ပိုင္ရွင္ဆီ ျပန္သြားတဲ့ အေဖ
အဲဒီ ေန႕တစ္ေန႕
ဒုတိယကမၻာစစ္ေလာက္
ေၾကျငာစာတမ္း ၾကီးက်ယ္သြားခဲ့တယ္
မုန္႕စားဖို႕ သားငယ္အတြက္
၀ယ္ေကၽြးျပီးမွ
အိမ္ျပန္လမ္းစရိတ္ မရွိတဲ့အခါ
အျခားသူေတြဆီ ေတာင္းရမ္းခဲ့တဲ့ အေမ
မာသားထရီဆာ ငါ့အေမေလာက္ 
ခ်စ္ဖို႕ မေကာင္းဘူး
ကမၻာၾကီး ပူေႏြးလာျပီး လို႕ စေျပာတဲ့ေန႕
အေဖက ပန္းသီးတစ္လုံးကို
ေမာင္နွမ ေျခာက္ေယာက္အတြက္
စိတ္ျခမ္းေကၽြးခဲ့တာ
ကမၻာၾကီး ျပားသလား ဖ်ားသလား
ငါ ခဏေမ့ေနခဲ့ဘူးတယ္
ၾကြယ္ေတြ ေၾကြက်တိုင္း
ငါတို႕ ေမာင္နွမေတြနွင့္ မဆိုင္သလိုပဲ
ဒါေပမဲ့ ေပ်ာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကုိလတ္
ဒီကေန႕ထိ ေပၚမလာေတာ့
မိသားစု စကား၀ိုင္းမွာ
သူရဲေကာင္း သမိုင္းတစ္ခုေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္
၀င္ေငြ နည္း တဲ့ မိုးရာသီကို မုန္းတယ္
အိမ္က ပစၥည္းေတြ ေပါင္နွံရတာ မ်ားလို႕
အလုပ္လက္မဲ့ ဦးေရ ေလွ်ာ့ခ်ေရးက
ငါတို႕နွင့္ မဆိုင္ခဲ့သလိုပဲ
ေရၾကည္ရာ ျမက္နု
ေရႊ႕လ်ားၾကေတာ့ ငါတို႕ ေမာင္နွမေတြ
တစ္ကြဲတစ္ျပားစီက
စစ္ေအးသတင္းေတြေလာက္ 
အေရာင္းမသြက္ခဲ့ဘူး
စိတ္က်န္းမာေရးနွင့္ အစ္မလတ္
ေရာဂါခ်ဳိ႕တဲ့ သြားတဲ့အခါ
ငါတို႕ အိမ္ကေလးက
အနုျမဴေပါက္ကြဲမလား
အိုဇုံလႊာ ပါးလႊားေပါက္ျပဲသြားမလား
စိုးရိမ္စိတ္ေတြနွင့္ ငါ ခံစားေနရတယ္
ပတ္၀န္းက်င္က 
ကမၻာၾကီး ျပားသလား၊ ဖ်ားေနသလား
အျမဲ ေျပာေနၾကတယ္
ငါနွင့္ ငါေမာင္နွမအတြက္
တိုက္ဆိုင္မႈ မရွိသလို႕ဘဲ…။        ။

နရီထက္
( ၂၁ ၊ ဇြန္လ ၊ ၂၀၁၂ )