“ေမတၲာ” ဆိုတဲ့ ပန္းႏုလႊာ၊
သိမ္းဆည္းကာ ရင္မွာစု၊
ဘယ္သူ႔တြက္လဲ၊
မဆင္ရဲသူမို႔၊
ရင္ထဲမွာ ပန္းေတြစု၊
သူ႔တြက္ပါပဲ။

“စကား” ဆိုတဲ့ ငွက္ညိဳျပာ၊
နားေနကာ ႏႈတ္မွာစု၊
ဘယ္သူ႔တြက္လဲ၊
ေတးသီစမ္းမယ္လို႔၊
ႏႈတ္ခမ္းမွာ ငွက္ျပာႏု၊
သူ႔တြက္ပါပဲ။

“မ်က္ရည္” ဆိုတဲ့ ပုလဲသြယ္၊
မ်က္ဝန္းဝယ္သိမ္းကာစု၊
ဘယ္သူ႔တြက္လဲ၊
သူကစိမ္းေလေတာ့၊
မၿငိမ္းႏိုင္ အပူဆို႔မယ့္၊
ကိုယ့္အတြက္ပါပဲ။

ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)