုိေတာ႔ ေၾကာက္တာမဟုတ္ေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာစုိးရိမ္စိတ္ကေတာ႔ ရွိလာပါတယ္။

တစ္လမ္းလုံးမွာ ကိုယ္႔ကားတစ္စီးနဲ႔လူေလးေယာက္ အျပင္ေလာကကုိဆက္သြယ္စရာကလဲ ဘာမွမရွိေတာ႔ဘူးကိုးဗ်။

ဒါနဲ႔ တစ္လမ္းလုံးဘာမွမျမင္ရဘဲသြားေနရာကေန ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ မီးေရာင္တန္းေလးေတြ႔ေတာ႔ ရြာတစ္ရြာနဲ႔ေတာ႔နီးျပီဆုိျပီး အေတာ္ေလးအားတက္သြားပါတယ္။

သြားေနရင္းက သဲေခ်ာင္းတစ္ခုကုိအျဖတ္မွာ ဒုနး္ကနဲကားေအာက္ကေန အသံတသံၾကားလုိက္ရပါတယ္။

ေရထဲျမဳတ္ေနတဲ႔ဂ်ဳိင္႔ထဲကုိကားဘီးတစ္ဘက္ၾကသြားတာျဖစ္နုိင္ပါတယ္။

ေစာေစာက ျမင္ေနရတဲ႔ မီးေရာင္တန္းေလးနဲ႕နီးလာေတာ႔ လမ္းေဘးမွာ စုိက္ထားတဲ႔ အုတ္တုိင္ေလးကို ကားမီးေရာင္မွာဖတ္လုိက္ရတာေတာ႔

“ပင္း” ဆုိတာကုိဖတ္လုိက္ရေတာ႔ ခရီးတစ္၀က္က်ဳိးျပီဆုိျပီအေတာ္ေလး၀မး္သာသြားပါတယ္။

စိတ္ထဲမွာလဲ ပင္းျမဳိ႔ေဟာင္းဆုိတာ ရာဇ၀င္ထဲမွာပါတဲ႔ သမုိင္း၀င္ျမဳိ႔ဆုိတာေလာက္သာခပ္ေရးေရးသိပါေတာ႔တယ္။

ပင္းကအထြက္မွာေတာင္ကုနး္ဆန္ဆန္ကုန္းတက္ေလးေတြကို တက္တဲ႔အခါ ကားက မီးသံေပးေပးေနတာကုိ ၾကားရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဆက္သြားလုိက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ေလးသြားလုိက္ေတာ႔ သူတုိ႔ေျပာလုိက္တဲ႔ တံခါးေမာင္းတံေလးကုိလဲေတြ႔လုိက္ေရာအေတာ္ေလးကုိစိတ္ခ်မ္းသာသြားျပန္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ေမာင္းတံပိတ္ထားတဲ႔လမ္းေလးကုိ ကားလဲထုိုးလုိက္ေရာ ျဖတ္သန္းခဆုိေတာင္းတာနဲ႔ ငါးရာထုတ္ေပးလုိက္ျပီးကိုယ္သြားမယ္႔လမ္းမွန္မမွန္ထပ္ေမးေတာ႔ တည္႔တည္႔သြားရင္ မိတၳီလာကုိေရာက္မယ္လမ္းလြဲစရာမရွိဘူးစိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါလမ္းကလဲ နည္းနည္းက်ဥ္းတာကလြဲေကာင္းပါတယ္လုိ႔ေျပာတာနဲ႔စိတ္ေအးလက္ေအးခရီးဆက္ခဲ႔ပါတယ္။

ကားကရပ္ေနရာကေနထြက္ေတာ့တဂတ္ဂတ္နဲ႔ မီးသံတစ္ခါေပးျပန္ေရာ စိတ္ထဲေတာ႔နည္းနည္းေမာသလုိရွိလာပါတယ္။

နတ္ေမာက္မွာရပ္တုံးက ကားေရတုိင္ကီကိုေရျဖည္႔ခဲ႔ေသးလားလုိ႔ေမးေတာ႔ သူေသခ်ာျဖည္႔ခဲ့တယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ကားေမာင္းတဲ႔ေကာင္ေလးစိတ္ထဲမွာ သည္ခရီးလုိက္လာမိတာမွားတယ္လုိ႔မ်ား ထင္ေကာင္းထင္ေနပါလိမ္႔မယ္။

ေနာက္အဲဒီေနရာကေနဆက္လာလုိ႔ တမုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အေရာက္ကုန္းတက္ကေလးတစ္ခုလဲေရာက္ေရာ ကားမီးသံေပးတာက

ပုိလုိ႔က်ယ္လာလုိ႔ ေရွ႕ေျမျပန္႔ေနရာေလးလဲေရာက္ေရာ ကားကုိရပ္ခုိင္းလုိက္ရပါတယ္။

ကားေရွ႔ကစက္ဖုံးကုိေအးေအာင္ဖြင္႔ ေရသန္႔ဘူးထဲကေရေတြကိုေအးေအာင္ေလာင္းထဲ႔ ခဏေနေတာ႔ေရတုိင္ကီကိုလည္းဖြင္႔လုိက္ေတာ႔ေရေႏြးေငြ႔ေတြတက္လာ

တာကုိျမင္ရေတာ႔ ေရတုိင္ကီထဲမွာေရမရွိတာေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ေရသန္႔ဘူးထဲက ေရေတြကုတုိင္ကီထဲကိုေလာင္းလဲထည္႔လုိက္ေရာ တဗ်န္းဗ်န္းနဲ႔ေအာက္ဖက္ကိုေရက်တဲ႔အသံေတြလဲၾကားလုိက္ေရာ

ပြဲသိမ္းခရာသံေစာင္႔ေနတုန္းေခ်ပဂုိးအသြင္းခံလုိက္ရတဲ႔ေဘာလုံးသင္းလုိစိတ္ဓါတ္ေတြျပဳိဆင္းသြားပါတယ္။

ဒါနဲ႕ေရတုိင္ကီကုိ ယာယီဖာရေအာင္ကားဆရာေလးကုိဆပ္ျပာပါလားေမးေတာ႔ “နုိးပါ”တဲ႔။

ဒီေတာ႔လုပ္နုိင္တာတစ္ခုက ကားၾကဳံေစာင္႔ အကူအညီေတာင္းဘုိ႔ ဘဲက်န္ပါေတာ႔တယ္။

ကားဆရာေလးက က်ေနာ္႔နားကပ္ျပီး ညေနတုန္းက ဓါတ္ဆီဆုိင္တုံးက ကိုထြန္းက “ဒီတစ္ခါကားပ်က္ရင္ကားၾကီးဖက္အိပ္မယ္ “လုိ႔ေျပာကတည္းက သူစိတ္ေတြ

ေလးေနတာလုိ႔လာေျပာမွ ညေနက သူမ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကုိသေဘာေပါက္လုိက္ပါေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္က” အခုအခ်ိန္မွာဒါေတြေျပာမေနနဲ႔ ျပီးသြားျပီ”လုိ႔သာ သူ႔ကိုစိတ္ေျပေအာင္ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ခဏေနေတာ ႔က်ေနာ္တုိ႔လာတဲ႔လမ္းဖက္ကေန မီးေရာင္ေလးေပၚလုိက္ေပ်ာက္လုိ္က္ေတြ႔ရေတာ႔အားတက္သြားပါတယ္။

ဆုိင္ကယ္ျဖစ္ဘုိ႔မ်ားပါတယ္။တကယ္တမ္းလဲနီးလာေရာ မေရာက္ခင္က တည္းက ၾကိဳျပီး “ကားပ်က္ေနလုိ႔ကူညီပါ”လုိ႔

လွမ္းေအာ္ထားပါတယ္။ေတာ္ၾကာညအေမွာင္ထဲဘာမွန္းမသိလုိ႔ လွည္႔ျပန္သြားရင္ ခက္သြားမွာစုိးလုိ႔ပါ။

အနားေရာက္လာေတာ႔ရပ္ေပးျပီး ဦးဇင္းတစ္ပါးရယ္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ပါ။

အက်ဳးိအေၾကာင္းေျပာျပေတာ႔ ဆပ္ျပာက” ပင္း”က အိမ္ဆုိင္မွာဘဲသြား၀ယ္လုိ႔ရမယ္ေျပာေတာ႔ ေရသန္႔ဘူးပါတတြဲေလာက္ထပ္၀ယ္ဘုိ႔ေျပာျပီး

ပုိက္ဆံထုတ္ေပးလုိ္္က္ပါတယ္။ဒါနဲ႔ဘဲေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႔ျပန္ထြက္သြားၾကပါတယ္။

အခ်ိန္ကေတာ႔ ညရွစ္နာရီပါ။

ဦးဇင္းကုိ ၀ပ္ေရွာ႔ဆရာဒီနားကရြာမွာ ရွိနုိင္လားေမးေတာ႔ မရွိေလာက္ဘူးေျပာပါတယ္။

ဒီကကားေတြပ်က္ရင္ေတာင္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မိတၳီလာကုိသြားျပင္ရ သြားေခၚရတယ္ေျပာပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔ ဆုိင္ကယ္တစ္စီးျဖတ္သြားတာကိုေတြ႔လုိက္ပါတယ္။

သူကေတာ႔ မိတၳီလာဘက္ကုိသြားတာပါ သူ႔ေနာက္မွာလဲ လူတစ္ေယာက္ပါပါတယ္။

ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ေစာေစာက ဆုိင္ကယ္နဲ႔ျဖတ္သြားတဲ႔လူက ျပန္ေရာက္လာျပီးက်ေနာ္တုိ႔နားကုိရပ္လုိ႔ဘာျဖစ္တာလဲလုိ႔ေမးေတာ႔

က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ရပါေတာ႔တယ္။

ေစာေစာက သူမရပ္တာက ဧည္႔သည္ကုိ ဟုိဘက္ရြာကုိအရင္ျပန္ပုိ႔ခ်င္လုိ႔ပါလုိ႔ေျပာပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔ ဆပ္ျပာသြား၀ယ္တဲ႔ကေလးနွစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။

ေရသန္႔ကေတာ႔ ေလးဘူးဘဲရတယ္ဆုိျပီး ပုိတဲ႔ပိုက္ဆံေတြကို ျပန္အပ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ႔သူက ကားအုံနာပါတဲ႔။

ကားေအာက္ကုိပက္လက္လွန္၀င္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ထုိ္းျပီးၾကည္႔ေတာ႔မွသူက ဆပ္ျပာနဲ႔ဖာလုိ႔မရဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

ကားဆရာေလးက လမ္းမွာဂ်ဳိင္႔ထဲၾကလုိ႔ျဖစ္တယ္ထင္ေနတာ အမွန္ကေတာ႔ ေရတုိင္ကီေဘးပါတ္ပါတ္လည္က သံေတြကေဆြးျပီးကြာက်သြားတာပါတဲ႔။

ကားကေဟာင္းတာရယ္ ခရီးေ၀းသြားလုိက္ေတာ႔ အဂၤ်င္ပူလာတာရယ္ ကားခုန္ေတာ႔ ေဆာင္႔ခ်ိဳးသလုိျဖစ္တာရယ္ေၾကာင္႔ကြာတာပါတယ္။

လက္ပူတုိက္လုိ႔မရဘူး ကားမနက္မွျပင္လုိ႔ရမယ္ဆုိေတာ႔ ဒီေနရာကခြာနုိင္ဘုိ႔တုိင္ပင္ၾကရပါေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က ဒီနားမွာေတာ႔ အိပ္ဘုိ႔မျဖစ္နုိင္ဘူး ကားကုိထားခဲ႔မယ္။

ျဖစ္တဲ႔နည္းနဲ႔ မိတၳီလာေရာက္ေအာင္သြားမယ္ ဟုိေရာက္မွ မန္းေလးကုိ ကားငွားျပန္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။

 

အဲဒီအခါမွာ ကားဆရာကလဲ သူကုိဒီနားထားခဲ႔မွာ အေတာ္ကုိေၾကာက္ေနပါတယ္။

က်ေနာ္ကစိတ္ခ်ပါ အားလုံးအဆင္ေျပေအာင္စီစဥ္ေပးမယ္ ငါတုိ႔က ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ပါတယ္လုိ႔ေျပာမွ သူလဲစိတ္ေအးသြားတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲအဲဒီ ကားအုံနာကုိ အၾကံေတာင္းေတာ႔ ေရွ႕နားကရြာကုိလုိက္ခဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ကားကိုငွားဘုိ႔လုိက္ေျပာေပးမယ္။

ကားကုိေတာ႔ မိတၳီလာေရာက္ေအာင္ဆြဲဘုိ႔မျဖစ္နုိင္ဘူး ကားကုိ ဂိတ္တဲနားထိဆြဲသြားမယ္ ကားဆရာကေတာ႔ ကားနဲ႔ေစာင္႔အိပ္ခ်င္အိပ္ဒါမွမဟုတ္ကားထားျပီး သူ႔ရြာကုိလုိက္အိပ္ မနက္ ေလးနာရီဆုိသူ႔ကားက မိတၳီလာကုိသြားမွာ ဟုိမွာ ၀ပ္ေရွာ႔ကိုလုိက္ပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

အဲေတာ႔ကားအုံနာက ဦးဇင္းနဲ႔ပါလာတဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ကားငွားတဲ႔ဆီလုိ္္က္ခဲ႔ဘုိ႔ေခၚေတာ႔ ေကာင္ေလးက မလုိက္ရဲဘူးတဲ႔။

ကားအုံနာက က်ေနာ္႔ကိုကားငွားေပးျပီး သူေနခဲ႔မွာ တကယ္လုိ႔ ကားငွားမရရင္ သူျပန္လုိက္ပုိ႔မေပးနုိင္ဘူး။

ေကာင္ေလးကလဲ ကားငွားလုိ႔အဆင္ေျပရင္ သူတစ္ေယာက္ထဲမျပန္ရဲဘူးဆုိေတာ႔” က်ေနာ္က ေကာင္ေလးကို ငါလုိက္ခဲ႔မယ္ ကားငွားလုိ႔ရရင္လဲ ငါမင္းနဲ႔ျပန္လုိက္မယ္ အသြားမင္းဆုိင္ကယ္မင္းတစ္ေယာက္ထဲစီးခဲ႔ အျပန္ငါေမာင္းမယ္”ဆုိမွ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။

ဒါနဲ႕ဘဲအေမွာင္ထဲဘဲထြက္လာလုိ္က္ၾကတာ သူေျပာတဲ႔ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းထဲ၀င္လုိက္ေတာ႔ ေဟာင္လုိက္တဲ႔ေခြးေတြ အထဲက ကုိရင္တစ္ပါးက လွမ္းဟန္႔မွရပ္ေတာ႔တယ္။

ဆရာေတာ္ရွိလား ကားငွားခ်င္လုိ႔ပါလုိ႔ ကိုရင္ေလးကုိ ေလွ်ာက္လုိက္ေတာ႔ ညေနကမွ မိတၳီလာကို ၾကြသြားတယ္ ကားပါသြားတယ္ဆုိေတာ႔

ေသခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္သြားပါတယ္။

ကူညီေပးေနတဲ႔လူက ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီနဲ႔သြားမလားေမးေတာ႔ က်ေနာ္က မျဖစ္နုိင္ဘူး မသြားခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

ဒါဆုိ ဟုိဘက္သုံးရြာေက်ာ္မွာ ကားၾကီးတစ္စီးရွိတယ္ ေစ်းၾကီးမယ္ေျပာေတာ႔ က်ေနာ္ကရတယ္ ဒီမွာမအိပ္ရရင္ျပီးေရာဆုိျပီးဆက္သြားၾကပါတယ္။

ေစာေစာက ျဖတ္လာတဲ႔ဂိတ္တဲကုိေက်ာ္လုိ႔ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းဘက္ကုိသြားတဲ႔လမ္းအတုိင္းေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ ဆုိင္ကယ္မီးေရာင္ကုိအားျပဳလုိ႔

သြားရပါတယ္ ခ်ုိဳင္႔ေတြက်င္းေတြ ဇလုံးဇခုလမ္းကုိေနာက္ကထုိင္လုိက္ရင္းလမ္းမွတ္ေနရပါတယ္။အျပန္က်ေနာ္ေမာင္းရမွာကုိး။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔က်ေနာ္႔တုိ႔ အလာတုနး္က ဂိတ္တဲမေရာက္ခင္ေလးမွာ ကုန္တစ္၀က္လူတစ္၀က္နဲ႔ကားတစီးကုိေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။

အဲဒါစစ္ေတြကလာတဲ႔ကားလုိ႔ ကားအုံနာကေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႔မီးေရာင္ျပျပေလးျမင္လုိ႔ ရြာတန္းေလး၀င္ခါနီး ကူညီေပးေနတဲ႔လူက “အကို အရက္ေသာက္မလား က်ေနာ္တုိက္မွာေနာ္”လုိ႔ေျပာေတာ႔

မေသာက္ပါဘူးလုိ႔ေျပာရင္း အရက္ေသာက္တတ္သူအခ်င္းခ်င္းကုိယ္ခ်င္းတယ္စာတတ္ပါလားလုိ႔ေတြးမိရင္း ျပဳံးမိပါေသးတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ဒီခရီးတစ္ေလွ်ာက္စိတ္ထဲမွာ ျပဳံးမိတာ ဒီတစ္ခါပထမဆုံးထင္တာပါဘဲ။

ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္စီးလုိက္ေတာ႔သူေနတဲ႔ရြာကုိ ေရာက္ေတာ႔ မီးေရာင္ေလးလင္းလုိ႔ တီဗီြၾကည္႔ေနတဲ႔အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕ရပ္တဲ႔ျပီး ကားငွားခ်င္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ကားဆရာက မလုိက္ဘူးလုပ္ေနလုိ႔ မနဲေတာင္းပန္ရပါတယ္။အဲဒီမွာေစ်းတည္႔သြားတာက ငါးေသာင္း ေပးရမယ္။ပ်က္ေနတဲ႔ကားကုိ ဂိတ္တဲနားေရာက္ေအာင္ဆြဲေပးမယ္။က်ေနာ္တုိ႔ကို မိတၳီလာေရာက္ေအာင္ေတာ႔ ပုိ႔မေပးနုိင္ဘူး ကားတားစီးလုိ႔ရတဲ႔ ေနရာေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေပးမယ္။အဲဒီမွာ ကားေစာင္႔လုိရမယ္႔ဆုိင္တန္းေတြရွိတယ္ဆုိေျပာလုိ႔လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ 

မနက္ကားျပင္လုိ႔ရေအာင္ေရတုိင္ကီကုိ ၀ုိငး္ျဖဳတ္ေပးမယ္ အဲဒါက ေစတနာျဖစ္ကူညီေပးမွာ။

ဒါနဲ႔ဘဲကားဆရာၾကီးကုိ ေနာက္ကလုိက္ခဲ့ဘုိ႔မွာ ကူညီေပးတဲ့ကားအုံနာကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာ က်ေနာ္႔လိပ္စာေတြဖုန္းနံပါတ္ေတြေပးလုိ႔

ကားနားကိုျပန္ဘုိ႔စီစဥ္ရပါတယ္။

အျပန္က်ေတာ႔ ေကာင္ေလးက ေနာက္ကထုိင္ က်ေနာ္ကဆုိင္ကယ္ေမာင္းပါတယ္။

ဆုိင္ကယ္က တရုပ္ဆိုင္ကယ္ လီဗာေပးလဲ မေျပး ဆုိင္ကယ္က ေမွာက္ထားတယ္ဆုိေတာ႔လက္ကုိင္ကေကာက္ေနပါေသးတယ္။

က်ေနာ္ မနး္ေလးမွာ ဆုိင္ကယ္နည္းနည္းေမာင္းမေကာင္းရင္၀ပ္ေရွာ႔ကိုေျပးလုိ႔ ဇီဇာေၾကာင္တတ္တဲ႔လူက အခုဘာမွမတတ္နုိ္္င္ေတာ႔ပါဘူး။

ဒီအခ်ိန္ဒီလုိေနရာ မွာ ဒီလုိသြားရမယ္ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ဘူးပါဘူး။

ဒါေပမဲ႔အခုေတာ႔လက္ေတြ႔ လမ္းေပၚမွာ ေဇာေတြနဲ႔ေျပးေနရပါတယ္။

လမ္းမွာေကာင္ေလးကုိ ဓါတ္ဆီရွိရဲ႕လားလုိ႔ေမးေတာ႔ ေလးေလး ဆီေလာက္တယ္ဆုိမွ စိတ္သက္သာရာရသြားျပန္ပါတယ္။.

ေတာ္ေတာ္ေလးသြားေတာ႔ ဂိတ္တဲမေရာက္ခင္ေလးမွာ ေကာင္ေလးက က်ေနာ္႔ကိုလာဖက္ေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲေမးေတာ႔မွ

ဒီနားကလက္ပန္ပင္က သူရဲေျခာက္တတ္လုိ႔ပါတဲ႔ အစက သူတစ္ေယာက္ထဲမလုိက္ရဲတာ ဒီအပင္က သူရဲေျခာက္မွာေၾကာက္လုိ႔ပါတဲ့။

ဒါနဲ႕ဘဲ ကားပ်က္တဲ႔နားျပန္ေရာက္ေတာ႔ အဆင္ေျပတယ္ဆုိေတာ႔အားလုံး၀မ္းသာသြားပါတယ္။

ဦးဇင္းေလးက ကားဆရာကုိေစာင္႔အိပ္ေပးရမလားလုိ႔ေမးေတာ႔ ကားဆရာက ဂိတ္တဲနားမွာလူရွိရပါတယ္ဆုိေတာ႔ ဦးဇင္းေလးလဲျပန္ၾကြသြားပါတယ္။

ဒီဦးဇင္းကလဲ ပ်ဥ္းမနားကပါတဲ႔။သူ႔ရြာကုိ ဒီမနက္မွေရာက္လာတာ အနာေဆးကုဘုိ႔ေရနံစိမ္းလာယူတာပါတဲ႔။

ဒါနဲ႔ေကာင္ေလးကုိ ဆုိင္ကယ္ဓါတ္ဆီဘုိးဆုိျပီး ငါးေထာင္ေပးတာ မယူဘူူးလုပ္ေနလုိ႔ အဖုိးအခအေနနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ေျပာမွ ယူပါတယ္္။

ခဏေနေတာ႔ ကားဆရာၾကီးရယ္ ကားရယ္ေရာက္လာေတာ႔ ကားေလးကုိ ေခါင္းျပန္လွည္႔ ကားၾကီးက ၾကိဳးနဲ႔တြဲ ျပီးဆြဲဘုိ႔လုပ္ရပါတယ္။

ကားလမး္က ေဘးကေခ်ာက္နက္ေတာ႔ ကားကုိမနည္းလွည္႔ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ကားကုိဆြဲျပီးဂိတ္တဲနားေရာက္ေအာင္ဆြဲလာရင္းေစာေစာက လမ္းမွာေတြ႔တဲ႔စစ္ေတြကလာတဲ႕ကားကိုလည္းေတြ႔ေရာ ကားဆရာၾကီးက ကားကုိလမ္းေဘးမွာရပ္လုိက္ပါတယ္။က်ေနာ္႔တုိ႔သုံးေယာက္ကိုစစ္ေတြကားနဲ႔လုိက္သြားပါ မန္းေလးထိေရာက္မယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ သူလုိက္ပုိ႔ရင္ ပုိက္ဆံလဲပုိုကုန္မယ္တားစီးမယ္႔ကားမလာမခ်င္းလဲေစာင္႔ရအုံးမယ္။ဒီကားနဲ႔ျဖစ္သလုိလုိက္သြားရင္ မနက္လင္းတာနဲ႔မန္းေလးေရာက္မွာပုိေသခ်ာပါတယ္လုိ႔ေျပာရင္း ကားကုိ လွမ္းတားလုိက္ပါတယ္။

သူကလဲ ကူညီခ်င္လုိ႔သာ လုိက္လာတာ အမွန္က မလုိက္ခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

အဲဒီအခါမွ သူ႔ေစတနာကုိေလးစားမိပါတယ္။သူ႔ကိုသြားေခၚတုံးကမလုိက္ခ်င္ဘူးလုိ႔ျငငး္တုံးက က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာေၾကးေကာင္းေကာင္းေတာင္းရေအာင္

ေစ်းကုိင္တယ္လုိ႔ထင္မိတာကုိ ေနာင္တရမိပါတယ္။

ဒါနဲ႕ဘဲကားဆရာေကာင္ေလးကုိ ပုိက္ဆံဘယ္ေလာက္ယူထားမလဲေမးေတာ႔ အမ်ားၾကီးမလုိခ်င္ဘူးေလးေသာင္းဘဲယူထားမယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ကားဆရာၾကီးကုိ ေငြႏွစ္ေသာင္းေပးတာ မယူဘူးလုပ္ေနလုိ႔ဇြႊတ္ကုိအိပ္ေထာင္ထဲထည္႔ေပးရတာပါ။

အဲဒါနဲ႔ဘဲအားလုံးကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းနုတ္ဆက္ ကားဆရာေလးကုိ လည္းဖုန္းလုိင္းမိတာနဲ႔အိမ္ကိုေျပာေပးမယ္လုိ႔စိတ္မပူဘုိ႔မွာျပီး စစ္ေတြကားေပၚတက္ခဲ႔ပါတယ္။

ကားေပၚေရာက္ေနတဲ႔လူေတြကလည္း တတ္နုိင္သေလာက္ထုိင္လုိ႔ရေအာင္ က်ဳံ႕ေပးၾကပါတယ္။

ကားေပၚေရာက္မွစိတ္ကိုေလ်ွာ႔ခ်လုိ္က္မွ ေညာင္းရေကာင္းမွန္းသိလာပါတယ္။

မနက္လာစလာတုံးကကိုယ္ပုိင္ကားေရွ႕ခန္းက လမး္မွေတြ႔သမ်ွကေလးေတြ လမ္းျပင္ေနတဲ႔လုပ္သားေတြက လွမ္းလက္ျပရင္ ကုိယ္ကလဲ ကားေပၚက

ဟန္ပါပါလက္ျပလုိ႔ အခုေတာ႔ ေအာက္မွာဘာေတြရွိလုိ႔ရွိမွန္းမသိတဲ႔ ကားတံခါးေပါက္က ေျခနင္းခုံမွာထုိင္လုိက္ခြင္႔ရတာကုိ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတယ္လုိ႔

စိတ္ထဲမွာေတြးမိေတာ႔ ေနာက္တခါ အေမွာင္ထဲမွာျပဳံးမိပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္စိတ္ထဲမွာ ျပန္ေတြးမိတာက မေကြးကုိလာခဲ႔တဲ႔ အျပန္ခရီးတစ္ခုလုံးမွာ ေစတနာျဖစ္ကူညီသူေတြမရွိခဲ႔ရင္လုိ႔ေတြးမိတာနဲ႔တင္အေတာ္ကုိစိတ္

ထဲမွာ တင္းက်ပ္သြားသလုိ႔ မနး္ေလးမွာေနစဥ္က ကုိယ္ျပဳမူခဲ႔တာကုိ ေတြးမိျပီးရွက္မိပါတယ္။

တစ္ရက္ မနက္ 5နာရီ လမ္းေလ်ွာက္ဘုိ႔အိမ္ကထြက္မလု႔ိအိမ္တံခါးေသာ႔ပိတ္လုိ႔ အျပီးမွာ အိမ္နားကုိခရီးသည္တင္ကားတစ္စီးက လူေတြခ်ဘုိ႔ရပ္လုိက္ပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ ကားေပၚက အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္က က်ေနာ္႔နားကိုကပ္လာျပီး “ ငါ႔တူရယ္ အေဒၚအခင္းၾကီးသြားခ်င္လုိ႔ကူညီပါ ဗုိက္သိပ္မေကာင္းလုိ႔တစ္လမ္းလုံးေအာင္႔လာခဲ႔ရတာပါကြယ္“လုိ႔ေျပာတဲ႔အခါ က်ေနာ္က ေသာ႔ကအိမ္ထဲမွက်န္ခဲ႔ျပီ ဖြင္႔မရေတာ႔ဘူးလုိ႔ညာေျပာလုိက္ပါတယ္။

အမွန္က အလုပ္ရွုပ္မွာစုိးလုိ႔ပါ။အခုမွအဲဒီတုနး္က အကူအညီေတာင္းတဲ႕အေဒၚၾကီးမ်က္နွာမွာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မဲ႔သြားတဲ႔မ်က္ႏွာေလးကုိျပန္ျမင္မိသလုိ

အခုျပန္ေတြးမိမွ စိတ္ထဲမွာရွက္စိတ္၀င္သြားပါတယ္။

ေနာက္ဆက္ေတြးမိတာတစ္ခုက  ဒီခရီးမထြက္ခင္တပါတ္က က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားကုိသြားတဲ႔တစ္ရက္ က်ေနာ္႔ဇနီးက ပုတီးစိတ္ေနတုံး

က်ေနာ္က အျပင္ဘက္ခုံတန္းမွာထုိင္စာဖတ္ေနပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္အသက္ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါး အဘုိးတစ္ေယာက္ကက်ေနာ္႔နားမွလာထုိင္ရင္း

အတုမရွိေက်ာင္းကုိဘယ္လုိသြားရလဲေမးလာပါတယ္။က်ေနာ္ကလည္း ပုိက္ဆံေတာင္းမယ္႔သူထင္လုိ႔ စာဖတ္မပ်က္ဘဲ ဘယ္လုိသြားရမယ္ဆုိတာလမ္းညြန္ပါတယ္။

အဘုိးက စကားေတြဆက္ေျပာေနေပမယ္႔က်ေနာ္က စာအုပ္နဲ႔မ်က္နွာမခြာဘဲ အင္းအဲလုိက္ေနပါတယ္။

အခုျပန္ေတြးမိမွသာ အကူအညီတကယ္လုိခ်င္သူကုိ မေပးမိတဲ႔ ကိုယ္အလုပ္ရွုပ္မွာေၾကာက္တတ္တဲ႔က်ေနာ္ျမဳိ႕ၾကီးသားရဲ႕ တစ္ပါးသူကုိ အကူအညီေပးဘုိ႔၀န္ေလးတဲ႔စိတ္ကိုေတြးမိေလ ရွက္ေလပါဘဲ။

ဒါနဲ႔ဘဲ အေမွာင္ထဲမွာကားၾကီးကတအိအိန႔ဲခရီးဆက္လုိက္တာ ဆယ္႔ႏွစ္နာရီထုိးေတာ႔ မိတၳီလာျမဳိ႔ထဲကုိ၀င္လာေတာ႔ ဖုန္းလုိင္းေတြလဲမိေရာ ကားေပၚကေနျပီး

အိမ္ေတြကုိ အျပဳိင္အဆုိင္အေၾကာင္းၾကားရပါေတာ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ကားက မိတၳီလာမွာမရပ္ဘဲ၀မ္းတြင္းမွာ ရပ္ပါတယ္။

အဲဒီနားေတာ႔မွ ႏြားမၾကီးမွာ မုန္႔စားနားရင္းဆုိင္ကစားပြဲထုိးေလးကိုေခၚမန္းေလးကုိသြားမယ္႔ကားေတြထဲက ထုိင္စရာခုံရွိတဲ႔ကားရွာခုိင္းေတာ႔ ကံအားေလ်ွာ္စြာ

ကားတစ္စီးက လုိက္လုိ႔ရတယ္ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေထာင္ဆုိတာနဲ႔ထုိင္စရာရျပီဆုိျပီး၀မ္းသာသြားပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ စားပြဲထုိးေလးကုိ မုန္႔ဘုိးငါးရာေပး ပထမလုိက္ခဲ႔တဲ႔ စစ္ေတြကားကုိကားခရွင္းဘုိ႔လုပ္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာတစ္ေယာက္တစ္ေသာင္းေလာက္ေတာ႔ေပးရမယ္ ကားေပၚစတက္တုံးက ေစ်းမေျပာမိဘူးဆုိေနာင္တရသလုိလုိေတြးမိျပန္ပါေသးတယ္။

ကားခသြားေပးေတာ႔ ကားအုံနအမၾကီးက က်ေနာ္တုိ႔ကိုေနရာမေပးနုိင္လုိ႔ အရမး္အားနာေၾကာင္းက်ေနာ္ကလည္း အခုလုိကူညီတာကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလုိ႔ ကားခရွင္းေပးလုိက္ပါတယ္။သုံးေယာက္စာမွ ခုႏွစ္ေထာင္႕ငါးရာထဲယူပါတယ္။

မွားျပန္ေပါ႔ဒီတစ္ခါလုိ႔စိတ္ထဲက ကိုယ္႔ကုိ ကိုယ္ အျပစ္တင္မိျပန္ပါေလေရာ။

ဒါနဲ႕ဘဲေနာက္တစ္ကားေျပာင္းစီးလုိ႔ကားေပၚမွာအိပ္လုိက္လာလုိက္တာ ကြ်ဲဆည္ကန္ကားကြင္းမွာ ကားရပ္မွနုိ္းပါေတာ႔တယ္။

ကားကေတာင္မဆင္းရေသးဘူးကားဆရာေတြဆုိက္ကားဆရာေတြက အျပဳိင္အဆုိင္ေခၚၾကပါတယ္။

မုိးလဲနည္းနည္းက်ေနတာနဲ႔ ဆန္နီတစ္စီးကုိငွားလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကို ကန္ေတာ္ၾကီးတုိက္ခန္းပုိ႔မယ္ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကုိလမ္းသုံးဆယ္ပုိ႔ရမယ္လုိ႔ ေျပာေတာ႔

 ေလးေထာင္နဲ႔တည္႔သြားပါတယ္။

ကားေပၚေရာက္လုိ႔ ကားထြက္မယ္လဲလုပ္ေရာ ကန္ေတာ္ၾကီး၀င္ပုိ႔ရမယ္ဆုိရင္တစ္ေထာင္ထပ္ေပးရမယ္ေျပာလုိ႔ စကားေတြအေျခအတင္ေျပာၾကရပါေတာ႔တယ္။

ကုိထြန္းက စိတ္တုိျပီးေရသန္႔ဘူးနဲ႔ထုမယ္လုပ္လုိ႔မနည္းဆြဲထားရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ေလးဘီးတစ္စီးကလုိက္မယ္ဆုိတာနဲ႔ေလးေထာင္ေပးျပီးငွားစီးလာခဲ႔ၾကပါတယ္။

အိမ္ေပါက္ေရာက္လုိ႔တံခါးေခါက္လုိက္ေတာ႔ေလးနာရီခြဲပါ။

ေမ႔ေနတာေလးေျပာလုိက္ရအုံးမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ မန္းေလးက အသြားငွားစီးတဲ႔ကားေလးက “အ”နံပါတ္ တုိယုိတာစလုံးကားေလးပါ။

က်ေနာ္တုိ႔သုံးေယာက္အိမ္ကုိသာျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ လမး္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔ ကားဆရာေလးရဲ႕အိမ္ကုိဘယ္သူကမွဖုန္းဆက္ျပီး

အက်ဳိးအေၾကာင္းလွမ္းမေျပာမိခဲ႔တာကုိေတာ႔ ေနာက္ေန႔သုံးေယာက္ဆုံလုိ႔ျပန္ေျပာမိေတာ႔မွ သိပါေတာ႔တယ္။

ေၾသာ္ လူေတြ လူေတြ……………………………………………………………………………

 ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး