ရင္ခြင္တစ ဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္လိုု႔
ဘာမွမရွိတာ ၾကာခဲ့ပါျပီ….။
ဘာကိုုမွ မလိုုခ်င္ေတာ့တဲ့ က်ေနာ့္ဘဝရဲ ႔ အေမွာင္
အလင္းကိုု နင္ထြန္းလင္းေပးထားခဲ့ျပန္ျပီ….။
ေဆာင္းရာသီမနက္ ေအးစိမ့္လြန္းလိုု႔
အလြမ္းမီးေတာက္ကိုု နွစ္သက္စြာ ခိုုလႈံခဲ့မိပါ၏။
မုုန္တိုုင္းတစ လင္းျပင္မွာ ရုုိက္ခပ္သြားေတာ့
ေကာင္းကင္ၾကီးလည္း ငိုုခဲ့ဘူးပါသည္….။