ကမ္း မျမင္ လမ္း မျမင္နဲ႔

လႈိင္းၾကမ္းေတြ ခစား

မုန္းတုိင္းေတြ ရုိက္ခတ္

သူစိမ္းဆန္ဆန္ ခရီးသြားရတဲ့

ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္ကုိ ဆန္တက္လုိ႔

ေလာကဓံရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြဟာ

ဘဝေတြကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ သယ္ေဆာင္ေနပါလား..။

အေၾကာင္း အက်ဳိး ႏွစ္တန္ရဲ႕ ရာသီဥတုထဲ

အေတြး အာကာျပင္မွာ ကုိယ္လုိရာ ခံစားခ်က္နဲ႔

ဘဝပုံရိပ္ေတြကုိ တည္ေဆာက္ ဖန္တီးရင္း

အသားမက်ေသးတဲ့ အရိပ္မဲ့ ဆႏၵေတြက

တစ္ခါတရံ မင္သက္သက္ အျပဳံးမုိးစက္

တစ္ခါတရံ ခါးသီးတဲ့ အမုန္းမုိးစက္ေတြနဲ႔

ေလာကဓံ ျမစ္ ေခ်ာင္း အင္း အုိင္ထဲ

စီးဆင္း ဝင္ေရာက္ ခရီးသြားေနပါရဲ႕…

အထက္ အုိဇုန္းလႊာကုိမွ ေခါင္းေပါက္ရတယ္လုိ႔…

တကယ္ေတာ့…

ပုဝါတကမ္း အနာဂတ္ေျခလွမ္းတဲ့

ဘဝဆုိတာ…

ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕…

အုိဇုန္းလႊာ အမုိးဖာတဲ့ တေန႔မွ မဟုတ္တာ..။

သဘာဝ အာကာျပင္မွာ

ဝါယာေတြ ပူးကပ္လုိ႔

လွ်ပ္စီးေတြ တုိက္ခုိက္

ၾကယ္ေတြ မလင္းလက္တဲ့

စၾကာဝဠာ အေမွာင္တုိက္ရယ္….

မာက်ဴရီ မလင္းလက္တဲ့ လမုိက္ညရယ္…

လႊမ္းမုိးေနတဲ့ အေတြး မုိးညဳိေတြက

ငါ့စိတ္မွာ ပိတ္ဖုံးေနပါရဲ႕…

ဘဝ အကာကြယ္ မရွိတဲ့

အေပၚယံ မ်က္ႏွာစာမွာ

ခါးသီးေသာ မုိးေတြ ရြာသြန္းေနဆဲေပါ့..။

ဘဝရဲ႕ ၾကီးေလးေသာ ေသာကေတြကုိ

ေမာင္းခ်ဖုိ႔ ဘဝ အထိမ္းမွတ္ မုိးစက္ေတြ

စကၡဳႏွစ္ကြင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္ယံမွာ

ထစ္ခ်ဳန္း ရြာခ်လုိက္တယ္…

ဒါေပမဲ့…..

ခဏတုိင္း လြယ္ထားရတဲ့

သေႏၶမ်ဳိးဆက္ တစ္ခုဟာ

ဘဝအတြက္ မွတ္တုိင္တစ္ခု အေနနဲ႔

ထာဝရ သက္ေသခံ ပစၥည္းမွ မဟုတ္တာ..

တကယ္ေတာ့ ဘဝဆုိတာ

အျပဳံးေတြ ရြာခ်လုိက္ အမုန္းေတြ ရြာခ်လုိက္နဲ႔

ဖီးစီးေနတဲ့ သဘာဝ ေရၾကီးမႈ တစ္ခုေပါ့…။

ဒီလုိနဲ႔…

ဘဝ နကၡတ္တာရာ တြက္ကိန္းထဲ

ၾကယ္ေၾကြတဲ့ ညေတြကုိ ေရတြက္

ခရီးဆက္ေနတဲ့ ေန႔စဥ္ ဘဝထဲကုိ

ေလာကဓံ အရိပ္ေတြ ထုိးက်လာတုိင္း

ခံစားခ်က္ စာမ်က္ႏွာကုိ ရြတ္ဖတ္ခဲ့..

အေတြးေခၚ မရွိတဲ့ ဘဝ ဝန္းက်င္ထဲ

အတၱစံအိမ္ကုိ တည္ေဆာက္ရင္း

မေျဖာင့္တန္းတဲ့ ေလွ်ာက္လွမ္းခ်က္ေတြက

မီးက်ီးခဲေတြကုိ နင္းေလွ်ာက္သလုိျဖစ္ခဲ့..

ဒါေပမဲ့….

ဘဝ တစ္ခုရဲ႕ လြတ္လပ္ေျမာက္ရာ ကၽြန္းမွာ

ျပန္လမ္း မရွိ ေကြ႔ေကာက္ေနဆဲ…။

ႏွစ္ လ ရက္စြဲေတြ ကုန္လြန္လွျပီ..

ေဆးစက္က်ရာ ပန္းခ်ီဆြဲရတဲ့ ဘဝကလည္း

ေရာင္စုံ ပန္းခ်ီကားခ်က္ေအာက္မွာ

အစြမ္းကုန္ လွပေနပါရဲ႕…

ေလာကဓံ မ်က္ႏွာစာ ရွစ္ခုထဲ

တုိက္ဆုိင္မႈ မ်က္ႏွာစာ တစ္ခုက

ေလတုိက္မွ ေၾကြလြင့္ရတဲ့

ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေလခ်ဳိေသြးမႈဟာ

ေခတ္ေတြကုိ ဘဝပန္းခ်ီကားထဲမွာ

သယ္ေဆာင္ေနပါရဲ႕…

တကယ္ေတာ့…

ဘဝဆုိတာ ကြက္လပ္ျဖည့္တုိင္း

အန္က်လုိ႔ ရႏုိင္တာ မဟုတ္တာ…။

မုိးစက္ေတြ ငုိေနၾကတဲ့ စၾကာဝဠာထဲ

မြန္းက်ပ္က်ပ္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္

ေလာကဓံ စည္မ်ဥ္းမ်ားနဲ႔ အတူေလွ်ာက္ရင္း

အတိတ္ တံတုိင္းေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္

လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ခြန္အားေတြကုိ အသုံးျပဳလုိ႔

ဘယ္ေတာ့မွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ေန႔တေန႔ရဲ႕

အနာဂတ္ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ

ဘဝ ဝိညာဥ္ ပုံရိပ္ေတြ ထင္ဟက္ရင္း

ပါရမီ ရင့္က်က္လုိ႔ ပန္းတုိင္ေရာက္ခဲ့ျပီေပါ့…။