ငါဟာ အထီးက်န္အိမ္အိုႀကီးထဲမွာ
ေနထိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ …
ကံၾကမၼာကေပးမဲ့ အဆိုးဆုံးလက္ေဆာင္ေတြကို
လက္ခံႏိုင္ဖို႔ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔လို႔ေပါ့ …
အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို လည္စင္းရင္း
စိတ္ဓါတ္ေတြလည္း ေခါင္ျပတ္တာ ၾကာပါၿပီ …
ဒီလိုနဲ႔ …
ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္တဲ့ ငါ့အခန္းထဲမွာ
၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ငါထိုင္ေနတုန္းေပါ့ …
တံခါးရဲ႕ အျပင္ဘက္က
ႏူးညံ့တဲ့ ေျခသံတစ္စုံကို ၾကားလိုက္ရတယ္ …
ဘယ္သူလဲလို႔ စဥ္းစားေနဆဲ
တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး ငါေဘးနားကို မင္းေရာက္လာတယ္ …
ၿပီးေတာ့ …
မင္းရဲ႕ သံဇဥ္ေတြၾကားမွာ
ငါဟာ ရူးသြပ္သြားခဲ့တာေပါ့ … ။     ။

(ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အလင္းနတ္သမီးေလးအတြက္ အမွတ္တရပါ)