/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ငါကိုယ္ငါ

ခရီးေဆာင္ေသတၱာထဲကအကၤ်ီတစ္ထည္လို

ေခြေခါက္ထိုးသိပ္ထည့္ခဲ့ရ ၊

ယႏၱယားတစ္ခုလိုပဲ ပံုေသ ပံုမွန္

အရာရာ အခ်ိန္ကိုက္

ငါတို႔အရင္ျမိဳ႕ေလးမွာနာရီေတြမမွန္ဘူး ၊

ေလယာဥ္ေတြပ်ံေနမွေတာ့

အိမ္ျပန္ေတးဆိုသူေတြရွိလို႔ေပါ့

ညေနေတြအားလံုးကို

ကြန္ျပဴတာထဲသိမ္းထားတယ္ ၊

လူတစ္ေယာက္

ခြက္တစ္ခြက္

ယမကာကတစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္

အရင္ျမိဳ႕ေလးထိက်န္ပါဦးမလား ၊

ေနာက္တစ္ႏွစ္ေႏြဦး

အားျပဳထားလည္း

ပိေတာက္ေတြကိုမီွပါဦးမလား ။

                                                                   ေက်ာ္ထူးဗလ( ကိုၾကီးေအးေဆးျငိမ္းသို႔ )