ကေလးတစ္ေယာက္ ငရဲမင္းနဲ႔ ဖဲခင္းခန္း

ဟိုးအေရွ႕မွာ…

စိမ္းဖန္႕ဖန္႕ ညွီစို႕စို႕

ဘာလို႕ေခၚသလဲ..

အရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း ခႏၵာကိုယ္မွာ

အမွတ္စဥ္ ကိုယ္စီခ်ိတ္လို႕

ေသမဲ့ေန႕ကိုေစာင့္ေနႀကတယ္..

ေသြးခ်င္းနီးသူေတြနဲ႕ နီးစပ္ခြင့္မရတဲ့

နာမည္တစ္လံုးနဲ႕ေနတဲ့  အဖိုးတန္ အရူးေတြပါဘဲ..။။

အဲဒီ မိစၦာလက္၀ါးေတြဆီက

တစ္ခါ္လဲ

ဒီအသံဘဲႀကားတယ္

ေနာက္တစ္ခါလည္း

ဒီတစ္သံဘဲႀကားတယ္

ထပ္ခါထပ္ခါလဲ

ဒီအသံဘဲႀကားတယ္။။။။

လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ…..

ငါတို႕ေသာက္ရမဲ့ေရကို..

ငရဲသားေတြက ပိတ္ကာထား

တားၿမစ္တယ္….ဆိုတ့ဲစကားနဲ႔…။

ၿမင္သမွ်ကိုေငးၿပီးလည္း

ကဗ်ာေရးခြင့္မရွိဘူး

ဆီအိုးပူပူကေစာင့္ေနတယ္

လႈပ္တဲ့လက္ မီးၿမိဳက္သတ္မတဲ့…။

ဒီလိုနဲ႔

လူေတြရုတ္ရုတ္သဲသဲ

ဆဲသူကဆဲၿပီး လဲသူကလဲ

တြန္းသူကတြန္း ပြန္းသူကပြန္းနဲ႕

ဇာတ္တိုက္မထားတဲ့ ရုပ္ေသးရုပ္ေတြလို..။

အမွန္တရားက နန္းခ်ခံလိုက္ရေတာ့

အႀကံသမားက ဘုရင္တက္လုပ္သလို

တစ္ခ်က္ခုတ္နွစ္ခ်က္ၿပတ္

ၿမိဳ႕ေတာ္လည္း ဟက္တက္ကိုကြဲလို႕…

လူအခ်ိဳ႕

အဲဒီပက္ႀကားအက္ထဲ ခုန္ဆင္းသြားႀကတယ္..

ငါၿမင္တယ္..။

ေၿပးႀက…

ေနာက္က်ေၿခေထာက္ သစၥာေဖာက္တဲ့

ငါတို႕ဖ၀ါးေနာက္မွာ ညာသံေတြရွိတယ္

လွည္ံမႀကည့္ေႀကး

အတိတ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အရာမရွိသေလာက္ရွားခဲ့ၿပီ..။

ဘုရားေရ….

ငါ့ေၿခလွမ္းေတြထက္ ပိုၿပီးၿမန္တဲ့

ငိုညည္းသံေတြ…..

ေလထဲမွာ ပါလာတယ္..

ဘယ္ကလဲလို႕ ေမးစရာမလိုေအာင္

ငါ့ပတ္ပတ္လည္မွာ ပ်ံသန္းႀက။။။

ငရဲလမ္းမွာ

အၿမဲတမ္းေမႊးတဲ့ပန္း ရွိနိုင္ပါ့မလား…မေသခ်ာဘူး

အသဲတစ္ၿခမ္းပဲ့နဲ႕ လူမဆန္တဲ့ ငရဲသားေတြကေတာ့

ရန္လိုတယ္ ႀကမ္းႀကဳတ္တယ္..ေသခ်ာတယ္။။

ငါ့လက္ထဲမွာ ..

ဖဲဟာဘူၿဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္

ငရဲမင္းမွာ ၀ွက္ဖဲေတြအမ်ားႀကီးရွိလိမ့္မယ္…။

ေႀကးက ဘာပါလိမ့္….

ေက်ာရိုးထဲမွာ စိမ့္သြားခဲ့….

ဒါဟာ အိပ္မက္ဆိုလည္း

ၿမန္ၿမန္ငါနိုးထရပါေစကြယ္….။။။။

တက္ေခတ္

၁၃.၈.၂၀၁၂

ည ဆယ့္တစ္နာရီ နွစ္ဆယ့္ရွစ္မိနစ္