ၿပန္ဆံုၾကမယ္ဆိုၿပီး

အဲ ့သည္ေန ့က

အသည္းႏွလံုးကိုယ္စီထုတ္

ကတိၿပဳၿပီးအတူတူၿမဳပ္ခဲ ့ၾကတယ္..

အဲ့ေန ့က ေဆာင္းဦးရာသီေလးပါပဲ

သာယာတယ္လို ့ေၿပာလို ့ရတယ္..

အၿပံဳးကိုယ္စီနဲ ့

နင္လည္း နင္သြားလိုရာ

ငါလည္း ငါသြားလိုရာ..

အသီးသီး…ေၿခဦးတည့္တယ္

ဘာလိုေသးလဲ..

ကတိတစ္ခု ကို ၿမတ္ႏိုးစြာနဲ ့ထုတ္ပိုးရင္း

က်ေနာ္တို ့ လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့တယ္

အေရာင္ဆိုတာ..

အခ်ိန္ၾကာၿမင့္ရင္

လြင့္ပ်ံတက္တယ္…  ဟုတ္ပါသလား..?

အခ်စ္ဆိုရင္ေကာ….?

က်ေနာ္မသိခဲ ့ရိုးလား..

ေလေပၚက စကားေတြအတြက္

က်ေနာ္ ခံစားေနဖို ့အခ်ိန္မေပးခဲ့ဘူး..

ၾကားစကားေတြ အတြက္

ရင္ဘတ္ဖြင့္ထားဖို ့

ဇြတ္ၿငင္းခဲ ့..

မဟုတ္ဘုူး..

မဟုတ္ႏိုင္ဘူး… မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး..

က်ေနာ္တို ့က သိပ္ခ်စ္ၾကတာပါ

က်ေနာ္တို ့က တကယ္ၿမတ္ႏိုးခဲ ့တာ…

က်ေနာ္နဲ ့သူက ….

….  …..   …. ။

အေၾကာက္အကန္နဲ ့

ေဆာင္းဦးတုန္းက

ၿမဳပ္ထားတဲ ့

ကတိ

ေႏြဦးေပါက္တစ္ခုမွာ…

ငါ

သြားၾကည့္မိေတာ့…

………….

အသည္းအသန္

အေငြ ့ပ်ံေနၿခင္း…။   ။