ေလာင္ကြ်မ္းၿခင္းေတြထဲမွာ…ဘာအတြက္ပဲၿဖစ္ေစ..ဘာေၾကာင္႕ပဲၿဖစ္ေစ

ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ေလာင္ကြ်မ္းရတာမ်ိဳးကုိပဲၾကိဳက္တယ္……..။။။

ကုိယ္တို႕ေဝးသြားၾကမလား…နီးသြားၾကမလား……ကုိယ္ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္

ေလာက္မ်ားေမးခဲ႕မိပါလိမ္႕……..။

ၿပံဳးေနတဲ႕ခ်စ္သူ႕မ်က္ႏွာကုိဒီေန႕ၿမင္ေနရတာမေသခ်ာေတာ႕မယ္႕

မနက္ၿဖန္အတြက္ပိုေသခ်ာတယ္………….။

တကယ္လို႕ကုိယ္တို႕ေဝးသြားၾကရင္လို႕စကားစလိုက္တိုင္း…ကုိယ္႕ဆံပင္

ေတြကုိဖြဖြပစ္ၿပီး ‘အရူးမေလး’ လို႕ေခၚလိုက္တာနဲ႕တင္ကုိယ္႕စကားေတြ

က်ေပ်ာက္တတ္ေနက်……။

ကုိယ္ကမေတြေဝတတ္ေပမယ္႕ခံစားလြယ္လြန္းတယ္………ကုိယ္႕ရဲ႕အား

နည္းခ်က္ပါ……မ်က္ရည္မက်ေအာင္ေနခ်င္တယ္……..။

‘သြားပါေတာ႕…ကုိယ္႕ကုိထားခဲ႕လိုက္ေတာ႕’

တခ်ိန္လံုးႏႈတ္ဆိတ္ေနသမွ် ဒီစကားၾကားရင္ ‘ေမာင္႕မ်က္လံုးကုိေသခ်ာ

ၾကည္႕ၿပီးေၿပာ’တဲ႕ အဲဒီမွာတင္ကုိယ္ရႈံးသြားၿပီ…..။

ေမွ်ာ္လင္႕ၿခင္းဆိုတာ..ကုိယ္႕အတြက္မဟုတ္တဲ႕လက္ေဆာင္တခုပါ…

အိမ္မက္ဆိုတာ….ကုိယ္မက္ေမာလြန္းလို႕မမက္ရက္တဲ႕အရာပါ….

မနက္ၿဖန္ဆိုတာ….ကုိယ္ကုိတိုင္ၿပင္ဆင္ခြင္႕မရွိတဲ႕ေန႕စြဲမ်ားပါ…..

တစံုတေယာက္ကမ်ား မေသခင္ ကုိယ္႕ဆၵတခုကုိေၿပာခြင္႕ေပးရင္ေပါ႕

ကုိယ္က အၿဖဴေရာင္တိမ္တုိက္တခုၿဖစ္ဖို႕ဆႏၵရွိတယ္ကြယ္႕

ဒါမွကုိယ္က ခ်စ္သူ႕သြားေလရာမွာ ၿဖဴစင္ၿခင္းေတြမ်ားမ်ားၿဖန္႕ခင္းၿပီး

သူ႕တကုိယ္စာအုပ္မိုးလံုၿခံဳခြင္႕ေပးႏိုင္မွာ…..။။။

အမရာ