ေၾကြရဲတဲ့ ၾကယ္

ငါ့ ၀ိညာဥ္ ေမွာ္၀င္တိမ္းမူးေစတဲ့ နီယြန္ေရာင္ ျမလဲ့လဲ့ညကမွ

နင္ ခါးဆစ္ခ်ဳိးခ်ပစ္ခဲ့တဲ့ ေရာမ မဟုတ္ရင္ ဘာမွ မဟုတ္ႏိုင္ဘူး ဟန္နီ

ညအိပ္ေရလို အသဲခြင္းအၿပံဳး ၿပံဳးတတ္ဖို႔ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေလ့လာတတ္ေျမာက္ခဲ့သလဲ

ငါကေလ ဟန္နီ

ထမ္းပိုးက်ဳိးတဲ့ ႏြားတစ္ေကာင္လိုပါ

နင္ ရယ္ခိုင္းရင္ ရယ္ .. နင္ ငိုခိုင္းရင္ ငို … နင္ ၿပံဳးခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္ ၿပံဳး .. နင္ စိတ္အလိုမက်တဲ့ အခ်ိန္ မဲ့ခိုင္းခ်င္တိုင္း မဲ့

ဒါေပမယ့္ ငါကိုယ္တုိင္က အလိုတူအလိုပါ တရားခံရယ္ဆိုေတာ့

ငါ့အေရွ႕ကေန ဘယ္ေရွ႕ေနကမွ ၀ံ့၀ံ့ မရပ္ရဲဘူးမို႔လား …

နင့္ မ်က္၀န္းေတာက္ေတာက္ကေလးေတြကို ေကာင္းကင္တစ္ဖက္ျခားကို လႊတ္ခ်ပစ္ခ်င္တယ္ .. ဆိုးေပေလးရယ္

ငါ့ အရံႈးေတြက နင့္မ်က္၀န္းထဲ သိပ္ေတာက္ၾကြားတတ္လို႔ ..

ငါ့အခ်စ္ေတြကို အရုပ္ပစ္တမ္းကစားသလို လက္တည့္စမ္းၿပီးရင္ ကြဲေၾကခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားအပိုင္းအစေတြကို ေရတြက္ .. အေရအတြက္ မ်ားရင္မ်ားသလို ေအာင္ပြဲခံ …

ဒါေပမယ့္ေလ က်ိန္စာတစ္ခုသာသာ ငါ့ရင္ခြင္ကို ေခါင္းခုအိပ္ေပ့ါ ..

ငါဆိုတဲ့ ေကာင္က

ၾကယ္တစ္ပြင့္လို မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ဘ၀ႏွင့္ပဲ ခ်စ္သူ႔အနား ရွိေနခ်င္တဲ့ အရူး

ေရာ့

ငါ့ ေန႔ေတြ ညေတြ စားသြား …

နင့္ဆုေတာင္းျပည့္ဖို႔ဆို လိုအပ္ရင္ ေၾကြေပးမယ့္ ေကာင္ရူးကေလးပါ ဟန္နီရယ္

Oct 17 2013 : 12 am

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}