Professional Authors

ထား

ကလင္ ကလင္ ကလင္ …

“ဟလို …

ထားလား …”

“ရွင္ ဘာကို ထားရမွာလဲ …”

“ဟင့္(စပ္ၿဖီးၿဖီးရယ္လ်က္) …(ရယ္ႏွမ္းႏွမ္းႏွင့္ ဆက္ေျပာသည္)

အခု ေျပာေနတာ ထား ဆိုတဲ့ မိန္းမပ်ိဳပါလား …”

“အင္း ထား ပါ …”

“ဗ်ာ … ဘာကို ထားရမွာလဲ …”

“ရွင္ …”

“ဟဲဟဲ စတာပါ … “

 

ထားလိုက္ပါ …

ထား ကို လိုက္ပါ … မမွီမခ်င္း လိုက္ပါ …

ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကို အာဗြားခ် ကဲ ၿပီးၿပီ လို႔ ထားလိုက္ေတာ့ …

ထား ပါ … ထား ပါ … အခုေျပာေနတာ ထား ပါ …

အင္း ေမာင္ေလး အဲဒီပစၥည္းကို အဲဒီမွာပဲ ထားလုိက္ပါ …

 

ၿပီးသြားၿပီ …

???

ထားၿပီးသြားၿပီ … အတိတ္ကို အနာဂတ္မွာ ထားလို႔ ၿပီးသြားၿပီ …

ဆက္ ဆက္ ၿပီး လြမ္းေနခ်င္လို႔ …

ထား ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး နဲ႔ လည္း ၿပီးသြားၿပီ …

ပတ္သက္တာလည္း ၿပီးၿပီ …

ရက္စက္တာလည္း ၿပီးၿပီ … ငါ ပက္ပက္လက္လက္ အသည္းေတြကြဲလို႔ …

ရွက္ရွက္လက္လက္ လက္ကေလးကို အုပ္ … ငါ မိုးရြာေတာ့မယ္ …

ေမွာင္ေနၿပီ… နင္ ျပန္ေတာ့ …

 

အနာဂတ္ကို ငါ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ထား …

အတိတ္ကို ပစၥဳပန္မွာ ထား …

ငါ့ကိုယ္ငါ ေျပာၿပီးသား စကားလံုးေတြထဲ ထား …

ငါ ေပ်ာက္ ခ်င္း လွ လွ ပ ပ နဲ႔ ေပ်ာက္ သြား ျပန္ ၿပီ …

ငါ ေလ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ျပန္ျပန္ေျပာေနတာကလြဲရင္

နင္ မႀကိဳက္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြ ခက္ရာခဲဆစ္ ျပင္ေဖ်ာက္ၿပီးပါၿပီ …

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ကို ဖြက္ထားတဲ့ ေႏြမေလးထား ရယ္ …

ငါ့ကို … ငါ့ကိုယ္ငါ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ႔ ျပန္လာထားပါ …

 

ၾကာၿပီ … ၾကာပါၿပီ … က်ာပါၿပီ …

အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေနၾကတဲ့ ေကာက္ညင္းအိုး နဲ႔ ေကာင္းညင္းေပါင္း … ကပ္လို႔ …

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ ပူးကပ္လို႔ ခ်စ္လိုက္ၾကတာ …

လက္ေတြေတာင္ ႏူးညံ့လို႔ …

ငါ ရူး ခဲ့ တယ္ … ဓားအိမ္နဲ႔ ဓား အဖက္ၿမဲမယ္ လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ …

ေရ နဲ႔ ေရဗူး အေနၿမဲမယ္ လို႔ ထင္ထား ခဲ့တာ …

အနာဂတ္ကို မသိတဲ့ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးထဲက သစ္ပင္အိုႀကီးလို …

ႏြား ေျခ ရာ ခြက္ ကို ပဲ ကမၻာထင္ေနခဲ့ တာ … စိတ္ေကာက္ လက္ေကာက္ လက္ေတာက္ ကၽြန္ေတာ္ ရူးခဲ့ …

ဘယ္ သူ မွ မ ရူး ဖူး သ လို ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ရူး ခဲ့ …

 

ကၽြန္ေတာ္ သြား တဲ့ ေနရာ တိုင္း ကၽြန္တာ္ ပါမလာတာ …

ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲ သူ႔ စကားသံေလးေတြ ေဟာင္းႏြမ္းညင္းစုတ္ေနတာ …

 

စာေရးဆရာမ လြန္း ထား ထား …

သူငယ္ခ်င္းမေလး ပါးရ္ထား …

သူေဌးမ ေဒၚခင္ထား …

ငါးစိမ္းသည္ ေရႊထား …

 

ငါ့ ကိုယ္ ငါ ဘယ္ နား သြား ထား မိ ပါ လိမ့္ …

 

လ်ံႏိုး

(ျပင္လိုက္ ဖ်က္လိုက္ ဖင္ခၽြန္းလိုက္ ပါးလ်ပ္သြားလိုက္ ….

အဆံုးမွာ ဒီလိုပံု ထြက္လာပါတယ္ … ဖင္ခၽြန္းသြားလည္း မသိေတာ့ဘူး …)

၂၄ ရက္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၁ မွာ ဒီကဗ်ာကို facebook မွာ ထား တယ္ …

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Feb 24, 2011
Comment #1

ငါ ရူး ခဲ့ တယ္ … ဓားအိမ္နဲ႔ ဓား အဖက္ၿမဲမယ္ လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ …

ေရ နဲ႔ ေရဗူး အေနၿမဲမယ္ လို႔ ထင္ထား ခဲ့တာ …

အနာဂတ္ကို မသိတဲ့ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးထဲက သစ္ပင္အိုႀကီးလို …
………………………….
ၾကိဳက္တယ္…ေကာင္းတယ္…အားေပးသြားတယ္

commentinfo By: အသဲကြဲမိုး at Feb 24, 2011
Comment #2

ငါ့ကို … ငါ့ကိုယ္ငါ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ႔ ျပန္လာထားပါ …
အားေပးသြားပါတယ္ comment ကို ဒီေန၇ာေလးမွာေ၇းၿပီးထားခဲ့ၿပီး ဗ်ာ …

commentinfo By: genius.jinx28 at Feb 25, 2011
Comment #3

he,,he,,
anyway,,,i read

commentinfo By: ei lay at Jan 9, 2012

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment