ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ…
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ
ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ၿဖည္ခ်လိုက္ပါေတာ့။

တခ်ိဳ႕လူေတြက
ဘဝမွာၾကယ္ေတြေၾကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက…
ေနေတြလေတြေတာင္ ေၾကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

သြားေတာ႕မယ္ေနာ္…
ကံၾကံဳရင္ၿပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မိႈင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္းၾကဲေနတယ္။

(ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္အၿပစ္ပါပဲ)
ေလရိုင္းေတြ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခဲ့ၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ၿပာညိဳယိမ္းထိုး
ၿပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ၿဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္…
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိမ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခြ်ရထားမွာ
စူးစူးဝါးဝါးဥဩဆြဲပစ္လိုက္တယ္။

ဒီည…
ေနာက္ည…
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလိုၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ခြင္႕မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌
နတ္သူရူးေတြၾကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ-အက္-ေၾက-ကြဲ…
မင္နီေတြ “ရဲ” လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။

တာရာမင္းေ၀