တစ္စံုတစ္ရာက ဖန္ဆင္းတဲ့အေမွာင္ထဲမွာ…
ႏွင္းဆီပန္းတစ္ခင္းစာ အာရံုခံစားမႈေတြကို
တန္ဘိုးအၿဖစ္ေပးေခ်လို႔
ေထာင္ေခ်ာက္ေတြရဲ႕ပါးစပ္ကို
ဇက္ၾကိဳးတပ္ ပါးခ်ပ္ဆင္
ငါတို႔..စီးႏွင္လိုက္ၾကမယ္..
တစ္ၿခားသူေတြရဲ႔အၿမင္မွာ..
အသက္ငင္ေနတယ္လို႔ ထင္ခ်င္လည္းထင္ေရာ့
ငါတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ေဆးေပါ့လိပ္ ခပ္ညံ့ညံ့လို
ခဏခဏ မီးေသေနမွာ မလိုလားပါဘူး
ဘုရားသခင္ကို ဖဲယွဥ္ရိုက္ဖို႔ ငါတို႔စိန္ေခၚပစ္လိုက္တယ္
မိုက္ရဲလိုက္ပံုမ်ား….ႏွလံုးသားေကာင္ေရတစ္သန္းအားနဲ႔ပဲ
တဖုန္းဖုန္း…လဲက်..လဲက်
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ၿပန္ခြထိုင္ၿပီး
စက္ဘီးစီးသင္ေနလိုက္ၾကတာ…
ကံၾကမၼာကို အေလ်ာ့ေပးတတ္ဘို႔ ပညာကို
ဘယ္တကၠသိုလ္မွာမွ မသင္လာခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြေလ…
အဲဒီေကာင္ေတြက၊ အေမွာင္ကိုစီးခ်င္ထိုးဘို႔တဲ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မီးရိႈ႕ပစ္
ၿပီးေတာ့…အဲဒီေသြးသားၿဖစ္ အလင္းေရာင္ကို
လက္နက္လိုကိုင္ေဆာင္လို႔
ရာဇသံ တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္တယ္
ေဟ့ -အေမွာင္ !!!!!!!
မင္းအတြက္ၾကိဳးမိန္႔ကို ငါတို႔ယူေဆာင္လာခဲ့ၿပီ…။

မင္းခိုက္စိုးစန္
(၁၉၉၅)
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း(အမွတ္၄)