“ေပ်ာ္စရာကြဲ႔ အေဖာ္ရွာမဟဲ့ တကယ္လဲ  ေၾကာ္ျငာတဲ႔ 2011သၾကၤန္………………………”

အရင္နွစ္အေဟာင္းက အညစ္အေပါင္းကုိ ေဆးေၾကာတဲ႔ သၾကၤန္ဆုိတာ ေရွးနွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာကတည္းကရွိခဲ႔တာပါ။

ေရွးစကားအဆုိအရ ေရထဲက်ရင္ေရခန္း ေျမျပင္မွာေရာက္ေတာ႔ မီးေလာင္

 ဟုိလဲ ထားမရ ဒီလဲထားမရတဲ႔ ျဗဟၼာမင္း တစ္ပါးရဲ႕ေခါင္းကုိ နတ္သမီးေတြက အလွည္႔က်ကိုင္ထားေပးရေတာ႔

ေညာင္းတာေပါ႔ေနာ္။ဒီေတာ႔လဲ တစ္ေယာက္ေညာင္းသြားရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေျပာင္းေပးပါသတဲ႔။

ဒီလုိတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လက္ေျပာင္းတဲ႔အခ်ိန္မွာ သၾကၤန္ပြဲက်င္းပတယ္လုိ႔လဲဖတ္ခဲ႔ရဘူးပါတယ္။

 

ဒါေပမယ္႔လည္း တစ္ႏွစ္လုံးေနမွတစ္ၾကိမ္ထဲရယ္ ဆုိေတာ႔ သၾကၤန္က်ဘုိ႔ ရက္ေပါင္း 360ေက်ာ္ေတာင္ ေစာင္႔ရတယ္ဆုိတာ အေတာ္ၾကာတယ္လုိ႔ေျပာရမွာေပါ႔ေနာ္။

 ဘယ္လုိအေၾကာင္းတရားေၾကာင္႔ဘဲ က်င္းပ က်င္းပ ဘာလုိဘဲဆုိဆုိ  ဒီသၾကၤန္ဆုိတာကုိ က်ြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးေပ်ာ္ဘုိ႔အတြက္ ဒီသၾကၤန္ဆုိတာကုိ ေမွ်ာ္ၾကရတာကလဲ အမွန္ပါဘဲ။

သၾကၤန္နဲ႔ ပါတ္သက္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ရတဲ့ထင္ရွားတဲ႔အလြမ္းဇာတ္ကေတာ႔  ပုဂံေခတ္က ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔

နရသီဟပေတ႔နဲ႔မိဘုရားေစာလုံ တုိ႔ရဲ႕ဇာတ္လမ္းကေတာ႔ ဆင္ျခင္စရာ လြမ္းစရာေတြ အျပည္႔နဲ႔ အလြမ္းဇာတ္ပါဘဲ။

တစ္ခုေသာသၾကၤန္အခါ ေရပက္ကစားခ်ိန္မွာ မိဘုရားေစာလုံကို ၀ိုင္းျပီးေရမြန္းေအာင္ပက္ရမယ္လုိ႔ ေမာင္းမ မိႆံမ်ားကို ဘုရင္မငး္တရားကမွာၾကားေစခုိင္းျပီး သူခ်စ္တဲ႔ မိဖုရားေစာလုံကုိ ၾကည္စားပါတယ္။

ဘုရင္ကခုိင္းတယ္ဆုိေတာ႔ က်န္တဲ႔ မိဘုရားေတြေမာင္းမ မိႆံေတြကလဲ ၀ုိင္းလုိ႔တလၾကမး္ေရပက္ၾကပါသတဲ႔။

ခုိင္းတာထက္ နည္းနည္းပုိပုိသာသာေလး မနာလုိစိတ္အခံနဲ႔လုပ္သူလည္းပါေပမေပါ႔။

(မ်က္နွာလုိအားရလုိ႔ မ်ား သုံးလုိက္ရင္ နည္းနည္းမ်ားလြန္သြားမလားမသိ)

အဲဒီအခ်ိန္မိဘုရားေစာလုံ လဲအရွက္တကြဲအက်ဳိးနည္းျဖစ္သြားျပီး ဘုရင္ကို စိတ္နာသြားပါသတဲ႔။

(အခုေခတ္လုိမ်ားမီးသတ္ပုိက္နဲ႔ထုိးသလုိထုိးလုိ႔ အ၀တ္အစားမ်ားကြ်တ္သြားသလားမွမသိ ဘူးေနာ္)

အဲဒါနဲ႔ဘဲ မိဖုရားေစာလုံက  သူစားေတာ္ပြဲဆက္ရတဲ႔အလွည္႔မွာ ဘုရင္ကုိ ဆက္ရမယ္႔ စားေတာ္ပြဲထဲမွာအဆိပ္ခပ္လုိက္ပါသတဲ႔။

ဘယ္ေနရာမွ မစြမ္းတဲ႔ နရသီဟပေတ႔ဘုရင္က သူ႔အဆိပ္ခပ္တာကုိေတာ႔ ရိပ္မိသြားေတာ႔ စစ္ေဆးေရးေတြ၀င္လုိက္တဲ႔ အခါ မိဖုရားေစာလုံကလဲ မျငင္းနိုင္ေတာ႔ ၀န္ခံလုိက္တဲ့အခါေသဒဏ္အျပစ္ေပးလုိက္ပါသတဲ႔။
နရသီဟပေတ႔ဘုရင္ ဟာဘယ္ေနရာမွမစြမး္ဆုိေပမယ္႔ တစ္ေန႔ကို ဟင္းခြက္သုံးရာျပည္႔ေအာင္ တည္ခငး္ေပးရပါသတဲ႔။

(အခုေခတ္ဘူေဖးဆုိတာမ်ဳိးကို ျမန္မာေတြက ပုဂံေခတ္ကတဲက စခဲ႔တာေနာ္ ျမန္မာေတြကို အထင္မေသးပါနဲ႔)

တရုပ္ေတြက ပုဂံျပည္ကိုလာတုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာပုဂံကေနထြက္ေျပးရလုိ႕ ဒီနရသီဟပေတ႔ကို တရုပ္ေျပးမင္းလုိ႔လဲ ေခၚပါသတဲ႔။

(သူေသျပီးမွေခၚရဲတာေနမွာပါ ။သူရွိတုံးမ်ားေခၚရင္ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္တာနဲ႔ေတြ႔သြားမွာေပါ႔ေနာ္)

ဒါေပမယ္႔ ညည က်ေတာ႔ ဒီဘုရင္က သူ႔မိဖုရားေစာလုံကုိ သတိရလုိ႔ ထထေအာ္ပါသတဲ႔။

ဘာတဲ႔………..သူေအာ္တာ “ေစာလုံငါ႔ကုိေစာင္႔ပါခလွဲ႔ “တဲ႔။

အဲလုိေအာ္တာ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး ဖတ္ဘူးတာျပန္ေျပာျပတာပါ။

ဒါကေတာ႔ ျမန္မာသၾကၤန္အလြမး္ဇာတ္လမ္းပညာေပးဇာတ္လမ္းေလးေပါ႔။

တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လဲ မသိပါဘူး။

ဖတ္ဘူးတာေလးကိုေတြးမိေတာ႔ရမ္းအုပ္ထဲ႔လုိက္တာပါ။

ဒီလုိ သၾကၤန္မွာလြမ္းစရာဇာတ္လမ္းေတြရွိေကာင္းရွိေပမယ္႔ ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ယွဥ္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္

ရာခုိင္နုန္းနည္းနည္းေလးဘဲရွိမယ္ထင္ပါတယ္။

 

ဒီေတာ႔လဲ က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔ သၾကၤန္ဆုိတာကုိ ေပ်ာ္စရာ လုိ႔ဘဲမွတ္ထားပါတယ္။

သၾကၤန္နားနီးျပီဆုိတာန႔ဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ထဲမွာ သၾကၤန္က်ရင္…………………..ဘာလုပ္မယ္

ညာလုပ္မယ္ ဆုိတာကုိ ၾကဳိတင္လုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ပါေတာ႔တယ္။

တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ တရားစခန္း၀င္မယ္ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔ မယ္သီလရွင္၀တ္မယ္ ရဟန္းခံမယ္

ေရပက္မ႑ပ္ထုိင္မယ္ ကားနဲ႔လည္မယ္ ဘုရားဖူးထြက္မယ္ အစသျဖင္႔စီစဥ္သမွ်အားလုံးဟာ

စိတ္ၾကည္ႏူးစရာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေတြပါဘဲ။

ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ မႏၱေလးကို ေလးျဖဴနဲ႔ အုိင္စီအဖြဲ႔လာမယ္ဆုိေတာ႔ မန္းေလးသူ မန္းေလးသား မန္းေလးကလူငယ္ေတြေပ်ာ္ရတာအမွန္ပါဘဲ။

အုိင္စီကုိ ဖိတ္တာက ေတာ႔ ကမၻာေက်ာ္ ျမန္မာဘီယာ ကပါဘဲ။

ဒီေတာ႔လဲ မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြက ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ ျမန္မာဘီယာကုိ ေသာက္ၾက အားေပးၾကမွာ အမွန္ပါဘဲ။

 

သၾကၤန္မတုိင္ခင္မွာ ဆုိက္ေတြထဲမွာ ဒီသၾကၤန္ပြဲက်ငး္ပတာ ေရခ်ဳိေတြကို အလဟႆျဖဳန္းတီးတာဘဲဆုိတဲ႔ ပုိ႔စ္ေတြကိုဖတ္ရပါတယ္။

ဟုတ္ေတာ႔ လဲ ဟုတ္သလုိပါဘဲ။

သၾကၤန္မွာျမန္မာျပည္ထဲက  ရန္ကုန္နဲ႔မႏၱေလးမွာတင္ ဒီပြဲေတာ္အတြက္သုံးတဲ႔ေရ ဂါလံ အေတာ္မ်ားမွာေသခ်ာပါတယ္။

က်ေနာ္ေတြးၾကည္႔မိတာက သၾကၤန္မွာ ကစားလုိက္တဲ႔ေရအားလုံး အကုန္ေတာ႔ ဆုံးရွုံးမသြားဘူးလုိ႔ေတြးမိတာပါ။

ေခ်ာင္းထဲ ကန္ထဲ အငး္ထဲ က်ဳံးထဲ ျမစ္ထဲကေရေတြကလည္း ေနအပူေအာက္မွာအကာမပါဘဲေနရေတာ႔ အပူေၾကာင္႔ အေငြ႔ပ်ံသြားမယ္။

အဲဒီကေန တဆင္႔ျပီးတစ္ဆင္႔မုိးေရအျဖစ္နဲ႔ ျပန္၀င္စားျပီးကမၻာေျမေပၚကို ျပန္ေရာက္လာမွာကလဲ အမွန္ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ကစားလုိက္တဲ့ေရခ်ဳိေတြကလဲ လူေတြကိုစုိမယ္ အေငြ႔ပ်ံသြားမယ္ ေျမၾကီးေပၚက်မယ္ ျပန္စိမ္႔၀င္သြားမယ္ဆုိေတာ႔ တစ္ခ်ိန္မွာေရျပန္ျဖစ္လာအုံးမွာပါဘဲ။

 အားလုံးေတာ႔ အလဟႆမျဖစ္ေလာက္ဘူးလုိ႔တြက္မိပါတယ္။

(က်ေနာ္က အရပ္ေတြးေတြးၾကည္႔တာပါ ပညာရွင္မဟုတ္ျပန္ေတာ႔လဲ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ကိုင္ေျပာပါဆုိရင္ေတာ႔

ေဆာရီးပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမွာအမွန္ပါဘဲ)

ကဲ က်ေနာ္တုိ႔ သၾကၤန္ေရမကစားဘူး ထားပါေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ မသုံးတဲ႔အတြက္ ပုိလာမယ္႔ ေရခ်ဳိေတြကို အမွန္တကယ္

လုိအပ္တဲ႔ေနရာေတြကို ေရာက္ေအာင္ဘယ္လုိပို႔မယ္ဆုိတာကုိ ၀ုိငး္စဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္။

အဲလုိသာ အမွန္တကယ္ပုိ႔နုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ သိပ္ေကာင္းမွာအမွန္ပါဘဲ။

(ေရွးက နနး္ေတာ္ေရွ႔ဆရာတင္ကေတာ႔ ဒီေရသယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးကိစၥကိုေျပာဘူးပါတယ္။

“အင္းယားကေရကုိ ယူ အင္းယားကေရကိုယူ တန္ဆာခက သုံးရာေလာက္ေတာ႔ ကုန္မွ…………….”

လုိ႔သီခ်င္းထဲမွာေရးထားေတာ႔ ပဲတုိ႔ ျပားတုိ႔ မတ္တုိ႔ မူးတုိ႔ သုံးရတဲ႔ေခတ္မွာေတာင္ တန္ဆာခက 300က်ပ္ဆုိေတာ႔

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ က်ပ္ 250-300ျဖစ္ေနတဲ႔အခုေခတ္မွာ ကဲ တြက္ၾကည္႔လုိက္ရေအာင္ ေရခ်ဳိပုိ႔ခ ဘယ္ေလာက္ကုန္မယ္ဆုိတာကုိ)

 

သၾကၤန္ဆုိတာကလဲ နာမယ္ၾကီး အဆုိေတာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးမ်ားအတြက္ကေတာ႔

ေပ်ာ္စရာပါဘဲ။

ဟုိေရွးေခတ္က တစ္ျမဳိထဲမွာဘဲ  ဟူိဘက္မ႑ပ္နဲ႔႔ဒီဘက္မ႑ပ္ေလာက္ဘဲ ကူးဆုိၾကတာပါ။

မန္းေလးမွာဆုိရင္ က်ဳံးေရျပင္ထဲကေန ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးနဲ႔ကူးၾကတာေပါ႔။

အခုတုိးတက္တဲ႔ေခတ္မွာေတာ႔ တစ္ျမဳိ႔နဲ႔တစ္ျမဳိ႔ေတာင္ကူးျပီးဆုိၾကရပါသတဲ႔။

(ဟုိက ဒီက အျပဳိင္အဆုိင္ငွားၾကေတာ႔ ပုိက္ပုိက္လဲ စုိ႔စုိ႔ ပုိ႔ပုိ႔ေလး ရသကိုးဗ်)။

 

မန္းေလးမွာ ဒီႏွစ္သၾကၤန္မ႑ပ္ကေတာ႔အရင္နွစ္ထက္စာရင္ နည္းပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔လည္း ကားေတြကလဲ ျပည္႔က်ပ္လုိ႔ က်ဳံးတစ္ဖက္ကိုေန႔တ၀က္နဲ႔မေရာက္နုိင္ပါဘူး။

လူေရာကားေရာ စည္ကားလွပါတယ္။

ေနရာအႏွ႔ံမွာလဲ ကၾကဆုိၾက ေရေတြ ေဖာေဖာသီသီ ပက္ၾက တကယ္႔ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။

(ေရေပါဆုိ က်ဳးံ၀င္တဲ႔ေျမာင္းျပည္႔လွ်ံေနေအာင္ေရေတြလႊတ္ေပးထားတာပါ)

ေဖာေဖာသီသီက ေရတင္မကပါဘူး ဘီယာလဲ ပါ ပါတယ္။

လမ္းမွာ ကားေပၚမွာဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ဆုိင္ထဲမွာ ဘီယာေသာက္ျပီးေကာင္းေနတဲ႔

ေကာင္ေလး ေကာင္မေလးေတြ ကိုကို မမေတြနဲ႔ အန္ကယ္ၾကီးေတြတပုံၾကီးအမ်ားၾကီးပါဘဲ။

အလွျပကားကေတာ႔ လမ္းမွာျဖတ္သြားရငး္ ႏွစ္ကားသုံးကားေတာ႔ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။

ဟုိအရင္ေခတ္တုံးကေတာ႔ အလွျပကားဆုိတာ တကူးတကလုိက္ၾကည္႔ရတဲ႔ အထဲမွာပါ ပါတယ္။

(လြမ္းစရာေနာ္ သံခ်ပ္နဲ႔ အလွျပကားကိုေတာ႔ တကယ္သတိရပါတယ္ ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္)

ဘာဘဲေျပာေျပာ 2011 သၾကၤန္ကေတာ႔ ဘာျပႆနာမွ ၾကီးၾကီးမားမားမျဖစ္ဘဲေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ဘဲျပီးဆုံးသြားခဲ႔ပါတယ္။

ျမန္မာေတြအတြက္ကေတာ႔ သၾကၤန္ဆုိတာ “ေပ်ာ္စရာကြဲ႔”လုိ႔သတ္မွတ္ရင္ မမွားဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္ေနာ္။

 

တကယ္တန္းေျပာရရင္ သၾကၤန္လည္တာမွ မဟုတ္ပါဘူး ဘယ္ေနရာမဆုိ အေဖာ္ေလးပါမွျပည္႔စုံတာပါ။

ဒါေၾကာင္႔သၾကၤန္ပိတ္ရက္ရွည္မွ ဘုရားဖူးထြက္မယ္႔သူေတြကလဲ စိတ္တူသူျခင္းအတူသြားနုိင္ဘုိ႔ အေဖာ္ရွာၾကပါတယ္။

တရားစခန္း၀င္မယ္႔သူကလဲ အေဖာ္ရွာပါတယ္။

သၾကၤန္မွာအသားအေရပ်က္စီးမွာစုိးလုိ႔ေလွ်ာက္မလည္ဘူး မ႑ပ္မွာထုိင္ၾကမယ္႔သူေတြကလဲ အေဖာ္ရွာပါတယ္။

ကားနဲ႔လည္မယ္႔ သူေတြကလဲ လူမ်ားေလ ေငြအကုန္သက္သာေလမုိ႔ အေဖာ္ရွာပါတယ္။

မျငိတျငိ မျဖစ္တျဖစ္အတြဲေလးမ်ားကလဲ ျငိသထက္ျငိေအာင္ အတူတြဲျပီးကဲဘုိ႔ အေဖာ္ရွာၾကပါတယ္။

ဒီနွစ္သၾကၤန္မွာ ဆုိင္ကယ္နဲ႔လည္တဲ႔အတြဲေတြပုိမ်ားပါတယ္။

ဆုိင္ကယ္တစ္စီးကုိ သုံးေယာက္ေလးေယာက္ ။

အတြဲေလးေတြကေတာ႔ တတြဲစီေပါ႔။

ေကာင္မေလးကေလး ေကာင္ေလးကုိ ဇြတ္အတင္းေနာက္ကဖက္။

လြတ္ထြက္သြားစုိးတယ္ထင္ပါရဲ႕။

ေကာင္ေလးကလဲ ဆုိင္ကယ္အတင္းေမာင္း။

ေနာက္သၾကၤန္ဆုိရင္ လူေတြစိတ္ထဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကဲခ်င္ရာခြင္႔ရျပီလုိ႔ထင္ေနၾကပါတယ္။

လူေတြၾကားထဲမွာ ေကာင္ကေလး က ေကာင္မေလးကုိ ဖက္ျပီးထား ေကာင္မေလးကလဲ ျပန္ဖက္ထား ရွက္မ်ားေတာင္မရွက္။သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိေနတဲ႔အတုိငး္ဘဲေနာ္။

ဖက္ရုံတင္မက တစ္ခ်ဳိ႔က ပါးေလးကုိေတာင္နမ္းျပ နုိင္ငံျခားကား ၾကည္႔ ေနရသလုိပါဘဲ။

တစ္ခ်ဳိ႔အတြဲေတြၾကျပန္ေတာ႔ လည္းေကာင္မေလးက ခပ္တည္တည္ေကာင္ေလးက ရွက္သလုိလုိလုပ္ျပေနေတာ႔

ဆန္ၾကမ္းက စီးရသလားဆုိျပီး နားရင္းေတာင္ေျပးအုပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိပါတယ္။

အဲလုိကဲကဲသဲသဲ အတြဲေလးေတြက ေရသန္႔ဘူးထဲက ဘီယာကုိ တလွည္႔စီေသာက္၊

ထမင္း ဆုိင္ထဲေရာက္ေတာ႔ ဘီယာကိုခြက္လွည္႔ေသာက္။

ဘီယာမူးေနတဲ႔ေကာင္မေလးရယ္ အရက္ေသာက္ထားတဲ႔ေကာင္ေလးရယ္

လုပ္ခ်င္တာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခြင္႔ရတယ္လုိ႔ ထင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ရယ္ကုိေတြးလုိ႔ ရင္ေမာမိပါတယ္။

ကိုယ္ကသာ ပူခ်င္သလုိ ရွာၾကံပူေနပါတယ္။

ေကာင္ေလးေတြကေတာ႔ ေနာင္ေရးစိတ္ေအးရေအာင္ “အေဖာ္”ကုိၾကဳိတင္လုိ႔ ေဆာင္ထားပါသတဲ႔။

ေကာင္းေလစြလုိ႔ဘဲေျပာရမလား ေတာ္ရွာပါတယ္လုိ႔ဘဲေျပာရမလား ကိုယ္႔ေခတ္ကထက္စာရင္

လက္သြက္ေျခသြက္နဲ႔ ၾကိဳတင္လုိ႔ စဥ္းစားနုိင္ပါေပတယ္လုိ႔ ဘဲ သ

ေရွးသီခ်ငး္ထဲကလုိေျပာရင္ေတာ႔ “တတ္လဲ တတ္နုိင္ၾကပါတယ္………………………”လုိ႔ဘဲဆုိခ်င္ပါတယ။္

တစ္ခုေတာ႔ ရွိပါတယ္ ဒီလုိအျဖစ္မ်ဳးိက လူငယ္တုိင္းလုိ႔ မဆုိလုိေပမယ္႔ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႔ ဒီအတုိင္းပါဘဲ။               

 

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကေတာ႔ သၾကၤန္ရက္မတုိင္မီ ေအပရယ္လ ဆယ္ရက္ဆုိရင္ သၾကၤန္တြင္းစားဘုိ႔ အေျခာက္အျခမ္း မပုတ္မသုိးနုိင္တာေတြကို ၀ယ္ရပါေတာ႔တယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သၾကၤန္တြင္းေရာက္တာနဲ႔ေစ်းေတြလဲ ပိတ္ဆုိင္လဲပိတ္ ဆုိေတာ႔ ဘာမွ၀ယ္လုိ႔မရလုိ႔ပါ။

တကယ္လုိ႔မ်ား၀ယ္လုိ႔ရျပန္တယ္ဆုိရင္လဲ ေစ်းက မတန္တဆ၊

အဲေတာ႔ ၾကဳိတင္လုိ႔ ၀ယ္ထားၾကပါတယ္။

သၾကၤန္တြင္းေရာက္ရင္ ငါးေျခာက္ခ်က္ ဘဲဥ ကုလားပဲဟင္း ငါးေသတၱာ ဒါေတြဘဲစားရတာမ်ားပါတယ္။

ေရွးျမန္မာမ်ားက သၾကၤန္တြင္းေရာက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာေတြနားမယ္၊

ေကာငး္မူ႔ကုသုိလ္လုပ္မယ္ တရားဘာ၀နာပြားမယ္ ဥပုဒ္သီတင္းေဆာက္တည္မယ္ဆုိတဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔

ဆုိင္ေတြပိတ္အလုပ္ေတြရပ္ ကုိယ္႔ အလုပ္သမားေတြကုိလည္းမုန္႔ဘုိးေတြေပးလုိ႔ အနားခိုင္းၾကပါတယ္။

ေနာက္တျဖည္းျဖည္းေခတ္ေတြေျပာင္းလာ ေနထုိင္တဲ႔လူေတြကလဲ ေျပာငး္လဲလာပါတယ္။

အဲေတာ သၾကၤန္ဆုိတာ သူတုိ႔နဲ႔မဆုိင္ဘူးလုိ႔ ယူဆတဲ႔သူမ်ားက သၾကၤန္တြင္းပိတ္ရက္မထားဘဲ

ဆုိင္ေတြဖြင္႔ၾကေစ်းေတြေရာငး္ၾကပါေတာ႔တယ္။

အဲေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေတြမွာလည္း ကိုယ္႔ေဖာက္သယ္ သူမ်ားဆီေရာက္မွာစုိးတာနဲ႔

သူတုိ႔လုိဆုိင္ဖြင္႔ၾကရပါေတာ႔တယ္။

အရင္က “သၾကၤန္တြင္းမွာေတာင္ မနားဘဲဖြင္႔ရသလား”လုိ႔ အျပစ္တင္ခံရမွာေၾကာက္တဲ႔သူမ်ားလဲ

ဆုိင္ဖြင္႔ဘုိ႔ အေဖာ္ရကုန္ပါတယ္။

ဆုိင္ေတြဖြင္႔တယ္ဆုိေတာ႔ ကုမၸဏီက အေရာင္းသမားေလးေတြမွာလည္း ဆုိင္ေတြက လုိတယ္လုိ႔ဖုန္းဆက္

လုိက္တာနဲ႔ ပုိ႔ရေအာင္အဆင္သင္႔ျပင္ထားရပါေတာ႔တယ္။

ဟုိအရင္ကဆုိ သၾကၤန္တြင္းဆုိရင္ ဆုိင္ေတြပိတ္ေတာ႔ လူေတြကလည္း တပါတ္စာလုိသေလာကို ၾကိဳ၀ယ္ၾကပါတယ္။

အဲေတာ႔လဲ ဆုိင္တုိင္းဆုိင္တုိင္ း သၾကၤန္မတုိင္မီမွာအရမ္းေရာငး္ေကာင္းၾကပါတယ္။

ဆုိင္ရွိသမွ်လူကုန္ မနားရ ထမင္းေတာင္ မစားရေအာင္ေရာင္းေကာင္းခဲ႔ၾကပါတယ္။

သၾကၤန္မတုိင္ခင္ဒီလုိေရာင္းေကာငး္တယ္ဆုိတာ ခုေခတ္မွာေတာ႔ ပုံျပင္ေလးတပုဒ္လုိျဖစ္သြားပါျပီ၊

ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာ ေခတ္ရဲ႕ေျပာင္းလဲျခင္းကို လက္ခံနုိင္ရမယ္ လုိက္ေျပာင္းလဲနုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစားရမွာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

နုိ႔မဟုတ္ရင္ ကိုယ္က သူမ်ားေနာက္မွာက်န္ေနခဲ႔မွာပါ။

အရင္ကေတာ႔ သၾကၤန္ဆုိတာနဲ႔ မ႑ပ္ေတြမွာ ပန္းခ်ီဆရာ ပုိစတာဆရာေတြေခၚလုိ႔ အလွဆင္ၾကပါတယ္။

သၾကၤန္ဆုိမွေတာ႔ ပိေတာက္နဲ႔ေငြဖလား က အဓိကေပါ႔။

မန္းေလးရတနာပုံျမဳိ႔ေတာ္ဆုိေတာ႔ ျမဳိ႔ရုိးပုံေပါ႔။

နည္းပညာေတြတုိးတက္လာတဲ႔ေခတ္မွာေတာ႔ ဗြီနုိင္းဆုိတဲ႔ ပလပ္စတစ္လုိအစေပၚမွာ ေဆးေရာင္စုံပုံႏွိပ္တဲ႔အတတ္ပညာထြန္းကားလာခ်ိန္မွာေတာ႔ သၾကၤန္မ႑ပ္မွာ ဒါေတြနဲ႔အလွဆင္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီေတာ႔ လဲ ေခတ္အေျပာင္းအလဲကုိလုိက္မလာတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာက ေနခဲ႔ေတာ႔ ေပါ႔ေနာ္။

ဗြီနုိင္းဆုိတာကလဲ ကိုယ္လုိခ်င္တဲ႔ပုံစံအေရာင္အေသြး ကို အတိအက်ရနုိင္သလုိ ျမန္ျမန္လဲရနုိင္ပါတယ္။

ေစ်းကလဲ တစ္ေပပါတ္လည္မွ 250က်ပ္ဆုိေတာ႔ သိပ္ကို အဆင္ေျပုပါတယ္။

ဒီဗြီနုိင္းေတြ ေခတ္စားလာတဲ႔အခါမွာ သၾကၤန္မ႑ပ္မွာ စပြန္ဆာဆုိတဲ႔ အရာကလဲ ေခတ္ေပၚဘာသာစကားတစ္ခုအျဖစ္ေနရာယူလာပါတယ္။

မ႑ပ္တစ္ခုမွာ ကိုယ္႔ စီးပြားေရးအတြက္ လူသိေအာင္ေၾကာ္ျငာခ်င္ပါသလား။

မ႑ပ္တစ္ခုလုံးကုိ ကုိယ္႔ေၾကာ္ျငာ တစ္ခုထဲဘဲ အျပည္႔ ကပ္ခ်င္ပါသလား ရတယ္ သိန္းရာဂဏန္းေပ႔ါ။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ အကုန္လုံးေတာ႔လဲ မဟုတ္ဘူး လူမ်ားမ်ားျမင္နုိင္တဲ႔ေနရာမွာကပ္ခ်င္တယ္ဆုိလဲရတယ္ ေၾကးကေတာ႔ သိန္းဆယ္ဂဏန္းေပါ႔။

အဲေတာ႔ မ်ားမ်ားကပ္ရင္ ေၾကးမ်ားမ်ား နည္းနည္းကပ္ရင္ ေၾကးနည္းနည္းဆုိတဲ႔စီးပြားေရးေစ်းကြက္တစ္ခုေပၚလာပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ ကိုယ္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာလဲ ကပ္ခ်င္တယ္ ေငြလဲအကုန္သိပ္မခံခ်င္ သိပ္အကုန္မခံနုိင္သူမ်ားက ေအာက္ေၾကးရွာပါေတာ႔တယ္။

သၾကၤန္သာနီးလာတယ္ ေၾကာ္ျငာရွင္မရရွာတဲ႔ မ႑ပ္ကေလးမ်ားကို လုိက္ရွာျပီး ေအာက္ေၾကးထုိင္ပါေတာ႔တယ္။

ေငြနည္းနည္းေပးမယ္ သူ႔ေၾကာ္ျငာတဲ႔ ပစၥည္းကိုလက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆုိျပီးညွိပါတယ္။

အဲေတာ႔လည္း စပြန္ဆာမရရွာတဲ႔ မ႑ပ္ပုိင္ရွင္ခဗ်ာ ေျပာင္ရွင္းၾကီးထားမယ္႔ အတူတူ ကပ္လုိက္ပါဆုိျပီး ေခါငး္ျငိမ္႔လုိက္ရပါတယ္။

အခုဒီႏွစ္မွာ ျမဳိ႔ထဲမွာ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္မွာ မ႑ပ္ကအေတာ္ေလးကုိ နည္းပါတယ္။

အဲေတာ႔ ေၾကာ္ျငာခ်င္သူမ်ားမွာ မ႑ပ္ကိုအလုအယက္ရွာၾကရပါတယ္။

ရွာရင္းရွာရင္းနဲ႔ ေတာင္သမန္အင္းက ေစ်းကြက္တစ္ခုလုိျဖစ္သြားပါတယ္။

အျပဳိင္အဆုိင္ေၾကာ္ျငာၾကတာေတာ႔ ၀ီစကီေတြပုိမ်ားပါတယ္။

အရက္ဆုိတာကုိ မေၾကာ္ျငာရဘူးဆုိေတာ႔ ကန္႔သတ္တဲ႔ေဘာင္ထဲကလြတ္ေအာင္ ပုလင္းပုံခြက္ပုံေတြမထည္႔ဘဲ

ကိုယ္႔ လုိဂုိေလး(အမွတ္တံဆိပ္)လူသိေအာင္ လူမ်ားမ်ားျမင္ေအာင္ ဗြီနုိင္ေတြကို ဗုံးေဘာလေအာသုံးရပါေတာ႔တယ္။

ေတာင္သမန္အင္းမွာက အျမဲတမ္းဖြင္႔တဲ႔ ဆုိင္ေတြက မယ္ဇယ္ပင္ေတြေအာက္မွာရွိပါတယ္။

သၾကၤန္တြင္းအခါတြင္းေလးမွာဖြင္႔တဲ႔ယာယီဆုိင္တန္းေတြကေတာ႔ ေတာင္သမန္းအင္းေဘးနဲ႔ဦးပိန္တံတားေအာက္မွာ၀ါးလုံးေတြနဲ႔ယာယီဆုိင္ခန္းေတြေဆာက္ၾကပါတယ္။

(ဒီလုိေဆာက္ခြင္႔ရဘုိ႔ ကလဲ ေၾကးမနည္းဘူးလုိ႔သိရပါတယ္။

အဲေတာ႔လဲ အခါတြင္းမွာ ေတာင္သမန္အငး္က ေစ်းသည္ေတြ မွာေစ်းတင္ေရာင္းရေတာ႔ တာေပါ႔ဗ်ာ)

အဲဒီယာယီဆုိင္ခန္းေတြကို ကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာခ်င္သူေတြက ေၾကာ္ျငာကပ္ခြင္႔ရဘုိ႔အတြက္

လက္ဦးမႈ႔ယူရပါေတာ႔တယ္။

ဆုိင္တစ္ဆုိင္လုံးကို ေၾကာ္ျငာအျပည္႔ကပ္ လက္ေဆာင္ေတြေပး ကိုယ္႔ေၾကာ္ျငာတဲ႔ပစၥည္းကို

မကုန္ရင္ ျပန္ယူေပးပါမယ္ဆုိတဲ႔ ကတိေတြေပးလုိ႔ အျပဳိင္အဆုိင္ ေရာင္းၾက ေၾကာ္ျငာၾကပါေတာ႔တယ္။

ဒီႏွစ္မွာထူးထူးျခားျခား ျမင္လုိက္ရတဲ႔ ေၾကာ္ျငာေလးတစ္ခုကေတာ႔ ၀ီစကီ တံဆိပ္သစ္ေလးပါ။

သၾကၤန္တြင္းဆုိေတာ႔ သၾကၤန္လည္တဲ႔သူတုိင္းယမကာဘီယာ မွီ၀ဲၾကတာ ထုံးစံပါ။

အဲဒီတံဆိပ္အသစ္ေလးကေတာ႔ ကားနဲ႔ျမဳိ႔ပါတ္လုိ႔ သ႕ူပစၥည္းကုိ အျမည္းလုိက္ေ၀ပါတယ္။

ေ၀တာမွ အရက္တင္မဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ ဒီအတုိင္းေသာက္ရင္ လြန္ကုန္မွာစုိးလုိ႔ ေရသန္႔ဘူးေလးတစ္ဘူးေတာင္

အဆစ္ထည္႔ေပးလုိက္ပါေသးတယ္။

လမး္မွာေတြတဲ႔ ေယာက်္ားေလးပါတဲ႔ကားေတြ ဆုိင္ကယ္အုပ္စုေတြ လမ္းေဘးမွာ ထုိင္ေနတဲ႔ လူေတြကို လုိက္လုိ႔ေ၀ပါတယ္။

ဒီျမင္ကြင္းေလးကုိ ျမင္ေတာ႔ တကယ္ေၾကာ္ျငာတဲ႔ သၾကၤန္လုိ႔သာဆုိလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

ဘာဘဲေျပာေျပာ 2011 သၾကၤန္ကေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ နဲ႔ ကုန္လြန္သြားခဲ႔ပါျပီ။

ေနာင္လာမယ္႔နွစ္ေတြမွာလဲ ဒီလုိ မဂၤလာရွိစြာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာ္လြန္နုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္ းႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳဆုိလုိက္ပါတယ္။

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး

(19-4-2011)

 မႏၱေလးျမဳီ႔ပါတ္၀န္းက်င္မွာဓါတ္ပုံမ်ားကို ၾကည္႔လုိပါက www.kopaukmdy.info တြင္၀င္ေရာက္ ၾကည္႔နုိင္ပါတယ္ေနာ္