နက္ေမွာင္ေမွာင္အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းရဲ႕ေထာင္႔တေနရာမွာ…
ေန႔တဓူဝေခြေခါက္မႈနဲ႔အတူ အသံတသံကုိအၿမဲနားစြင္႕ေနခဲ႔တယ္…
ဟိုတစဒီတစ စာရြက္တပိုင္းတစ အစုတ္အၿပဲတခ်ိဳ႕ အလံုးအေၾကတခ်ို႕
ေအးစက္စက္ေကာ္ဖီတခြက္ အပိုင္းပိုင္းအေၾကအေၾကႏွလံုးသားအမြစာတစံုနဲ႕
အရာအားလံုးေပ်ာက္ဆံုး အရူးတေယာက္အၿဖစ္နဲ႕ေလကြယ္…

အလြမ္းရန႕ံေတြၿဖန္းထားတဲ႕ဒီအခန္းမွာ ေနမရွိလမရွိ ဘာမွမသိတဲ႕စိတ္တခုနဲ႕
အသက္ရႈသံအၿပင္းစားမ်ားနဲ႔ ႏိုးထၿခင္းေတြအသက္မဲ႕ေစခဲ႕တယ္..။
အဲဒီလိုအခ်စ္စစ္ေတြနဲ႕ဖ်ားနာေနတဲ႕နာတာရွည္တေယာက္ဟာ ဗီးနပ္စ္ကုိ
တိုင္တည္ရင္း..တစံုတေယာက္ကုိ မပ်က္မကြက္ေစာင္႕ေနခဲ႔တယ္…။

နီးကပ္လာတဲ႕ေၿခသံေတြၾကားတိုင္း ရင္ခုန္ၿခင္းေတြ ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႕ ေဝးကြာသြား
တဲ႕ေၿခလွမ္းေတြအၾကား ႏွလံုးသားကုိခင္းက်င္းေပးလိုက္ရၿပန္တယ္….
စိတ္မပူပါနဲ႕ကြယ္..အထီးက်န္ၿခင္းေတြကုိယ္႕ကုိအေဖာ္ၿပဳေပးတယ္….
မင္းမလာခင္ေလးပါပဲကြယ္…

မင္းမရွိရင္မၿဖစ္တဲ႕စိတ္တခုနဲ႕ ေန႕ရက္တိုင္းကုိအလြမ္းနာက်တယ္…
မင္းစိတ္နဲ႕ရွင္သန္ရတဲ႕ကုိယ္႕ရဲ႕စိတ္အတြက္ မညည္းၿငဴတမ္းလြမ္းဆြတ္မႈ
ေတြပ်ိဳးထားတယ္…။

အရိပ္ေတြ…အရိပ္ေတြ..ေနရာတကာေမ်ာလြင္႕ေနခဲ႕ေပါ႕…
ကုိယ္႕ကုိေပြ႕ဖက္ဆုပ္ကုိင္ခြင္႕တၾကိမ္ေလာက္ေပးပါ….
တိုးလ်လ်ညင္းသြဲ႕သြဲ႕ေခၚသံတခုကုိေနာက္ထပ္
ထက္ၾကားဖို႕အဆက္မၿပတ္တိတ္ဆိတ္ေနၿပခဲ႕တယ္…။

ယံုၾကည္ေနတယ္..မင္းၿပန္လာလိမ္႕မယ္….။

တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္နဲ႕ေရရြတ္ေနတာမဟုတ္ဘူး…..။

ေသခ်ာၿခင္းေတြနဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အံုကုိ….သက္ေသတည္ရင္းေစာင္႕ေနတယ္…။။။

အမရာ