“တစ္သက္မေမ႔ခဲ႔တဲ႔ လက္ဖြဲ႔ခုံ”

 

“လာမယ္႔ဥပုဒ္ေန႔ က်ေနာ္သား မဂၤလာေဆာင္က်ရင္ ကိုေပါက္တုိ႔အဖြဲ႔ က လက္ဖြဲ႔ခုံ ထုိ္င္ေပးေနာ္”လုိ႔

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဖိတ္စာလာေပးရင္းေျပာပါတယ္။

လက္ဖြဲ႔ခုံထုိင္ၾကမယ္႔ က်ေနာ္တုိ႔ အဖြဲ႔အတြက္လည္း  “အကူဖိတ္”

လုံခ်ည္ေတြယူလာပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္မွာ သူ႔ဘာသာသူ ၀ုိငး္၀န္းျပီးကူၾကမယ္႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ျဖစ္၊

ကုိယ္ကအကူအညီသီးသန္႔ေတာင္းလုိ႔လုိက္ျပီးေဆာင္ရြက္ေပးၾကမယ္႔သူကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္

အခုလုိလက္ေဆာင္ေလးနဲ႔ “အကူဖိတ္”တတ္တဲ႔ခ်စ္စရာေကာငး္တဲ႔ အေလ႔အထေလးက က်ေနာ္တို႔မန္းေလးမွာရွိပါတယ္။

အကူဖိတ္အတြက္ေပးတဲ႔လက္ေဆာင္ကေတာ႔ ကိုယ္႔အေနအထားနဲ႔ကုိယ္ ခ်င္႔ခ်ိန္လုိ႔ေပးတတ္ၾကပါတယ္။

လက္ကုိင္ပု၀ါ၊စီးကရက္ဘူး၊တစ္ဘက္၊လုံခ်ည္၊အက်ီ အဆင္ေျပသလုိေပါ႔။

က်ေနာ္နဲ႔သူ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္စကားစျမည္ေျပာျပီးခဏေနေတ႔ာသူျပန္သြားပါတယ္။

မျပန္ခင္ က်ေနာ္က  မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ေငြနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ ေမးခြန္းေလးေတြေမးေတာ႔

“ေအးေဆးပါ ကိုေပါက္ရဲ႕ ဒီမဂၤလာေဆာင္က ဘာေရွာ႔မွ မရွိပါဘူး”လုိ႔ရီက်ဲက်ဲနဲ႔ေျပာပါတယ္။

သူကေတာ႔ လက္ဖြဲ႔ခုံနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ျဖစ္ခဲ႔တာေလးေတြကို က်ေနာ္ေျပာျပထားလုိ႔ သိလဲသိေနတဲ႔သူကိုးဗ်။

သူထားခဲ႔တဲ႔ ဖိတ္္စာေလးရယ္ သူေပးခဲ႔တဲ႔လုံခ်ည္ေလးရယ္ကိုၾကည္႔ရင္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔

မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ က်ေနာ္ ၀ုိင္း၀န္းလုိ႔ကူညီခဲ႔တဲ႔ပြဲေလးေတြထဲက လက္ဖြဲ႔ခုံ ထုိင္ေပးရတုံးက

ၾကဳံခဲ႔ရတာေလးေတြကုိ ျပန္သတိရမိပါတယ္။                                                  

 

အမ်ားအားျဖင္႔က်ေနာ္က မဂၤလာေဆာင္တုိင္းနီးနီးေလာက္မွာ “လက္ဖြဲ႔ခုံ”မွာထုိင္ေပးရတတ္ပါတယ္။

“လက္ဖြဲ႔ခုံ”ဆိုတာကလဲ မဂၤလာေဆာင္ တစ္ခုမွာအေရးအၾကီးဆုံးေသာေနရာတစ္ခုျဖစ္သလုိ၊

ျပႆနာအတက္တတ္ဆုံးေသာေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ ခံရေပါင္းမ်ားလုိ႔နပ္သြားျပီလုိ႔လဲဆုိနုိင္ပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္မွာ လက္ဖြဲ႔ခုံထုိင္ရမယ္ဆုိကတည္းက လုိအပ္တဲ႔ေမးခြန္းေလးေတြကုိ

ၾကဳိတင္လုိ႔ေမးထားတတ္ပါျပီ။

အဲလိုမေမးတတ္ခင္ကေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုျပီးတာနဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုတက္ခဲ႔ရတာေပါ႔။

အခုခ်ိန္ျပန္ေတြးမိရင္ေတာ႔ ရီစရာျပဳံးစရာေလးေတြ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ စိတ္ေတြေလခဲ႔ရတာေပါ႔။

 

ဒီလုိမဂၤလာေဆာင္ေတြထဲက စိတ္ဆုိးရအခက္ ရီရအခက္နဲ႔ ျပႆနာတက္ခဲ႔တာေလးတစ္ခုကေတာ႔

အမွတ္အရဆုံးေပါ႔။

သူငယ္ခ်ငး္တစ္ေယာက္ရဲ႕ညီမဂၤလာေဆာင္ေတာ႔ ေစ်းခ်ဳိနာရီစင္နားက ျမဳိ႔ေတာ္ခန္းမ(2)မွာပါ။

ထုံးစံအတုိငး္က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔က လက္ဖြ႔ဲခုံ တာ၀န္ယူရတာေပါ႔။

သူ႔မဂၤလာေဆာင္က အေတာ္ေလးလဲစည္ကားပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္သူ႔အေဖက လူတုိင္းနဲ႔မကင္းနုိင္တဲ႔ေနရာတစ္ခုမွာတာ၀န္ထမး္ေဆာင္ေနေတာ႔

အဖိတ္ခံရတဲ႔လူတုိင္းက လာခ်င္လဲလာ မလာခ်င္လဲလာေပါ႔။

သူတုိ႔အေမကလဲေစ်းခ်ဳိထဲမွာဆုိင္ထြက္တာဆုိေတာ႔ ေစ်းမိတ္ကလဲရွိ။

ဧရာ၀တီျမစ္အေနာက္ဘက္ကမး္မွေနၾကတဲ႔ေကာင္မေလးဘက္ကအမ်ဳးိေတြကလဲ

သူတုိ႔ေဆြမ်ဳိးစုထဲမွာ ပထမဆုံးမဂၤလာေဆာင္ဆုိေတာ႔ ရြာက အမ်ဳိးအားလုံး တစ္ေယာက္မက်န္လာ။

အဲေတာ႔ စည္ကားတာမွ၀က္၀က္ကြဲေပါ႔။

လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းေတြကလဲ စားပြဲခုံေပၚမွာေတာင္မဆန္႔လုိ႔ေအာက္မွာ ထပ္ျပီးစီထားရပါတယ္။

လက္ဖြဲ႔ခုံကို နွစ္ခုံခြဲ လက္ဖြဲ႔ေရးတဲ႔စာအုပ္ကုိလဲ တစ္ခုံမွာ ႏွစ္အုပ္ခြဲေရး။

ဒါေတာင္ ေရးတဲ႔သူလက္မလည္ပါဘူး။

ပုိဆုိးတာက ရြာကလူေတြကို လက္ဖြဲ႔လက္ခံရတဲ႔သူေတြပါဘဲ။

မလာနုိင္သူက လူၾကံဳေပးလိုက္တဲ႔ လက္ဖြဲ႔ေငြကို ၾကဳိျပီးလဲေရးမလာ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္လဲ

စာအိတ္ထဲထည္႔မလာဘဲလက္ဖြဲ႔ခုံေရွ႔ေရာက္မွ တစ္ေယာက္ျခင္းစီေပးလုိက္တာကုိ ျပန္စဥ္းစားျပီး

“ မေတာက ဘယ္ေလာက္” “ မိညက္က ဘယ္ေလာက္”

“ငၾကြက္နီအတြက္ေတာ႔ ၾကည္႔ထဲ႔လုိက္ ေနာက္မွျပန္ေတာင္း”

ဆုိျပီး ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ေနၾကတာက အၾကာၾကီး။

ပိုက္ဆံေပးျပန္ေတာ႔လဲ တစ္ရြက္ခ်င္းအထပ္ထပ္ျပန္ေရ  တကယ္႔ကုိ မျပီးနုိင္မစီးနုိင္ပါဘဲ။

အဲဒီေန႕ကလက္ဖြဲ႔ရတဲ႔ေငြကလဲမ်ားေတာ႔ သူတုိ႔ေပးထားတဲ႔ ဖလားႏွစ္လုံးနဲ႔ေတာင္မေလာက္လုိ႔

ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲမွာ စုထည္႔ ထားရပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္ မျပီးခင္မွာ လက္ဖြဲ႔ေငြ စာရင္းကိုေပါငး္တဲ႔သူကေပါငး္၊

ေငြေတြကုိစီတဲ႔သူကစီနဲ႔ ၾကိဳတင္လုိ႔လုပ္ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုံး က သုံးေနတဲ႔ပုိက္ဆံေတြက ေလးဆယ္႔ငါးက်ပ္တန္၊ကိုးဆယ္တန္၊

နွစ္ရာက်ပ္တန္က အၾကီးဆုံးပါဘဲ။

မဂၤလာေဆာင္ျပီးတဲ႔ ေန႔လည္ဆယ္႔နွစ္နာရီေက်ာ္တာေတာင္ ေငြစီလုိ႔မျပီးေသး စာရင္းမအပ္နုိင္ေသးပါဘူး။

မဂၤလာခန္းမကလဲ ေနာက္တစ္ပြဲအတြက္ျပင္ရမွာဆုိေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ကိုထြက္ေပးဘုိ႔ေလာေနပါျပီ။

အားလုံးလဲစာရင္းေပါင္းျပီးေရာ ေငြကုိးဆယ္တိတိကြာေနပါတယ္။

ပုိက္ဆံေတြျပန္ေရေတာ႔လဲမေတြ႔။

စာရင္းျပန္ေပါင္းေတာ႔လဲထြက္မလာ။

သူတုိ႔သားအေမက လဲက်ေနာ္တုိ႔နားကမခြာ။

“ေငြကုိးဆယ္က မမ်ားဘူး လက္ဖြဲ႔ေငြမကြာေကာငး္ဘူး”လုိ႔တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ပုိက္ဆံႏွစ္ရြက္ပူးေနတာကို ျပန္ရွာလို႔ေတြ႔တဲ႔ပုံစံနဲ႔လုိေနတဲ႔ပုိက္ဆံကုိ စိုက္ထည္႔ေပးလုိက္ေတာ႔မွက်ေနာ္တုိ႔လဲျပန္ရပါေတာ႔တယ္။

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္သုံးက်ပ္ေခတ္က ေငြကိုးဆယ္ အခုေခတ္ေငြနဲ႔တြက္ၾကည္ရင္သိပ္ေတာ႔လည္းမနည္းလွပါဘူး။

ဒါေတာင္ဇာတ္လမး္ကမျပီးေသးဘူးေနာက္ေန႔ၾကေတာ႔ သတုိ႔သားအေဖက သူမိတ္ေဆြလက္ဖြဲ႔တဲ႔

တုိင္ကပ္နာရီတစ္လုံးပါမလာ ဘူးဆုိလာျပီး ရစ္ေသးသဗ်ာ။

 

 

ေနာက္တစ္ခါ အမွတ္ရတဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ကေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ႔ သတုိ႔သားဘက္ေရာ သူတုိ႔သမီးဘက္ပါ ေငြေၾကးမေခ်ာင္လည္ၾကတဲ႔သူေတြပါ။

ကေလးေတြက ပူဆာတာရယ္ ဟုိဘက္ဒီဘက္ေဆြမ်ဳိးရယ္က ဇြတ္ဧည္႔ခံပြဲလုပ္ခ်င္ၾကတယ္ဆုိလုိ႔သာ

မိဘ၀တၱရားမပ်က္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင္႔က်ိတ္မွိတ္ျပီးလုပ္ေပးလိုက္ၾကရတယ္ ေငြေရးေၾကးေရးက ရင္တမမ။

အဲေတာ႔ အသင္႔အတင္႔ရွိတဲ႔မဂၤလာခန္းမေလးမွာ ဧည္႔ခံပြဲေလးလုပ္ဘုိ႔စီစဥ္။

ဧည္႔ခံမယ္႔မုန္႔ကို အမ်ားၾကိးမမွာဘဲ လုိမွသာထပ္၀ယ္ အလဟႆျဖစ္မွာစုိးတာလဲပါသေပ႔ါ။

စကတည္းက ေငြေၾကးမျပည္႔ စုံဘဲလုပ္ရေတာ႔ သူတုိ႔သားအေမက

“ကုိေပါက္ေရ လုိတာျပဳတာရွိရင္ လက္ဖြဲ႔ေငြထဲကဘဲၾကည္႔က်က္၀ယ္ေပးလုိက္ပါ”လုိ႔အမွာေတာ္ပါးထားပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္ စစျခင္း အမ်ဳးိေတြ မိတ္ေဆြေတြက ေစာေစာစီးစီး၀ို္င္းလက္ဖြဲ႔ၾကေတာ  လက္ဖြဲ႔ေငြက

မ်က္နွာပနး္လွလွနဲ႔ ႔ ေငြဖလားထဲမွာျပည္႔ေနပါတယ္။

မဂၤလာေဆာင္ကလူလဲစည္ပါတယ္။

လာသမွ်ကလဲအုပ္စုလုိက္ ကေလးေတြေရာ လူၾကီးေတြေရာ ဖုိးဖုိးေရာဖြားဖြားေရာအစုံလာၾကတာပါ။

လက္ဖြဲ႔ေငြကေတာ႔ နည္းနည္းဖြဲ႔ စားတာကေတာ႔ မ်ားမ်ား အားေပး ဆုိေတာ႔

ဆယ္နာရီေလာက္လဲေရာက္ေရာ က်ေနာ္ဆီတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္လာလက္၀ါးျဖန္႔ပါေတာ႔တယ္။

 “ေလးေပါက္ လက္ဖက္ျပတ္သြားျပီ  “

“ကိုေပါက္ မုန္႔မရွိေတာ႔ ဘူး  “

“ဦးေပါက္ စီးကရက္ကုန္ျပီတဲ႔ “

“ဦးေပါက္ ……..ကလုိေနျပန္ျပီ“

“ဆရာေပါက္ သတုိ႔သမီးအေမက ……………………. “

“ဆရာေပါက္ သတုိ႔သားေယာက္ဖက……………………. “

“ဆရာေပါက္ သတုိ႔သားအေဖက ……………………. “

ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္၊

လက္ဖြဲ႔ေငြထဲက  လာ  လာ ေတာင္းျပီး သုံးၾကေတာ႔တာပါဘဲ။

သတုိ႔သားအေမက ေပးပါလုိ႔မွာထားေတာ႔ က်ေနာ္ကလဲေပးတာေပါ႔။

ဧည္႔ခံေနရင္းတန္းလန္း မ်က္နွာမပ်က္ဘုိ႔အေရးၾကိးတယ္လုိ႔

သတုိ႔သားအေဖက ေျပာထားတာကလဲရွိတာကိုး။

မဂၤလာေဆာင္ျပီးေတာ႔ ခဲဘုိး ေတြ ေရႊၾကိဳးတားတာေတြကိုလဲ 

လက္ဖြဲ႔ေငြထဲကဘဲေပးလုိက္ပါလို႔ သတုိ႔သား သတုိးသမီးကေျပာ။

အဲေတာ႔လဲ သြားေပါ ႔ ေငြဖလားထဲကေနျပီးေတာ႔။

ေနာက္ဆုံး မဂၤလာ ဧည္႔ခံပြဲျပီးလုိ႔ ခန္းမေၾကးတုိ႔ မုန္႔ဘုးိတုိ႔ ေငြရွင္းတဲ႔အခါမေလာက္ေတာ႔ပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္တစခန္းထလုိ႔ပြဲၾကမး္တာက သူတုိ႔သမီးရဲ႕အကို (နညး္နည္းေလးေတာ႔အရက္ကိုင္ထားျပီး ေကာင္းေနတဲ႔သူ)ပါဘဲ။

ဒီေငြေတြ တကယ္လာယူၾကတာဟုတ္လုိ႔လားတုိ႔ ၊

ဒီေလာက္ၾကီးေတာင္ကုန္သလားတုိ႔၊

ေငြယူတဲ႔သူကိုမွတ္ထားလားေငြရေၾကာငး္လက္မွတ္ထုိးထားလားတုိ႔။

ဘယ္သူအမိန္႔နဲ႔ေပးတာလဲ တုိ႔ ဆုိျပီးကြဳိင္ဇယား နဲ႔တုိင္ပတ္ပါေတာ႔တယ္။

မဂၤလာေဆာင္ေနတုနး္ၾကီး  ပစၥည္း၀ယ္ဘုိ႔လာေတာင္းတာ ဘယ္သူကလက္မွတ္ထုိးခုိင္းမလဲေနာ။

 

အဲဒီအခါမွက်ေနာ္ဆီကို လာျပီးေတာင္းေတာင္းသုံးထားတဲ႔ သူေတြကလဲ

ဘယ္႔နွယ္ညာႏွယ္ ဆုိျပီး ၀ုိင္းျပီးေဗ်ာက္ေတြေရာ ေပါက္ေပါက္ေတြေရာ အားရပါးရေဖာက္ၾကပါေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔လက္ဖြဲ႔ခုံအဖြဲ႔မွာ မ်က္နွာေလးေတြဇီးရြက္ေလာက္ဘဲက်န္ပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ဆုံးမေတာ႔ အာဏာအရွိဆုံးသတုိ႔သားအေမက အားလုံးကုိ ပါတ္ၾကမ္းတုတ္ေတာ႔မွ

က်ေနာ္တုိ႔မွာလဲ “ဟင္း”ခ်နုိင္ပါေတာ႔တယ္။

 

ေနာက္ကိုယ္ေတာင္ဘယ္အေပါက္ကေန ထြက္ေျပးရမွန္းမသိေအာင္ကို ေခ်ာင္ပိတ္မိခဲ႔တဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ေလးကလဲ အမွတ္တရပါဘဲ။

သတုုိ႔သားနဲ႔သတုိ႔သမီးနွစ္ေယာက္ကလြဲရင္ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိးေတြက မတည္႔ၾကပါဘူး။

ႏွစ္ဖက္လုံးကလဲ ေငြေၾကးအတန္အသင္႔ေတာင္႔တင္းၾကေတာ႔ မာနအခံေလးေတြနဲ႔ေပါ႔။

မိဘေတြက သေဘာမတူပါဘူးဆုိတဲ႔ၾကားထဲက ကေလးနွစ္ေယာက္ကသူတုိ႔သေဘာနဲ႔သူတုိ႔ခုိးရာလုိက္ေျပးၾကတာပါ။

အဲေတာ႔ လာအပ္လုိ႔လက္ခံကတည္းကအေျခအတင္ေတြစကားမ်ားၾက။

မဂၤလာဆြမး္ေၾကြးလုပ္ေတာ႔လဲ သူ႔ကိုးကြယ္တဲ႔ဘုန္းၾကီး ကိုယ္ကုိးကြယ္တဲ႔ဘုန္းၾကီး ေရြးရင္းစကားေတြမ်ားၾက။

မဂၤလာဧည္႔ခံပြဲလုပ္ေတာ႔လဲ ဟုိခန္းမလုပ္မယ္ ဒီခန္းမလုပ္မယ္ဆုိျပီးေနရာေရြးရင္းစကားေတြမ်ားၾက။

မဂၤလာေဆာင္မွာ၀တ္မယ္႔ အ၀တ္အစားေတြသူဘက္ကိုယ္႔ဘက္အျပဳိင္ေတြ၀ယ္ခုိင္းၾက၊

သူတုိ႔သားဘက္က “အသင္႔အတင္႔ေလာက္ဘဲလုပ္ပါ”လုိ႔ေတာင္းပန္ေတာ႔

သူတုိ႔သမီးဘက္က “ဟင္းရြက္ကန္စြနး္ မဟုတ္ဘူး တစ္သက္မွတစ္ခါ ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ “ဆိုျပီး

၀ုိင္းေျမွာက္ေပးနဲ႔ ျပႆနာေပါငး္ကုိစုံလုိ႔ပါဘဲ။

ဒါတင္မကဘူး လက္ထပ္ျပီးရင္ ေယာက်ာ္ေလးဘက္လုိက္ေန မိနး္ကေလးဘက္လုိက္ေနဆုိျပီး လုၾကျပန္ေရာ။

ဒါနဲ႔ဘဲ ေနာက္ဆုံးလူနည္းတဲ႔မိန္းကေလးဘက္လုိက္ေနဆုိျပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ျပန္ေတာ႔ ၊

မဂၤလာအိပ္ယာခန္းျပင္ရင္း ဇာေတြခ်ဲ႔ေတာ႔ စကားေတြမ်ားၾကျပန္ေရာ။

ဒီမဂၤလာေဆာင္မွာမွ က်ေနာ္က လက္ဖြဲ႔ခုံ ထုိင္ရျပန္ပါေတာ႔တယ္။

မဂၤလာေဆာင္က ေတာ႔ လူစည္ကားပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ဟုိဘက္ဒီဘက္ မဂၤလာေဆာင္ထဲမွာကို တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ရန္ေစာင္ေနၾကပါတယ္။

မ်က္နွာၾကီးမဂၤလာပြဲဆုိေတာ႔ လာတဲ႔ဧည္႔သည္ေတြကလဲအမ်ားၾကီး၊

လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းေတြကလဲတစ္ပုံတစ္ပင္၊

လက္ဖြဲ႔ေငြေတြကလဲ ေဖြးေနေအာင္ရ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔အားလုံးမ်က္လုံးမွာအျ႔ပဳံးေတြနဲ႔ေ၀လုိ႔ေပါ႔။

 

မဂၤလာဧည္႔ခံေနရင္းက သူ႔မိတ္ေဆြကုိ မေခၚဘူး ငါ႔မိတ္ေဆြေတြကို ေနရာမေပးဘူး ဆုိျပီး ရန္ေတြေစာင္ၾက၊

သူမိတ္ေဆြကို မုန္႔အျမန္လာမခ်လုိ႔ ဆုိ ျပိး ပြစိပြစိလုပ္ၾက။

သတုိ႔သားသတုိးသမီးနဲ႔အမွတ္တရဓါတ္ပုံေတြရုိက္ၾကျပန္ေတာ႔လဲ သူဘက္ကအရင္ရုိ္က္ငါ႔ဘက္ကအရင္ရုိက္မယ္ဆုိျပီး ျငိၾကျပန္ေရာ။

 

ဒါနဲ႔ဘဲ မဂၤလာဧည္႔ခံပြဲအခ်ိန္ကုန္သြားေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔လဲ လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းေတြကို

စံနစ္တက်နဲ႔ နံပါတ္စဥ္ေတြထုိး ျပီးပုံထား။

ေငြေတြျပန္တြက္ေတာ႔ နည္းနည္းေလးပုိေနပါတယ္။

နာမည္မေရးမိဘဲက်န္ေနတာေနမွာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ေခါငး္ျခင္းဆုိင္ျပီးစာရင္းျပန္တြက္ေနတုံး သတုိ႔သားအမက “ဘာလဲဘာလဲ”နဲ႔လာေမးပါတယ္။

“ပုိက္ဆံနညး္နည္းပုိေနလုိ႔ပါ”ဆုိေတာ႔မွ ပုိေနရင္မရွာနဲ႔ေတာ႔ လုိ႔ေျပာပါတယ္။

လုိရင္ေတ႔ာ မေတြ႔မခ်င္းရွာ ကြာရင္စိုက္ရမယ္ထင္ပါရဲ႕။

 

အဲဒါနဲ႔ကိစၥ၀ိစၥအားလုံးျပီးလုိ႔ သတုိ႔သားအေမကုိ ေငြေတြအပ္။

သူတုိ႔ကလဲ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေတြေျပာျပီးလုိ႔လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းေတြကို

သတို႔သား ဘက္ကကားေပၚတင္မယ္လဲလုပ္ေရာ ျပႆနာစေတာ႔တာပါဘဲ။

သတုိ႔သမီးဘက္မွာလုိက္ေနမွာမုိ႔လုိ႔ သူတုိ႔အိမ္ကုိဘဲလက္ဖြဲ႔ပစၥည္းေတြသယ္သြားမယ္ေပါ႔။

သတုိ႔သားဘက္ကလဲ “မဂၤလာမေဆာင္ခင္မွာ ဟုိဘက္က ရစ္သမွ်ေတာင္းဆုိသမွ်လုိက္ေရာခဲ႔ျပီးျပီ ၊

ေငြလဲစိတ္တုိင္းက်အကုန္ခံျပီးလုပ္ေပးျပီးျပီ အဲေတာ႔ မဂၤလာေဆာင္ကရသမွ်သူတုိ႔ယူသြားမယ္၊

ျပီးမွကေလးနွစ္ေယာက္လက္ထဲကုိအပ္မယ္၊

ဘယ္မွာဘဲေနေန ဘယ္သူလက္ထဲမွ မထည္႔နုိ္င္ဘူး သူတုိ႔ဘဲသယ္သြားမယ္” ေပါ႔၊

သတုိ႔သမီးဖက္ကလဲ” လက္ဖြဲ႔ေငြယူသြားရင္ေတာ္ေလာက္ေရာေပါ႔ ၊

ေလာဘၾကီးလြန္းတယ္  လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းကေတာ႔ သူတုိ႔ဖက္ေပးလုိက္ဘုိ႔ေကာင္းတာေပါ႔”

ဆုိျပီး တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္စကားစစ္ထုိးၾကပါေတာ႔တယ္။

ေျပာရင္းဇာတ္ရွိန္ျမင္႔လာေတာ႔ ဟုတ္တာမဟုတ္တာအပထား ငယ္က်ဳိးငယ္နာေတြေဖာ္ျပးီ

ရန္ေတြျဖစ္ၾကပါေတာ႔တယ္။

သူတုိ႔သမီးဘက္က အမ်ဳိးေတြကလဲ အထုပ္ေတြဆြဲ သတုိ႔သားဘက္ကလဲျပန္လု၊

အစကေတာ႔ မိန္းမေတြခ်ည္းဘဲ ျဖစ္ၾက၊

ေနာက္ေတာ႔ ေယာက်္ားေတြပါ ပါလာျပီး ထုိးၾကၾကိတ္ၾက ရိုက္ၾကနွက္ၾကနဲ႔ရန္ပြဲၾကီးျဖစ္ကုန္ပါေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္တုိ႔လဲလြတ္ရာကြ်တ္ရာေရွာင္ေနၾကရေတာ႔တာေပါ႔။

အဆုံးသတ္မွာေတာ႔ က်ေနာ္႔အသိဓမၼာရုံက ငွားလာတဲ႔ မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ေငြဖလားတစ္လုံးအက္သြားပါတယ္။

အေလ်ာ္ေတာင္းေတာ႔ နွစ္ဖက္လုံးကရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။

ေစ်းၾကီးေတာ႔ ကိုယ္ကလဲစိုက္မေလွ်ာ္နုိင္။

ဓမၼာရုံက ပစၥညး္ထိနး္က ေတာ႔ က်ေနာ္ကိုအားေပးပါတယ္။

“ကိုေပါက္လာရင္ဘယ္ေတာ႔ မွပစၥည္းမငွားနဲ႔”ပါတဲ႔။

 

အဲလိုၾကဳံေပမယ္႔လည္း မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားက မဂၤလာကိစၥမ်ားရွိရင္စိတ္ခ်ယုံၾကည္စြာနဲ႔

လက္ဖြဲ႔ခုံ ထုိင္ျပီဆုိရင္ ေမးခြန္းေလးေတြၾကဳိေမးထားရပါေတာ႔တယ္။

 

မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ေငြေတြ ပစၥည္းေတြကို ဘယ္သူ႔အပ္ရမွာလဲ?

မဂၤလာေဆာင္ေနတုံး လက္ဖြဲ႔ေငြထဲက ဟုိဟာဒီဟာ၀ယ္ဘုိ႔လာေတာင္းရင္ေပးရမွာလား?

ေပးရမယ္ဆုိရင္ေကာ ဘယ္သူ႔လာေတာင္းမွေပးရမွာလဲ?

ဆုိတဲ႔ေမးခြန္းကို ၾကဳိတင္ေမးထားရပါေတာ႔တယ္။

ကဲ……………….ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ ဒါမ်ဳိးၾကဴံဘူးပါသလား?

 

 

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး

www.kopaukmdy.info

(25-10-2011)