“မန္းသၾကၤန္ တူးပုိ႔ ျမဳိ႔မ သၾကၤန္မငး္သားမ်ား ဟစ္ေဟာ႔နဲ႔ အီလက္ထရုိဗုံံသံ” (ကေလးဘ၀ကမန္းသၾကၤန္) (ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္း………တုိင္းျပည္ေထာင္ျငိမ္းခ်မး္ေအာင္ဆု…………………..) မနက္ေစာေစာ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္တဲ႔တစ္ရက္ ျမဴမႈံမႈံေလးၾကားထဲေန အားယူလုိ႔ တုိးထြက္ခါစေနမင္းကလဲမရဲတရဲနဲ႔ ေကာင္းကင္မွာပန္းဆီေရာင္သန္းလုိ႔ေနပါတယ္။ လမ္းတေလ်ွာက္မွာရွိတဲ႔သစ္ပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ ရြက္ေဟာင္းေၾကြလုိ႔ ပုရစ္ဖႈးေတြေ၀ခါစ။ “ဥၾသ ဥၾသ ဥၾသ” လုိ႔ တြန္လုိက္တဲ႔ လြမ္းစရာအသံေလးကလဲမပီ၀ုိတ၀ါး။ ဟုိးအေတာ္ေ၀းေ၀းကေန လြင္႔လာတဲ႔ သီခ်င္းသံကုိ ဘာသီခ်င္းမွန္းမသိဘဲ မသဲမကြဲေလး ၾကားေနရတာကလည္းလြမ္းခ်င္စရာ။ သီခ်ငး္သံလာရာဘက္ကို ကုိယ္က တစ္လွမ္းခ်င္း တုိး၀င္လာေတာ႔တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သီခ်င္းသံကို ပုိပုိျပီး ပီပီသသ ၾကည္ၾကည္ျမျမနဲ႔ၾကားလာရပါတယ္။ “သြနး္ခါေရ ေအးေစေၾကာင္းေလာင္းတဲ႔လုံေမ ထူးထူးကဲကဲလွၾကပါေစ အဆင္ေျပ ျမင္ရသူၾကည္ႏူးေလာက္ေပ…………………. ဒီေရပြဲသၾကၤန္ေရ………………………” ဆုိတဲ႔သီခ်င္းေလးဆုံးလဲသြားေရာေနာက္တပုဒ္ဆက္လာပါတယ္။ “သၾကၤန္မယ္မ်ားတူးပုိ႔ တူးပုိ႔ တူးပုိ႔ျမဴးသံသာ…………… မယ္တုိ႔ကိုလဲတူးပို႔တူးပုိ႔မာပါေစခင္ဗ်ာ၊ ပိေတာက္ေတြ၀င္းလွ်ံေရႊရည္လူး တူးပို႔……တူးလ႔ဲ၀ါ…………………….”ဆုိတဲ႔သီခ်င္းသံေလးကုိလဲ ၾကားမိေရာ လူကသာလမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ စိတ္ကေတာ႔ ငယ္ကတည္းက ေပ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႔ အတိတ္က သၾကၤန္ဆီကုိ အလုိလုိေရာက္သြားပါေတာ႔တယ္။ (သၾကၤန္ေရဆုိတာ အႏၱရယ္ကငး္တယ္ ဆုိတဲ႔ ကေလးဘ၀ကသၾကၤန္) ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က သၾကၤန္နားနီးျပီဆုိရင္အေဖက ေၾကးျပြတ္ေတြကို သိမ္းထားတဲ႔ေနရာကေနထုတ္၊ မန္းက်ီးသီးမွည္႔ေတြနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကို ပြတ္ခုိင္းပါေတာ႔တယ္။ ပြတ္ရင္းပြတ္ရင္းနဲ႔ညဳိညစ္ညစ္ေရာင္ကေန ေၾကးျပြတ္ကေလးက အေရာင္ေတြထြက္လာသလုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စိတ္ထဲမွာလဲ သၾကၤန္ေရာက္ရင္ ဆုိတဲ႔အေပ်ာ္ေလးေတြက ရင္ထဲမွာ တလက္လက္ပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုံးကေနခဲ႔တဲ႔ 25လမ္း(80-81)လမ္းၾကား(အခုေအာ္တုိဖုန္းရုံးၾကီးရဲ႕ေျမာက္ဘက္) ဆုိတာက ျမဳိ႔လယ္ေခါင္ပါ က်ဳံးနဲ႔လဲနီးတာကိုး။ ကေလးဘ၀တုံးကေတာ႔သၾကၤန္တြငး္ဆုိရင္က်ဳံးေဘးမွာကားေတြလူေတြဆူညံေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ရႊင္ေန ၾကတာကို အသံေတြၾကားျပီး ျမင္သာျမင္ေနရတယ္ မသြားရပါဘူး။ (ကားတုိက္ခံရမွာစုိးလုိ႔ပါတဲ႔) ၀င္းေရွ႔ကလမ္းမမွာ အရပ္ထဲက ကေလးေတြစု။ လူၾကီးေတြက က်ဳံးေရကန္ကေနစည္ပုိငး္ထဲကို ေရေတြခပ္ေပး။ ကေလးေတြက အၾကာၾကီးေနမွလာတတ္တဲ႔ စက္ဘီးတစ္စီးတေလလာတာျမင္ရင္အသံကုန္ေပးလုိ႔ ေရပက္ရေအာင္ အခ်က္ေတြျပ။ စက္ဘီးစီးသူကရပ္ေပးရင္ အသားကုန္ခြက္ေတြျပြတ္ေတြနဲ႔၀ိုင္းပက္။ ထြက္ေျပးရင္မမွီမကမ္းနဲ႔လုိက္။ ဒါကို လူၾကီးေတြက ျမင္ရင္ လဲမွာျပဳမွာစုိးလုိ႔ တဟဲ႔ဟဲ႔။ လမ္းေလွ်ာက္သြားသူဆုိရင္လဲ အလြတ္မေပး။ တစ္ခါတေလမ်က္ေစ႔လည္လာတဲ႔ သၾကၤန္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးတေလမ်ားျဖတ္သြားရင္ အေတာ္ကုိ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ တေဟးေဟးတဟားဟားနဲ႔ေအာ္ေရေတြပက္။ ကားေပၚကလူေတြက ကေလးေတြမုိ႔ျပန္စ ေယာက္ဖလုိ႔ေအာ္လုိေအာ္။ (ျပန္ေတြးရင္းေတာင္ ရင္ထဲမွာေပ်ာ္လာသလုိပါဘဲ။) ေရေျခာက္သြားရင္ အခ်င္းခ်င္းျပန္ေလာငး္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႔ရန္ေတြျဖစ္။ လူလာျပီဆုိတာနဲ႔ရန္ျဖစ္တာေတြရပ္ျပီးေရဆက္ပက္။ အခ်ိန္ေတြၾကာႏွုပ္ခမ္းေတြျပာလုိ႔ေအးလာရင္ လူၾကီးေတြကဇြတ္ေခၚလုိ႔သိမ္းေတာ႔ မေတာ္ခ်င္ဘဲေတာ္လုိက္ရ။ ကေလးေတြေရကစားလုိ႔ အေအးမိျပီးဖ်ားမွာစုိးလုိ႔ တစ္ေယာက္ ေယာက္ကမ်ားတားရင္ “ေဆာ႔ေပ႔စီ တႏွစ္မွတစ္ခါရယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ စုိေပ႔စီ သၾကၤန္ေရဆုိတာ အႏၱရယ္ကင္းတယ္ “လုိ႔ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အဖြားကေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာ အေတာ္ေလးကိုေပ်ာ္ခဲ႔ရ ေမွ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႔ကေလးဘ၀ကသၾကၤန္ပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး