သူမဟာ…
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရွာေတြ႕ခဲ့တဲ့
ဆတၳမေျမာက္နံရုိးတစ္ေခ်ာင္း
ထပ္ၿပီးေတာ့ က်ေပ်ာက္ဖုိ႔မေကာင္းတဲ့အရာ…။

ဒီအခ်ိန္ဟာ…
သနပ္ခါးန႔ံေတြေ၀ၿပီး
ေဆာင္းမနက္ေတြပဲေႀကြက်ေနတဲ့အခ်ိန္
သူမေလးရဲ႕အိပ္တန္း၀င္ခ်ိန္လည္းျဖစ္တယ္။

ေခါင္းညိမ့္ေခါင္းခါေတြေမ့ထားၿပီး
ကုိယ့္ေနာက္ေက်ာကုိယ္ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အခါ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ
အေ၀းႀကီးမေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။
အစဆုိတာအဆုံးအထိေရာက္မွေျပာရမယ့္ေနရာ
အခုကုိယ္တုိ႔မွာ…
ကံႀကမၼာဆုိတဲ့ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ပါတယ္။

လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာင္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ၿပဳံးမျပျဖစ္တာၾကာ
ရင္ဘတ္ထဲမွာနာမွန္းေတာ့သိတယ္။
ဒါဟာ ကုိယ့္နတ္သမီးရဲ႕ ေျခရာဆုိမွေတာ့
က်ဥ္း…က်ပ္…ထုပ္…ပုိး
အျမတ္တႏုိးသိမ္းထားတယ္။

အတိတ္ေတြနဲ႔ခၽြန္ျမထားတဲ့ျမွား
သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အၾကား ျပဳတ္က်တယ္။
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ျပန္အၾကည့္
ကုိယ္တုိ႔ေတြအခုေတာ့သိရၿပီ။
ဒါဟာ အစစ္အမွန္တရားေတြရဲ႕နိဒါန္း…
ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္ေပါင္းခန္းလည္းျဖစ္တယ္။      ။

                                                                    ေနညိဳ