ငါ ့ နံနက္ခင္းရဲ  ့ တံခါးကို  ငါဆြဲဖြင္ ့လိုက္တယ္
     မသန္ ့စင္မွန္းသိသိနဲ ့ ငါ့ကိုငါ  သန္ ့စင္ေနမိတယ္
ၿဖည္ ့လို ့မဆံုးေတာ့တဲ့  အဟာရကို  ထပ္ၿဖည္ ့မိခဲ့တယ္
     ကားလို ့မဆံုးေတာ့တဲ ့ စကားေတြကို  လူတခ်ိဴ ့နဲ ့ ကားမိခဲ့တယ္……….
လံုးသေလာက္ပန္းတဲ့ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လံုးပန္းၾကည္ ့ရမယ္
     ေရာင္းလို ့မေကာင္းတဲ့ စာတခ်ိဴ ့ ကြ်န္းစားပြဲေပၚတင္လိုက္ေတာ့
အၿမွီးၿဖတ္ ေခါင္းၿဖတ္နဲ ့ ေရခဲရုိက္ေနတာကို အံၾကိတ္ၿပီးေတာ့
စကၠဴ စကၠဴၿခင္းလဲယူခဲ့မိတယ္…..
      ဘယ္စကၠဴကအစစ္လဲေတာ့မသိဘူး……..
ဘယ္လိုမွၿပင္လို ့မရေတာ့တဲ့  ငါ့ေၿခေထက္ေအာက္က
      ကတ္ထီပါ ဖိနပ္တရံကို  ဆြဲယူလိုက္မိတယ္
ဘယ္၇ယ္ညာရယ္ မဟုတ္ဘဲ  ေၿမာက္မွေတာင္ၾကည့္လိုက္တယ္
      သားရည္စိမ္းကိုခြာၿပီး   လြယ္အိတ္ထဲထည္ ့လိုက္တယ္…….
“ေၾသာ္…ငါေဆးေသာက္ရအံုးမယ္”
          ”ခါးလိုက္တာ………..“
                                                         
                                                                    “တိေလာက“