ည..တစ္ညထက္ တစ္ည

ေလ်ာက္ရပါမ်ားလြန္းေတာ႔

ေျခသံလား ငရဲေအာ္သံလားဆိုတာ

မေ၀ခြဲႏိုင္ေတာ႔ဘူး..

စကၠန္႔ေတြ ေဆာ႔ကစားတဲ႔ထဲ

ငါက သားေကာင္ဘ၀နဲ႔

အသံုးေတာ္ခံဖို႔

အလြမ္းေတြ စုစည္းဖို႔

တမ္းတဖို႔ သက္သက္ပါပဲ..

ဘာအခြင္႔အေရးမွ မရခဲ႔..

ေအာ္..

ၾကယ္ေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္

သက္ဆင္းလဲ

ဘာမွ ဆုေတာင္းစရာ မရွိခဲ႔

ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ မဲ႔ေနလိုက္တာမ်ားဗ်ာ

ေတာ္ေတာ္ ေျခသံ လံုခဲ႔ေပါ႔..

(ေရာင္နီေတြ တြန္လို႔

အာရုဏ္ေတြ ၀တ္ရံုဆင္ေတာ႔မွ

အိမ္မက္ေတြနဲ႔ အတူ

အလွဆင္ခြင္႔ ရမယ္ ထင္တယ္)