သူ႕ေၾကာင့္ ကိုုယ့္ေၾကာင့္ မဟုုတ္ဘူး
မီးပိတ္ထားလည္း ၿမင္ေနရတဲ့
ညရဲ႕ သယံဇာတေတြ
တြင္းထြက္ေတြနဲ႕  ၿပည့္စံုုၿပီ
အဆင္းအေရာင္ အနံ႕အရသာရဲ႕
ေရွ႕မွာရပ္လုုိ႕
ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ
ၾကယ္ေတြဆီ ၿပန္ဖိုု႕ မေၿပာနဲ႕ေတာ့
ဝိဇၨာၿဖစ္ၿဖစ္ သိပၺံၿဖစ္ၿဖစ္
တစ္ခုုခုုကိုု မ်ိဳၿပီး ၿပန္အန္တဲ့အခါ
ေၿမၾသဇာက တစ္ဖက္
ကမၻာေၿမၾကီးက တစ္ဖက္
ဒီလိုု သတ္သတ္ ကြဲၿပားမေနဘူး
ေနေရာင္ၿခည္ရဲ႕ တပည့္ေတြနဲ႕
ပန္းပြင့္နဲ႕လူငယ္ေလးရဲ႕
ဦးေခါင္းဟာ အတူတူပဲ
ဓာတ္ၾကိဳးတစ္ေလွ်ာက္
မီးပြင့္ေတြ အမ်ားၾကီး
ခ်ိတ္ဆြဲႏိုုင္တဲ့ ဥပမာ
အလင္းေပးသူ
မီးၿပင္သမား
ၿပတ္ေနတဲ့ ၾကိဳးကိုု ရွာေဖြၿပီး
ၿပတ္ေနတဲ့ အစကိုု ၿပန္ဆက္လုုိက္
ေဟာ … အခုု မီးလင္းၿပီ
မင္းေၾကာင့္ .. ငါ့ေၾကာင့္ မဟုုတ္ဘူး ..။        ။

ဝင္းၿမင့္
(၂၀၀၃ ေအာက္တိုုဘာ ဟန္သစ္ မဂၢဇင္း)