တိတ္ဆိတ္တဲ ့ညမွ

ကာရန္မဲ ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ  ့

တိတ္တိတ္ကေလးညည္းသြား ရွိဳက္သံ … ။

အို … ေကာင္းကင္

အလင္းေရာင္ေတာင္ မက်န္ေတာ့ပါလား

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံ ေမ့က်န္ခဲ့သလား

သင္၀င္လာတုန္းက

အျပံဳးတစ္ပြင္ ့နဲ ့ပါ

အခ်ိန္ၾကာလို ့

ေျပာင္းလဲတတ္သလား … ။

ရယူျခင္းေတြ

ေပးဆပ္ျခင္းေတြ

ထားခဲ့တယ္ေလ

ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ  ့နားလည္မွဳေတြ

အဘယ္နိယာမေၾကာင္ ့

တင္းမာခဲ့သလဲ … ။

ငါ့လက္ကိုတြဲ

သင္ပဲဦးေဆာင္

စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာဆီ ေခၚသြားခ့ဲျပီးမွ

သင့္လက္ဘာေၾကာင္ ့

မျမဲခဲ့သလဲ … ။

လွပတဲ့သင့္ရဲ  ့မ်က္ႏွာ

ႏွစ္ဖက္ရွိခဲ့တာ

မသိခဲ့ျခင္းဟာ

ငါ့ဘ၀အတြက္ အမွားတစ္ခုပါ

မာယာကမၻာမွ ကေခ်သည္မေလးေရ … ။

အရင္လိုပဲ ရွင္သန္ပါရေစ

ေကာင္းကင္ျပာကို ရွဳရွိဳက္

နားက်ည္းမွဳေတြကို ေထြးပိုက္လို ့

က်န္ရွိဘ၀ကို

ကာရန္မပါဘဲ ရွဳရွိဳက္ပါရေစ … ။