အဂၤါဆိုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔က
ငါ့ကို အကုန္ယူသြားတယ္။

ငါ့မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနရတဲ့ အထဲ
ေဝါကနဲ ေပ်ာက္ဆံုးလိုက္ရ။

ဘယ္ေဆာင္းဥတုကမွ
လက္သင့္မခံတဲ့ ဆီးႏွင္းတစ္စက္လို
ေႏြရာသီေတြဆီ လွည့္ထြက္ခဲ့ရ။

အရွင္လတ္လတ္ လြမ္းလိုက္ရတာ
ဘာနဲ႔မွကို မတူေတာ့ဘူး
မပြင့္ဘဲ ဖူးခဲ့ရတဲ့ေကာင္မို႔
…
ေမွာင္တယ္။

လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ငါေတြးမိရဲ့
ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္အေသြးခံရတဲ့ဓါးလို
ငါလည္း အစားခံေနရခ်ိန္ … လို႔။

တာရာမင္းေ၀ (မုိးေခါင္လုိ႔ တီးတဲ့ဗံုသံ)