ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိဆန္ဆန္
သူ႔ဗိုက္ကို သူ႔ဓားနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ဆြဲၿပီး
ဒါဟာ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းမွ်သာတဲ့။

ဒါေပမယ့္ သူဟာ
ထီမထင္တဲ့ ႏြားသိုးတစ္ေကာင္ေလာက္
ေပၚၿပဴလာမၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ခန္းမၾကီးထဲမွာ
ကိုၿမဝင္းရဲ႕ႏွဲသံ ေက်ာက္တံုးေတြထြက္လာၿပီး
ဖန္ခြက္ေတြထဲ အရည္ေပ်ာ္တယ္။

ေမာင္သန္းထိုက္ေလးကလည္း အေၿမာက္က်ည္ဆံအၿဖစ္
သရုပ္ေဆာင္ရ
မ်က္ရည္မက်တဲ့ ေက်ာက္တုံးရယ္လုိ႔
တစ္တံုးမွ် မရွိပါဘူး။
စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္သာ
ဆင္မေလးမိုနာ ႏွလံုးေၾကကြဲရ။

ဘဝဆိုတာ ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပါပဲတဲ့
ေဟ့လူ …ဒါ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္တစ္ခုပဲလား
ကၽြန္ေတာ္လိုက္မမီတာ ခြင့္လႊတ္ပါ။

ပလႊားမႈေတြမဆံုးမခ်င္း
ကိုၿမဝင္းရဲ႕ႏွဲသံ တေတာ္ေတာ္ တတီတီသာ ၿမည္ေနပါေစ။
ေက်ာက္တံုးေတြေပၚ အရည္ေပ်ာ္သည္အထိ
သိုးေတြ ဒုဂၢတိဘံုေပၚ ေရာက္သည္အထိ။

ပိုင္စိုးေ၀
စရဏ မဂၢဇင္း
ဧၿပီ၊၂၀၀၆