ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္….
ကာရံတိုက္ပြဲ..ေနာက္….
နင္….ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့……
…………………………………
ငါ….ေမ့သြား..လိမ့္မယ္…..
နင္..ထင္ရက္ခဲ့တယ္။

အျဖဴေရာင္လည္း..မဟုတ္ဘူး
အနီေရာင္လည္း….မဟုတ္ဘူး
ဘာေရာင္..ဘာေဆးမွမစြန္းတဲ့
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက…
နင့္အတြက္..
ဗလာေရာင္..သံေယာဇဥ္
အဆင့္…မမွီခဲ့ဘူး……..။

လူခင္သူခင္မ်ား…တဲ့သူမဟုတ္ရင္
လူထင္…ကိုယ္ထင္..မျပရ၀ူး…တဲ့လား???
အတၱမပါတဲ့…ခင္မင္မွု…မွာ
အထီးက်န္မဆန္ခ်င္တာ….
………………………………..
ငါ………………..
….မွား…ေန..ခဲ့လား???

နင္မလာေတာ့..ဘူး……
နင္..မရွိေတာ့ဘူး……..
………………………
နင္စိုက္တဲ့..အပင္…..
စုတ္ပဲ့..ေၾကြက်….မလွပရင္
အားေလ်ာ့..ခ်ိနဲ႕…မခံစားပါနဲ႕
(ငါ)
ကိုယ္တိုင္..ေရေလာင္းလို႕…ေပါင္းသင္
ခရားကိုင္ကာ….အေသြးျခယ္..သ..ပါ့မယ္
ခုေတာ့
နင္
တံ…ခါး..ပိတ္လုိ႕…
…………ကန္႕..
……………….လန္႕
……………………….ကာ…ခ်ျပစ္ခဲ့တယ္။
…………………………………………………….

မထူးျခားတဲ့…
ေတြ႕…ဆံု..ျခင္း..မ်ိဳး…
မေတြ႕ဆံုတဲ့အခါ….ထူး…..ျခား
ငါ……..
ရံဖန္ရံခါဆိုသေလာက္ေတာ့
ေတြ႕…ဆံုခ်င္မိတယ္……………

နင္ဖန္ဆင္းတဲ့…..ေျမစိုက္ပင္နိမ့္မ်ား
ငါ..ေဆးစပ္ကာျခယ္သ…
အလွအပေတြနဲ႕..မြမ္းမံခ်င္ေသးတယ္။

ေရေဆးဆီထိုးမျပတ္တဲ့
(ကၽြန္ေတာ္မိုး)
ငါ့..ေတေလ….ေတးသြား….ကာရံမ်ား
………………မွာ…………………….
နင့္..လက္ခုပ္သံ…နား..စြင့္..ေနမိတုန္း…ပဲ။

ဗလာေရာင္….ၾကိဳး…စ..မွာ
ကိုးကြယ္..တိုင္တည္စရာ…မရွိ
ရိုးမယ္ဖြဲ႕…ကာ..ညိွဳးငယ္ေနရတာမို႕
…………………………………………..
ျဖတ္ေတာက္ကာ..မရက္စက္ပါနဲ႕….
………………………………………….
ဗလာသက္သက္..အလြမ္းတို႕..နဲ႕..
နင္…လက္ကမ္း..လိုက္ပါ..ေတာ့…လား
ငါ့သူငယ္ခ်င္း….
………………………..ေလး ရယ္။

(နင့္ကို..ငါ..လြမ္း..လို႕ပါ….)