ကၽြန္ေတာ္သာ. . ဖန္ဆင္းရွင္တေယာက္ဆို

သူ႕ကို အတိတ္ေမ့ေအာင္ဖန္ဆင္း

ကၽြန္ေတာ့္ေပၚမွ အျငိဳးတၾကီး ေလာင္ကၽြမ္းရက္စက္

အမုန္းေတြ ေမ့ ေစခဲ့မယ္။

လြမ္းရက္ အႏြမ္းဆက္

အနမ္းငတ္ ကၽြန္ေတာ့္ ကမၻာထဲ

ၾကင္သူပစ္တဲ့အတိတ္ေတြသာ . . စိုးမိုး

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုခဲ့ရင္

ခ်စ္သူ႕လက္ေလး ဖမ္းဆုပ္လို႕

မ်က္၀န္းနက္ေလး ဆိုက္ ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့

နင့္ပံုျပင္ေတြထဲမွာ ငါ က်န္

နင့္အတိတ္ေတြထဲမွာ ငါအရိပ္ျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာလို႕

ငါ့ကိုလည္း နင္ ေမ့ေနေရာေပါ့

ေသခ်ာစြာ သိေနခဲ့လည္း

မေရရာစြာ အိပ္မက္အေသေတြတူး

အနာဂတ္မွာ ၾကည္ႏူးခြင့္ရဖို႕

တိတ္တဆိတ္ ၾကိတ္ရူး ခဲ့တယ္။

ဆံုဆည္းခြင့္ဆိုတာ

နင့္အျပံဳးတ၀က္ ေျခလွမ္းတဖက္မွာ

အဆံုးအျဖတ္တည္တာမို႕

ျပန္လွမ္းမလာတဲ့ အလြမ္းကမၻာထဲ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေသမ်ားနဲ႕

ဇြတ္မိုက္စြာေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ေပမယ့္

အက်ိဳး ထူးး မလာပါဘူး။

မွား ခဲ့တာေတြအတြက္ အယူခံမ၀င္

ခြင့္လႊတ္ဖို႕ မေတာင္းပန္လိုေပမယ့္

ဘ၀အဆက္ဆက္တိုင္. . တာဆီးမရႏိုင္တဲ့

အလြမ္းတို႕နဲ႕ နင့္အတြက္ ငါ့အခ်စ္ခိုင္ျမဲေနတယ္ဆိုတာ

အသိအမွတ္ျပဳေပးပါ။

ခဏခဏ….လြမ္း

အဆက္မျပတ္……တမ္း

ႏြမ္းရ ဒဏ္ရာ မ်ားလွ ခ်ည့္နဲ႕

နင့္လ်စ္လ်ဴရွု ဥေပကၡာေတြေအာက္

ခံႏိုင္ရည္ ကုန္ဆံုးကာ

ေထာက္ထားမညွာတဲ့ သံေယာဇဥ္တပ္မက္မွႈေၾကာင့္

ငါ့ႏွလံုးသား……………..

ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္မွာ……….

အသက္……..ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္………..

…………………………………………

နင္………………….

ေရာက္……….မလာ……… ဘူး။   ။

အသဲကြဲမိုး (26.5.2011 – 9:45pm)