/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

ဖုန္းေခၚသံေတြဟာ ရပ္တန္႔ပါဦးမလား…?

ဖုန္းေခၚသံေတြဟာ ထပ္ထပ္ျမည္လာဦးမွာလား…?

ဖုန္းေခၚသံေတြေပၚမွာ ငါ့စိတၱဇေတြဟာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့…

ဖုန္းေခၚသံေတြမွာ ျပန္မထူးျဖစ္တဲ့ စကားသံေတြဟာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္…

ဖုန္းေခၚသံေတြဟာ သူမရဲ႕ ေခၚသံေတြနဲ႔အတူ ဆက္ကာဆက္ကာ ျမည္ေနခဲ့…

ဖုန္းေခၚသံေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ

ေနာက္ထပ္ဖုန္းေခၚသံေတြဟာ ထပ္ထပ္ေရာက္လာခဲ့…

ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ဖုန္းေခၚသံေတြမွာ သူမဟာ ငိုလို႔ရိႈက္လို႔…

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာ ငါဟာတိတ္တဆိတ္မေသဆံုးခ်င္လို႔

သူမရဲ႕ဖုန္းကိုမကိုင္…

ငါ့ရဲ႕ ငါးေထာင္တန္ဖုန္းေလးေရ…

ဒီလိုနဲ႔…ဒီလိုနဲ႔…ဒီလိုနဲ႔…

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ျပိဳလဲေၾကကြဲ…

ေခၚသံေတြရဲ႕အစြန္အဖ်ားနွစ္ဖက္မွာေပါ့

သူမရဲ႕ေနာက္ဆံုးနႈတ္ဆက္ျခင္းေတြကို ျပန္မထူးျဖစ္ခဲ့…

ခုဆို ဖုန္းေလးရဲ႕ေဘးမွာ သူမ ေျခရာေလးေတြကလြဲလို႔

အရာရာဟာ တိတ္ဆိတ္ေနေရာေပါ့ကြယ္…

                                                          ေရႊၾကယ္မိုး

                                                www.poemyae.blogspot.com