တစ္ခ်ိန္က ယဥ္ေက်းမႈအရ
အႏုပညာစကား ေျပာခဲ့ၾကရသလို …
အခုလည္း ယဥ္ေက်းမႈအရ
ေစ်းစကား ေျပာျဖစ္ၾကေတာ့မယ္။

ဘ၀မွာ
လိုတာထက္
ေျဖာင့္မတ္ေနဖို႔လိုလား ..
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
မီးပူတိုက္ရတာ ေညွာ္တယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔
လည္ေနပံုၾကီးက
ပန္ကာဆန္တယ္ ..
ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ေတာ့မကိုက္ဘူး
ေခၽြးထြက္ မ်ားတယ္။

ျဖည့္ဖို႔လိုတာလား …
ျပည့္ဖို႔လိုတာလား  …
ျဖည္ဖို႔လိုတာလား ..
ျပည္(ေျပ)ဖို႔လိုတာလား ..
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေလာက္ေတာ့  ညွိရလိမ့္မယ္။

စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႔ ..
လိုမွ ထုတ္သံုးျဖစ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္စကားေတြက ေခ်ာင္က်တယ္ …
ခင္ဗ်ားတို႔
အသက္ရွဴက်ပ္မွာ ႀကိဳသိလို႔
ဖုန္ေတာ့သုတ္လာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အခန္းမွာ
မီးေရာင္စံုထြန္းျပီး
အရိပ္ေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္ ..
ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ေတာ့
အခန္းနံရံပါျဖဳတ္ေပးလိုက္မယ္။

“အႏုပညာကေလ” ဆိုျပီး အစခ်ီလိုက္တာ
“ဒီေလာက္ေတာ့ထား” ဆိုမွပဲ
ခင္ဗ်ားတို႔
ေစ်းျခင္းေတာင္းၾကီး ခပ္ၾကီးၾကီးကို …
ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အျဖဴက ညစ္ေထးေထး …
ခင္ဗ်ားတို႔ အစိမ္းကလည္း ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ …
အခုမွ … ဂ်င္ပဲ့ျခင္း မိတ္ဖက္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကံစပ္ၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။

“ဟိုေလာက္ထား” “ဒီေလာက္ပဲယူ”နဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႔
ပန္ကာၾကီးေတြျဖစ္ျပီး ေခၽြးသိပ္က်ဲတာပဲ
ကဲကဲ .. မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ အေလးမခိုးလိုက္ဘူး ..
ေရပဲပါးပါးေလးထိုးေပးလိုက္တယ္။ ။

သက္ေထြး
၂၀ရက္ ဇန္န၀ါရီလ၂၀၁၁ မနက္ ၁၂း၁၆