( ဆရာမင္းခုိက္စုိးစန္၏ ေဆာင္း  ကုိ  မွီျငမ္းထားပါသည္။)

လက္ဖက္ရည္ထုိင္ျခင္းရသဟာ  ကၽြန္ေတာ့အတြက္အံ့ၾသစရာေကာင္းသည္။ပ်င္းရိျခင္းလက္တံရွည္မ်ား၊  နား လည္မႈေ၀၀ါးတဲ့  အိပ္စက္လဲေလ်ာင္းရာနဲ႕ သုိ၀ွက္ပုံကြဲခ်ိန္မ်ား၊ ေန႕မ်ားညမ်ားကုိ  အရသာ ခံခ်င္ရင္ လက္ ဖက္ရည္ဆုိင္မွာရွိေနတတ္သည္။ ည၏ေလထဲတြင္ပါ၀င္လာေသာ  တစ္စိ္မ္းဆန္မႈမ်ားကုိ  ေတာက္ေရြ႕ဖုိ႕  ကၽြန္ ေတာ္တုိ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလက္ဖက္ရည္ေသာက္ျဖစ္ၾကသည္။ အဆင္မေျပေသာ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ  ရႈံခ်ဖုိ႕  ေဆး လိပ္မီးခုိးေတြမႈတ္ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ ျခင္းမွာ  ရသေျမာက္ခဲ့သည္။   တစ္ေယာက္ထဲ ထုိင္ျဖစ္ရင္  အိမ္မက္ေတြကုိ  ထမင္းလုံးစီသည္။  အမ်ားနဲ႕ ထုိင္ရင္  လမ္းေပၚက  ေျမမႈန္ေတြကုိ  ဟားတုိက္သည္။  ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့  လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ ျခင္းသည္ သမုိင္းေပးတာ၀န္လုိပင္.. လုိလုိလားလား ထမ္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့သည္။

          လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျခင္းကုိ  အခ်ိန္ျဖဳန္းသည္ဟု  အျမင္ရွိခဲ့လွ်င္  သင့္အေနႏွင့္  လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ကုိေမ့ထားဖုိ႕ပဲရွိမည္။  ကၽြန္ေတာ့အျမင္အရဆုိလွ်င္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျခင္းသည္  အခ်ိန္ ျဖဳန္းရာမ ေရာက္ဟု မထင္ေသာ္လည္း  အခ်ိန္ျဖဳန္းတီးျခင္းနာမ္  ကုိသိပ္နားမလည္မိဟုထင္ပါသည္။  အရည္မရ အ ဖက္ မရ  ဟုဆုိရေအာင္လည္း  ေခတ္ေပၚလက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ရသမ်ိဳးစုံရႏုိင္ပါသည္။  တစ္ခါတစ္ရံ  အိမ္မက္အ သစ္ေတြပင္ရႏုိင္သည္။အေမွာင္႔ပေယာဂမပါဘဲလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျခင္းကုိဆုိလုိပါသည္။ႏူးညံစြာေပ်ာ္၀င္ႏုိင္ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရဲ႕အျပင္ဘက္ကုိထုိင္ေငးေနမိတတ္သည္။    

ဟုိမွာဘက္တြင္  ခမ္းနားမႈမ်ား၊ ေျမာက္ၾကြမႈမ်ား၊ ကသုိက္ကရုိက္ေဒါသမ်ား၊ မအားလပ္မႈမ်ား၊  လွပ ေသာစကားလုံးမ်ား လမ္းေပၚျဖာက်ေနသည္။

          မနက္ခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္  သက္၀င္ေနေသာ  လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ေခါက္ရုိးက်ိဳးသက္ရွိမ်ားကုိေတြ႕ ရ သည္။  မေန႔က  ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဒီေန႕လည္း  ဒီအခ်ိန္ ဒါကုိပဲ မက္မက္ေမာေမာတြယ္တာ ေန ၾက သည္။ထပ္တလဲလဲ   ဖက္တြယ္ထားၾကသည္။  ဆုိင္ေရွ႕ကကြမ္းယာသည္ထြက္လာၿပီ။ ကုန္ေျခာက္ဆုိင္ ကေစ်းဗန္းေတြကုိလည္းခင္းက်င္းေနၿပီ။  ခပ္လွမ္းလွမ္းကအရက္ဆုိင္လည္းဖြင့္ေလၿပီ။  သူတုိ႕၏မ်က္ႏွာ မ်ား တြင္  ေငြနံ႔ ေၾကးနံ႕မ်ား၏   ဇရာကုိေတြ႕ေနရ၏။  ထုိမနက္ခင္းႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္  အတူထုိ္္င္ ျဖစ္သည္မွာလည္းၾကာေလၿပီ။   

          ကၽြန္ေတာ္  ကေလးဘ၀တုန္းက မနက္ခင္းတြင္  သတၳဳရနံ႕  မႀကိဳင္ခဲ့ပါ။ ထုိ႕အတူ လက္ဖက္ ရည္ ဆုိင္လည္း  မထုိင္ျဖစ္ခဲ့ပါ။  မုန္႕လုိခ်င္၍  အေမ့ကုိ ပူဆာခဲ့ဖူးသည္ကုိ သတိရသည္။  အစြန္းအထင္းမခံေသာ  အက်ီ ၤျဖဴေလး၏  လြတ္လပ္ျခင္းကုိ  ခံစားခဲ့ဖူးသည္။  အရုပ္ေတြနဲ႕ အေဖာ္မဲ့ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးတာကုိ  သတိရ လာသည္။ လူႀကီးေတြလက္ဖက္ရည္ထုိင္ေနသည္ကုိ ေငးၾကည့္ခဲဖူး၏။ ထုိစဥ္က  မနက္ခင္းမ်ားသည္လည္း  အခုမနက္ခင္းမ်ားျဖစ္ခ်င္လညး္ျဖစ္ခဲ့မည္။   မျဖစ္ခ်င္လညး္  မျဖစ္ခ်င္ႏုိင္ပါ။  ေသခ်ာတာကေတာ့  ထုိစဥ္က  မနက္ခင္းေတြကုိ   ျမတ္ႏုိးမိသည္.။ ေတာင့္တမိသည္။

          လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေ၀ါဟာရထဲတြင္   မေသြးရေသးေသာ  ေက်ာက္ရုိင္းအိမ္မက္ေတြ  ပါ၀င္သည္။  အဓိက ေ၀ါဟာရမွာ  နားလည္မႈကုိ အေျခခံထား၏။  ဟုိလူကလည္း နားလည္မႈ၊  ဒီလူကလည္းနားလည္မႈ၊  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲတြင္   နားလည္စြာထုိင္ၾကသည္။  တစ္ခါတစ္ရံ   အဆင္မေျပေသာ  နား လည္မႈမ်ားေၾကာင့္   လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ကုိ  ဗဟုိျပဳခဲ့ၾကရသည္။  မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကုိ  မီးခုိးေငြ႕ မ်ားအ ျဖစ္  ေျပာငး္လဲမႈတ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။   တစ္ဆုိင္လုံး အျပည့္  ဆူည့ံစြာျဖင့္  ျငင္းခုံၾကသည္။  အေရာင္မ်ားကုိ  ေရွာင္ဖယ္ၾကသည္။  တစ္ေယာက္၏ပုခုံးကုိ တစ္ေယာက္က  ကူထမ္းေပးခဲ့ၾက၏။  ႏွလုံးသားတမ္းခ်င္းမ်ားကုိ  ေပ်ာ္ရႊင္စြာ  စပ္ဆုိခဲ့ၾကသည္။  ေကာင္းကင္က  ၾကယ္ပြင့္ေတြကုိ  အားက်ခဲ့ၾကသည္။  ကိုယ္တုိင္ကေတာ့  ခပ္ ရုိင္းရုိင္း မွန္ေရွ႕ရပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေသနတ္ေပၚက ေကြးထားတဲ့လက္ညႈိးေတြကုိ  ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကသည္။  ေအာက္တန္းက်ျခင္းဟာ  လန္႕ေျပးဖုိ႕  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျဖဴစင္ၾကသည္။ တစ္ခုပဲရွိသည္။  လြယ္အိတ္ထဲက မာ န ေတြ။  စည္းကမ္းက်နစြာေလွ်ာက္ဖုိ႕ဘယ္သူမွ  မစဥ္းစားၾကပါ။  ဂဏာန္းေကာင္ေတြေတာင္ပါ၏။  ဒါေပမဲ့ လိပ္ တစ္ေကာင္ရဲ႕ေပါက္တူးေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။   လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲမွာ  သဘာ၀က်က်တူးဆြ ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ ေလွ်ာက္ၾကေတာ့  ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ေပြ႕တစ္ပုိက္နဲ႕ေလ။  စိတ္ဓာတ္အခံေတြမတူၾကေတာ့  နားလည္ဖုိ႕မရွိ တာမဆန္းပါ။  အလကားေကာင္ေတြတဲ့။လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တပ္သားေတြနဲ႕နာမည္ေျပာင္ပါ။

          ကၽြန္ေတာ္၏ အလကားေကာင္ဘြဲ႕သည္  ဂုဏ္ယူခ်င္စရာအလြန္ေကာင္းပါသည္။  အခုလုိဘြဲ႔ရဖုိ႕  ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႕တဲ့ အိမ္မက္ေတြ၊ မနက္ခင္းေတြ  ဘယ္ေလာက္ထိ ခံႏုိင္ရည္ရွိတယ္ဆုိတာ  မွတ္ေက်ာက္ တင္ႏုိင္လုိ႕ေလ။  အမွန္တရားကလြဲလုိ႕  အရာရာ အလကားခ်ည္းပဲလုိ႕ထင္ထားတဲ့ကၽြန္ေတာ္. . တန္ ျပန္ ျခင္းသေဘာတရားအရ  ကၽြန္ေတာ္သည္  အလကားေကာင္ျဖစ္သြား၏။

          ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္  . . .အလကားေကာင္တစ္ေကာင္အျဖစ္ ပုိ၍သရုပ္ပီျပင္လာသည္။

          ေမြးေန႕က်ရင္  အေျဖေပးမယ္လုိ႕  တုိင္တည္ခဲ့သည့္  အသက္ထက္မကခ်စ္ရေသာ  ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကလည္း  အလကားေကာင္အျဖစ္ေက်ာခုိ္င္းခဲ့သည္။  နဂုိကမွ  ႏွာေခါင္းရႈံခ်င္ေသာ ေခတ္ၿပိဳင္မ်ား ကလည္း  တံဆိပ္ကပ္ၾကသည္။ အမွန္တရားအထက္မွာဘယ္သူမွမရွိဘူးဆိုသည္႕စကားသည္ကၽြန္ေတာ့ အ တြက္အလကားေကာင္ျဖစ္သည္။သုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ္အလကားေကာင္သည္ ကုိယ္တုိင္အလ ကားျဖစ္ ေနလို႕ လား. . .၊  သူတစ္ပါးက သတ္မွတ္ထားလုိ႕  အလကားေကာင္ျဖစ္ေနလုိ႕လား. . .ဆိုသည္ကုိေတာ့သိပ္မသဲကြဲ ပါ။  

          အမွန္တကယ္ျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့  ကၽြန္ေတာ့ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ  အလကားမျဖစ္ဖုိ႕ပါဘဲ. . .။အမွန္တ ရားအစစ္အမွန္က  အေရွ႕အရပ္ကေနထြက္သည္တုိ႕. . ၊ သံလုိက္အိမ္ေျမွာင္သည္ ေျမာက္အရပ္ကုိျပသည္ တုိ႕ဆုိေပမဲ. . .ေက်းဇူးျပဳ၍  ငါ့အမွန္တရားကုိနားလည္ေပးၾကပါ..။

          လက္ဖက္ရည္ဆုိင္အလကားေကာင္အေၾကာငး္ေတြးရင္း  ကၽြန္ေတာ္ဆရာၾကီးတစ္ ေယာက္ေျပာခဲ့ သည့္  စကားတစ္ခြန္းကုိျပန္္သတိရသည္။

          အေပါစားစာရြက္ေတြတဲ့။   ေက်ာင္းႏုိ႕တစ္ဘုက္ေပၚကပ္ထားတဲ့  ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕  ကဗ်ာစာရြက္ ေတြကုိၾကည့္ၿပီးေျပာခဲ့တာေလ။

          ဘာလုိ႕အေပါစားစာရြက္ေတြျဖစ္ရတာလဲ. . .ကာယကံရွင္ေတြေရာ. .၊ကၽြန္ေတာ္ပါမေမးျဖစ္ခဲ့ပါ။

          ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကုိ စိစစ္ခံၿပီး  ကဗ်ာေတြကုိအေကာင္းစားစာရြက္နဲ႕ ကပ္မွ  အေပါစားမျဖစ္မွာေပါ့။  မကပ္ခင္  ဆရာမေတြကုိအရင္ျပမွေပါ့…၊လုိ႕ကၽြန္ေတာ့ေတြးမိသည္ကုိ  အျပစ္တင္ခ်င္လွ်င္တင္ႏုိင္ပါသည္။

          ေသခ်ာသည္ကေတာ့..

          ကၽြန္ေတာ္သည္  ကုိယ္႔အိမ္မက္ေတြကုိ  အေပါစားလုိ႕အေျပာခံဖုိ႕  ယုံၾကည္ခ်က္ေတြအလကားျဖစ္ ေန ေသာေကာင္မဟုက္ပါ..။  ငါ့ကုိ  ဘယ္သူမွ  သူမ်ားေျခေထာက္လာမတပ္ၾကပါနဲ႕။