အဲဒီ့ေန့တုနး္က
မိတ္ကပ္ဖုံံးထားတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ့
ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္အ၀တ္ေတြ၀တ္ျပီး
မိုးမဆံုးေျမမဆံုးေပ်ာ္ခဲ့ႀကတယ္
အရင္ကေတြ့ဆံုခင္မင္ခဲ့သူေတြနဲ့
ဘယ္ေတာ့မွျပန္မဆံုနုိင္ေတာ့ဘူးလို့
ဘယ္သူမွမေတြးမိေအာင္ေပါ့
ေလးလံတဲ့၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြနဲ့
ခါးသီးတဲ့ အထီးက်န္မႈေတြက
ေရွ့ေလွ်ာက္ေန့ရက္ေတြမွာ
ဆီးႀကိဳႀကလိမ့္မယ္လို့မ်ား
ေယာင္လုိ့ေတာင္မေတြးခဲ့ႀကဘူး
စည္ေတာ္ယြန္းေတာ့မွ
ျဗဳန္းဆို သတိရ
ဒါ ငါ့ရဲ့ ေက်ာင္းသူဘ၀ေနာက္ဆံုးေန့……
အပူပင္ကင္းတဲ့ဘ၀ရဲ့ ေနာက္ဆံဳးေန့……
အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကေန
ေတြ့ဆံုႀကံဳႀကိဳက္ျပီး ခင္မင္ခဲ့တဲ့ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့
ျပန္ဆံုခြင့္ရဖို့အခြင့္အေရးေတြနဲ့
ေ၀းကြာေတာ့မယ္ေန့…………..လို့ေလ
ဘ၀လမ္းကို တမိ်ဳးစီေလွ်ာက္ရင္း
မဆံုျဖစ္ေတာ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ
မေရာက္ျဖစ္ေတာ့တဲ့ အမွတ္တ၇ ေနရာေတြ
မေတြးျဖစ္ေတာ့တဲ့ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚမႈေတြ
မလုပ္ျဖစ္ေတာ့တဲ့ အမွတ္တ၇ေတြ
အဲဒါေတြအားလံုးက
အဲဒီ့ေန့ ညေနကပဲ စတင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္………။ ။

—