/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

သူ ရယ္ပါေစ…

ကြ်န္ေတာ့္ဒဏ္ရာေတြ အကုန္လံုး

ခ်ိတ္ပိတ္ထားလိုက္ပါ့မယ္…

သူ႔ရယ္သံေလးနဲ႔အတူ

ပ်ံ၀ဲလိုက္ပါရင္း ရယ္သံဆံုးတဲ့အခါ

ေတာင္ပံေတြကို ျဖဳတ္ခ်

ကိုယ့္ဇာတ္ကိုယ္ သိမ္းလိုက္ပါ့မယ္…

သူ ခ်စ္ပါေစ…

နားလည္မႈေတြနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ရင္း

သူ႔ကိုေထြးေပြ႔ထားပါ့မယ္…

ၾကမၼာဆိုးေတြနဲ႔အတူ

မိုးၾကိဳးေတြသက္ဆင္းတဲ့အခါ

ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသားကို ဒိုင္းလိုမိုး

သူ႕ကိုမထိေအာင္ကာကြယ္ထားပါ့မယ္…

သူ သြားပါေစ…

ကြ်န္ေတာ္ငိုခဲ့တာေတြ အားလံုး

သူမသိေအာင္ ၀ွက္ထားလိုက္ပါ့မယ္…

သူ…ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔အတူ

တျခားရင္ခြင္ကို ခို၀င္သြားတဲ့အခါမွာ

ၾကယ္ေၾကြေတြေကာက္ အိမ္အေရာက္

ငိုဖို႔ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္…

                   ေရႊၾကယ္မိုး