တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မုိက္ လအမုိက္၏

မဟူ၇ာပ၀ါျခဳံလုိ အိမ္ေမားက်ျပန္ေပါ့

ေခါက္တုန့္ လူးလား ေျမာက္ေလ၇ူးပမာ

ေဆာ့ျမဴးတတ္လွ နွင္းပြင့္ေလးေတြက

ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ အေအးဒဏ္နဲ႔

အလြမ္းဆုိတဲ့ အေဆြး၇ိပ္က

ေထြးသိပ္လုိ ခက္လွျပန္တယ္ရဲ႔ကြယ္..။

               ႏွင္းစက္ပယ္ေဖ်ာက္

                အခ်မ္းေပ်ာက္ဖို့

               မီးပုံနံေဘး ျခဳံေဆာင္ေလးနဲ့

                သတိရစိတ္ခဏ တိတ္ဖုိ့

               အတင္ေခ်ဖ်က္ မရခဲတာက

               အလြမ္းဆုိတာ ပူေလာင္ျခင္းမ်ားလားကြယ္..။

ရင္မွာငိုျငီး ဗ်ာပါမီးတုိ

ၾကီးစုိးေလာင္ျမဳိက္ အပူတိုက္လုိ

ခံစားအေနခက္  အပူ ေရပြက္ေပါ့

ေၾကျငာရင္ျဖင့္ ေ၀ဒနာေတြလူသိမွာစုိး

တုိးတိတ္လိုု႔စုိုးရိမ္

ေသာကကိုလွ်ိဳ၀ွက္ အသံမဲရႈိက္သံကို

ေမာဟနဲေနတတ္ခဲပါျပီ..။

ခ်စ္သူကုိမွန္ဆ တမ္တလိုေမွ်ာ ္

အေတြးပုံရိပ္ အရိပ္ထင္လုိ႔

ေအးစက္ညေမွာင္ ဂေယာင္ေျခာက္ျခား

အိပ္ရာေမြ႔ထက္ ေမွးစက္လို ႔အိပ္ေပ်ာ္

ေပ်ာ္ပါေလစ ေပ်ာ္ေလစကြယ္…။

အခ်မ္မသင့္ ႏွင္စက္မရႈိက္

ျမဴမႈံေတြမထိေစဖုိ့

အခ်စ္ေမတၱာ တခါး ေစ့ထားပါတယ္

ေမွးပါေလေတာ့  ေပ်ာ္ေလေတာကြယ္

အိပ္စက္မေပ်ာ္ ေမွ်ာ္ကုိးသူတစ္ေယာက္

ဟုိးအ၇င္ အစ ခ်ိန္းေတြစဥ္က

ဘုရားရင္ ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္

ခေရပင္ေအာက္ ပန္အေၾကြေကာက္လုိ့

ခ်စ္သူဆံထုံး ခေရကုန္းနဲ့

ပန္းသီးလု ိ႔ ဆင္ယဥ္ထုံးဖြဲ႔

အျပဳံးလက္ေတြနဲ့ေပါ့ ကြယ္..။

ခ်စ္ေမတၱာအတိမ္နက္ စမ္းသပ္ဖုိ့

အနမ္းဖြဲေလေတာ့  ရွက္ျပဳံးေလးနဲ့

ရင္ခြင္မွေျပးပုန္းလို ့

အရွက္ေတြရင္ခေအာင္ ေၾကြက်လို

ပန္းခေရေလးေတြေတာင္ ရွက္လုိတဲ့ကြယ္..။

မွန္းဆပါေလ  သတိရေစေတာ့ကြယ္..။

         စမ္း၀ါး၀ါး အေတြေျခသံက

         ညအေမွာင္မွာလေရာက္ပုန္းသလို

         အေဆြးနဲ့အတူ  ေလယူရာယိမ္း

         ဟုိး ….စဥ္အတိတ္ အေဆြးရိပ္ကုိ

         ေတြးေလေလ အပူမိျပန္ေပါ့

          သတိတရညအေမွာင္ကို မုန္းမိျပန္ပါတယ္

          ေအာ္………

 အလင္းေပ်ာက္လုိ့ အေမွာင္ေ၇ာက္ရင္ျဖင့္

စုိးေၾကာက္ကာရင္ထိပ္မိပါတယ္

ေမာင့္ဘ၀ စိတၱဇညေတြပါကြယ္…။။