သရက္ကင္းေတြလည္း၊
ျမက္ခင္းမွာ ေျကြျပီခင္။

ေႏြေလပူ တစ္ခ်က္သုတ္ေလေတာ့၊
အရြက္ျပဳတ္သရက္ပင္။

ခ်စ္သူေမ့ၿပီလား၊
ငယ္ဓေလ့ အရြယ္ႏုစဥ္က၊
ေမာင့္ဥယ်ာဥ္ သရက္အုပ္မွာ၊
လက္ဆုပ္ကိုင္ ႏွစ္ကိုယ္ေလွ်ာက္ပါလို႔၊
သရက္ကင္းေျကြ အတူေကာက္တာလည္း၊
လြမ္းေအာက္ေမ့ ရင္မွာက်င္၊
သည္တစ္ေႏြဝင္ေတာ့။

သရက္ကင္းနဲ႔မွ၊
ထမင္းၿမိန္စားတတ္သူက၊
ေထာပတ္ေပါင္မုန္႔ကင္နဲ႔၊
ေန႔တိုင္းပင္ ဘိုစာမက္ပါလို႔၊
အေနာက္ဟန္ေဖာက္ျပန္ဖ်က္ေလေတာ့၊
ေမာင့္သရက္ သူမမင္၊
ေမာင့္ဥယ်ာဥ္ သူမေရာက္ႏိုင္ဘု၊
သရက္ကင္းေတြ အေျကြေကာက္တာလည္း၊
(အခ်စ္ရယ္ …. )
ေမ့ေလာက္ၿပီေပါ့။ ။

ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)