အခုဆိုရင္  အခန္းထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ရယ္
စက္ရပ္သြားတဲ႔  နာရီတစ္လံုးရယ္
လြင္႔ပ်ံ႕ေနတဲ႔  စိတ္ကေလးရယ္ပဲ
က်န္ရစ္ေတာ႔တယ္
ဘာမွ မရွိေတာ႔ဘူး
ျခင္ေတြ  တရုန္းရုန္း
ယင္ေတြ  တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
သိမ္းႀကံဳးညစ္ပတ္လုိက္ေတာ႔မယ္။
ကၽြန္ေတာ္မေလွ်ာက္လည္း
ဒီလမ္းက  ေကာက္သြားမယ္ မထင္ပါဘူး
ေနာက္ဆိုရင္  ဒီအခန္းထဲမွာ
ပိုးအိမ္ေတြနဲ႕ ဖုန္မႈန္႔ေတြကလြဲလို႔
ဘာမွ က်န္ရစ္ခဲ႕ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး
အခ်စ္ရယ္
မင္းမျမင္ေအာင္  ကိုယ္ပုန္းေနတဲ႔ အေၾကာင္း
မင္းမၾကားႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ကိုယ္တို႔
သိပ္  ေ၀းသြားၾကၿပီကြယ္။       ။