…တိမ္ဖံုးတဲ့ညေတြမွာ…
 ၀လံုးေတြစီကာ ခ်ေရးမိလိုက္ေတာ့
ဘ၀ကေပးတဲ့ ဆုလာဘ္ အရံႈးတဲ့လားကြယ္…
သုညတစ္လံုးရဲ႔အတိတ္ကို သမိုင္းအျဖစ္
ဘယ္ရာစုႏွစ္ကမွ ေရႊမခ်က်တာ မဆန္းပါဘူး…
 အခါလြန္တဲ့မိုးပဲေလ…
… ေနာင္တေတြ တေစြေစြနဲ႔ေပါ့…
 ေအးစက္စက္ အၾကည္႔ေတြၾကားမွာ
ငါက ခဏ ခဏ ေခ်ာ္လဲလို႔ေကာင္းတုန္း…
 ေက်းဇူးျပဳၿပီး.
.မေႏြးေထြးတဲ့လက္ေတြနဲ႔ ငါ့ကိုထူမတ္ဖို႔ မၾကိဳးစားပါနဲ႔…
 ငါ့ရင္က ေသြးနဲ႔ပဲ ငါ့လမ္းကို ေဆးစက္ခ်မယ္…
 (ေသခ်ာပါတယ္)
 ရာဇ၀င္မွာ ငါက စူဠလိပ္ကို ေရထဲလႊတ္ခဲ့တဲ့အမတ္
 (အခုေတာ့..)
 ငါကိုယ္တိုင္ အနာဂတ္ေတြၾကားမွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္လို႔ေပါ့…..။ ။