လြမ္းတယ္
သက္တံ့ရဲ႕ အဲဒီဘက္အၿခမ္းေလးကို လြမ္းတယ္
မၿပယ့္တၿပယ္နဲ႔ လူနံ႔သင္းရတာကိုလည္း မုန္းတယ္။

စိတ္ထဲမွာ မီးစုန္းေတြ အခါခါပြက္ထခဲ့
က်ဥ္းက်ဥ္းကေလး ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္တြင္းကို ကိုယ္တူးခဲ့တယ္။

ဘယ္တုန္းကမွ မဖူးပြင့္ခဲ့သလို
ႏွစ္ေတြဟာ ပြတ္ကာသီကာ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ေဝးရမွာကို စပယ္တစ္ပြင့္စာေလာက္ ၾကိဳသိပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္
ပူအိုက္စြတ္စိုတဲ့ အဲဒီလမ္းကေလးမွာ
ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ အတူတူမိုးခိုခဲ့ၾကပါတယ္။

အရႈံးကို ဘယ္လို သဲကႏၱာရေတြနဲ႔ ၿခယ္မႈန္းရမွာလဲ ေၿပာပါ။

ဝန္ခံပါတယ္
ေဆာင္းၿမ အမႈန္ေတြကို ေတြ႕တုိင္း တလဲ့လဲ့ ေၿပးေကာက္
“ တစ္ခြက္တည္းပါ ” လို႔ ေၿပာဆိုခြင့္ေတာင္းၿပီး
ကၽြန္ေတာ္က ပင္လယ္အေဟာင္းကို ခပ္ေသာက္ခ်င္ေနတုန္းပဲ။ ။

တာရာမင္းေဝ

၂၀၀၂၊ဇူလိုင္၊ေတးကဗ်ာ

/* စာေရးဆရာမ အစ္မ မေနာ္ဟရီ ရဲ႕ ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား ဆိုတဲ့ေနရာက သူသည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္  ဆိုတဲ့ post က ဖတ္ခြင့္ရၿပီး တစ္ဆင့္ ေဖာ္ျပတာပါ */