ၾကယ္အေထာင္ေသာင္း အလင္းေဆာင္းတဲ့

ညျပာနက္ေအာက္ ညဥ္႔ငွက္ေရာက္စဥ္

စိုစြတ္ပံသု ေျမအထုက

သူ႔ကိုယ္မာတာ သဖြယ္ကာလွ်က္

ခႏၶာ၀န္ထမ္း ေသရြာလွမ္းေသာ

ႀကီးငယ္မဟူ မ်ားထိုလူကို

ရိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္း ငိုက္ယြန္းကိုင္းသည္႔

ေပါက္ပင္ငယ္ေစာင့္ ေျမပံုေအာက္၀ယ္

ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႕ အေလာင္းေပြ႔ကာ

ထားရစ္ကိုယ္စီ မွတ္တိုင္ညီႏွင့္

သုသာန္တစ လွမ္းျမင္ရသည္

ငါလည္းေန႔ေစ့ အမ်ားေရွ႕၀ယ္

လက္၀ါးကပ္တိုင္ ဆန္႔တန္းကိုင္ကာ

ျငင္းဆန္မရွိ တရားသိႏွင့္

ခရမ္းေရာင္ျမ ပန္းၾကြလွၾကား

အေလာင္းစင္ထက္ လဲေလ်ာင္းလွ်က္ပင္

က်န္ရစ္သူေပါင္း ၀မ္းနည္းေၾကာင္းကို

ယူႀကံဳးမရ မ်က္ရည္က်လွ်က္

တႆျဖစ္ဖြယ္ ဂုဏ္အင္ငယ္ကို

ေျပာဆိုငိုၾက ေသပန္းလွ၍

ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ ခ်န္ရစ္လွ်က္ႏွင့္

သၿဂႌဳလ္ရင္းသာ ေသခ်င္ပါသည္

ငါပိုင္ဆိုင္ထား ခင္ပြန္းသားႏွင့္

စီးပြားဥစၥာ မ်ိဳးေဆြရာထူး

ပညာဘြဲ႔ဂုဏ္ မ်ားစံုစံုကား

မပါလက္ခ်ည္း ျဖန္႔ကာႏွီးလွ်က္

ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အကုသိုလ္ပင္

အရိပ္လိုၿမဲ ထပ္ခ်ပ္စြဲ၍

ငါ့ကိုလမ္းျပ ေစာင့္ေရွာက္ၾကကာ

ေကာင္းကင္ငရဲ လမ္းႏွစ္ခြဲကို

စီစစ္ဆံုးျဖတ္ နာခံလွ်က္ႏွင့္

ေျမပံုေမွာင္မည္း တလားထဲတြင္

ရုပ္ေလာင္းေပ်ာ္၀င္ ေမွးစက္ခ်င္သည္