စေနေန႔

၃ း ၅၅ မိနစ္

ညေနတခင္း

ကမၻာ တစ္ေထာင္႔မွာ

ေမြး ၿခင္း ဖြားၿခင္း စတင္ပီး

ငါဆိုတဲ႔ သူရူးတစ္ေကာင္

စတင္ လာတယ္

ငိုသံ ဆို႔ဆို႔ တစ္ခ်က္နဲ႔။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

ဒီလိုပါပဲ

ဆက္တုိက္ ..ဆက္တိုက္ …

ပံုမွန္…….စံုကန္ပီး

ၾကီးထြားလာရ

နာရ…က်င္ရ …

ေပ်ာ္ရ…ရႊင္ရနဲ႔။။။။။။။။။။

ဘ၀ေတြ တခါ တခါ

ေသေအာင္ ..ခါးရတယ္ ..

ဒါလဲ ..

ေဆးတခြက္လို႔ ဆို

ၿမိဳၿမိဳ ခ်ရတယ္

နက္ၿဖန္ေတြ

အသက္ဆက္ရဦးမယ္ေလ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

လူဆိုတဲ႔ လူပီသမႈေတြ

သင္…ယူ ရင္း

လူဆန္ၿခင္းကို ရြံ႕ရွာတတ္လာတယ္။။။။။။။။

လူ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္း ထဲက ေဖာက္ထြက္

ငါပဲ …လူမဆန္စြာ….လူမဆန္တာလို႔

သမုတ္ခံရတယ္ .

…ဒါလဲ …

ေက်…….နပ္….တယ္။။။။။။။။။။

တခါ တရံ ထက္ ပိုနည္းတဲ႔

ဒုကၡ ထက္ ပိုသက္သာတဲ႔

ေရႊ႔လ်ား….လႈပ္ခတ္ ၿခင္းနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္တဲ႔

အသံုးအႏႈန္းေတြငါလိုအပ္တယ္

တရံ တခါေတြ

တခါတေလ ေတြ

မ်ားမ်ားလာရင္း

ရွည္ၾကာမႈဆိုတဲ႔

တည္ၿမဲ မႈဆိုတဲ႔

သူခဆိုတဲ႔

စကားေတြေတာင္

ငါ႔ရဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာမွိန္ေနေလရဲ႔။။။။။။

ရပါတယ္

ငါ

ငိုခ်င္လာရင္

ငိုေနရင္

မြန္းၾကပ္လာရင္

လာေတာ႔လာပါ

ႏွစ္သိမ္႔မႈ မပါလာပါေစနဲ႔

ေခါင္းအံုးတလံုးနဲ႔

ေရတခြက္သာလာခ်ထားလိုက္

ပတ္၀န္းက်င္မညစ္ညမ္းေစပဲ

မည္သူကိုမွ မထိမခိုက္မနာမက်င္

ေစပဲ

…ရင္ဖြင္႔ခ်မယ္…

ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ငါ

ၿမဴတမႈန္ရဲ႔ ၂ ပံု ၁ ပံုေတာင္

မအပ္စပ္တာ

ငါ

သိ..သိလာတယ္

ဒီအတိုင္းပဲ

ရင္ေတြထိုင္ကြဲပီး

တမ္းခ်င္းေတြ ညည္းလိုက္တယ္

ဆႏၵေတြ

သေႏၶတည္ပီးမွ

ခဏခဏ ဖ်က္ဖ်က္ခ်ရတယ္

ဒီရင္ဘတ္လဲ အၿမဲေဟာင္းေလာင္း

အသည္းေတြ တဆတ္ဆတ္ေတာင္

ခါတယ္ ..နာလြန္းလို႔

ေခ်ာင္ပိတ္ပီး

တိတ္တိတ္ဆိတ္ေနဖို႔ မညႊန္ၾကားမိပါေစနဲ႔

တင္းမာ နာက်ည္းမႈေတြ ေပါက္ကြဲ မထြက္ခင္

ၿပတင္းတေပါက္

အလင္းတမႈန္စာေလာက္

ခပ္ဟဟဖြင္႔ထားလိုက္ပါ

ဘ၀ေတြ နာရတာရဲ႔

တန္ေၾကးတၿဖစ္လဲ။။။။

သံေယာဇဥ္

i’m xo sick of being me