ငါတုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့ ဘဝသမုိင္းေတြထဲ
ငါတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ထုတ္ေဝရင္း
ငါတုိ႔က်က္မွတ္ခဲ့တဲ့ စာေပပုရပုိရ္ေတြက
ငါတုိ႔ကုိ ေရာင္ျပန္ဟတ္သလုိ
အစားထုိးခံလုိက္ရတဲ့ ညနက္သန္းေခါင္းယံမွာ
စိတ္ၾကဳိက္စာေတြ စီကုံးေရးသားရင္း
က်ည္ဆန္ရထားတစ္စီး ဝီးခနဲ႔ထြက္သြားတဲ့
အာကာသလြန္းပ်ံယာဥ္လုိ အျမန္ႏႈန္းထားေတြနဲ႔
ငါရင္ဘေလာင္ဆူဟတ္လုိ႔ ငါေရးသားတဲ့
ကဗ်ာေတြ စာေတြေတာင္ ငါ့ကုိ ျပန္ဖတ္ရင္း
ေလာင္ေျပာင္တုိက္ခုိက္တဲ့ အီရတ္စစ္ေျမျပင္လုိ
လဟာျပင္နဲ႔ လူသတ္ကြင္းျဖစ္ခဲ့…
ေနာက္တစ္ရက္ေရာက္လာေတာ့ အာဒန္ ေအဝ
ခ်စ္သမုိင္းလြင္ျပင္ကုိ ဧည့္သည္ေတာ္ မုိးဇတ္နဲ႔
အလည္ေရာက္ခဲ့…
သုိ႔ေသာ္ မေန႔က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မုိဟာမတ္နယ္ေျမ
စစ္ေျမျပင္ဟာ ဒီေန႔ေတာ့ အာဏာရွင္
ဆာဒန္ဟူစိန္ုတို႔ အုိစမာဘင္လာဒင္တုိ႔
ေပ်ာက္ဆုံးတဲ့ေန႔ အထိမ္းမွတ္ေပါ့….

အဲဒီေန႔က
အမွန္တရားေတြ အေရာင္ဟတ္လုိ႔
ေအသင္းအေျပးသမားသမုိင္းေတာင္ အုိေဟာင္းခဲ့ျပီ
ဂရိအေတြးေခၚပညာရွင္ေတြလည္း သမုိင္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျပီ
ပေလတုိ အုိင္းစတုိင္းလ္ နယူးတန္ အယ္ဒီဆင္တုိ႔လည္း
ကမၻာ့စာမ်က္ႏွာထဲ သမုိင္းျဖစ္ခဲ့ျပီ
ငါတုိ႔လည္း ဒီကေန႔ေခတ္ၾကီးထဲ ရာစုႏွစ္အသစ္ေတြနဲ႔
ျဖတ္သန္းခရီးဆက္ရင္း အတိတ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ
ကဗ်ာေတြေရးသားလုိ႔ မေန႔ညက ငါကုိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က
ငါ့ကုိ စာဖတ္သြားခဲ့တာ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ျပီေလ…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း